แต่การกระทำที่ควรแสดงออกถึงความชัดเจนไม่มี"





เรารู้สึกดีกับคุณมากจนเกินไป บ้าไปแล้ว
เราตกหลุมรักคนที่ไม่เคยพบหน้ากันได้อย่างไร?
มนุษย์เรานี้ บทจะรู้สึก ก็ยากที่จะห้าม
อยากจะดึงตัวเองกลับมา
ทำให้เลิกรู้สึก ก็ไม่ทันซะแล้ว 




เพราะบนความสัมพันธ์ของเรา
มีเพียงบทสนทนาผ่านการกดแป้นพิมพ์
ที่เหนี่ยวรั้งเราทั้งคู่เข้าด้วยกัน



แน่ละ น่าจะเป็นคุณที่หายไปมากกว่า 
เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เราพูดคุยกับคุณ 
ก็มักจะเป็นคุณเสมอที่หายไป




จะว่าเราชินก็คงใช่ เพราะเราก็ยังอยากมีคุณอยู่ดี
เราเคยโทรไปหาคุณ แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ
คุณพิมพ์มากบอกว่าคุณไม่ชอบคุยโทรศัพท์
แม้แต่คนในครอบครัว แม่ พ่อ พี่ชาย
คุณยังคุยไม่ถึงสามนาที


คุณบอกว่าคุณไม่ชอบความเงียบระหว่างที่คุยโทรศัพท์
คุณบอกว่ามาเจอกันดีกว่าได้เห็นหน้าแววตา
และเราสามารถกอดคุณได้ 
คุณอยากมอบกอดอุ่นๆให้เราได้แน่ 
---------------------------------------------------------------------------------------------
เราชอบที่จะได้คุยโทรศัพท์ ได้ยินน้ำเสียงมากกว่าพิมพ์
เพราะอย่างน้อยๆเราจับน้ำเสียงคุณได้ว่ารู้สึกดีรึแย่
ไม่ใช่พิมพ์ว่าสบายดี แต่ความเป็นจริงคือน้ำตาตกใน 



เราคิดว่าตัวเองแปลก
แตกต่างจากคนอื่นเสมอ
เหมือนเข้ากับคนอื่นไม่ได้ มันเป็นแบบนั้นเสมอ
เรายากที่จะเปิดใจ เราไม่ชอบความวุ่นวายของโลกใบนี้ 
นี้เป็นเหตุผลให้เราชอบอยู่คนเดียว 
เราปิดตายหัวใจเราไม่เคยรู้สึกกับใคร
เพราะแค่คิดว่าจะรักใครซักคน
หรือรู้สึกกับใครซักคนช่างยาก
ไม่มีใครทนคนนิสัยแบบเราได้แน่
เพราะว่าเราเองยังคิดเลยว่าใครจะมาทนคนแบบเราได้



จนเราได้มาพบคุณ 

อยากจะรู้จักคุณให้มากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ 



เราควรเผื่อใจไว้กับเรื่องราวความสัมพันธ์ของเรา 
อาจจะเพราะกลัวการผูกมัด
หรือสับสนอยู่กับความเป็นตัวของตัวเองมากเกินไปของเราทั้งคู่


แต่ถึงยังไง ถ้าการไม่ชัดเจนของเราแหละคุณ
ถ้ามันจะยาวนานไปเรื่อยๆ แบบนี้
ในซักวัน ถ้าเราไม่จากกันไปซะก่อน
เราก็คงจะมีสถานะที่ชัดเจนต่อกันได้ในซักวันแหละ


"หวังว่าคุณจะไม่รีบร้อนหายไปก่อน"





คุณสถานะสบายใจที่ได้คุย 
ขอบคุณ 


II24STUDYII