เอาล่ะ ได้ดูรูปจากม้วนฟิล์มกันมาบ้างแล้ว คราวนี้เป็นตาของกล้องดิจิตอลกันบ้าง แต่ไม่ใช่เราถ่ายนะ เป็นน้องสาวของเราเอง น้องเองก็ชอบถ่ายรูปเช่นกัน ครั้งนี้เราไปที่หอศิลป์ มีนิทรรศการที่น่าสนใจหลายนิทรรศการเลย แต่ที่น่าสนใจมากนั่นก็คือภาพถ่ายฝีพระหัตถ์ของสมเด็จพระเทพฯ คือทุกรูปดีมากๆ
จะไม่พูดเยอะแล้ว ไปดูฝีมือน้องสาวกันดีกว่า...
Let's goooooo!!
หอศิลป์ก็คือหอศิลป์ มุมไหนก็ศิลป์หมด
มาเริ่มกันที่ชั้น 9 กันก่อน
ชั้น 9 นี้ เป็นนิทรรศการที่ใช้ชื่อว่า "ERWIN WURM : The philosophy of instructions"
นี่คือใบปะของนิทรรศการนี้ จริงๆ เราก็เข้าไม่ถึงสักเท่าไหร่ แต่การจัดวางสวยดี
รูปแปะเต็มผนัง concept เหมือนเอาของไว้บนหัวงี้ ทุกรูปเลยมั้ง
อืมม... ก็เข้าไม่ค่อยถึงอยู่ดี
หนังสือ กับโน้ตสั้นๆ
หอศิลป์เป็นสถานที่ที่อยู่ได้ทั้งวันจริงๆ นะ
เป็นที่ที่เข้ามาเดินแก้เครียด เดินคิดอะไรเล่นๆ เดินให้หัวโล่ง
มีการอธิบายเป็นวิดีโอด้วยนะเออ แต่เราก็ไม่ได้ดู ยังคงเข้าไม่ถึง55555555
เก้าอี้ยังมีคู่ แล้วตรูล่ะมีใคร ? (ไม่เกี่ยวอะไรกัน)
คงเป็นการอธิบายว่านิทรรศการนี้ต้องการจะสื่ออะไร
อยากได้เก้าอี้แบบนี้ที่บ้าน
บนโต๊ะที่ปิดกระจกนี้มีการอธิบายต่างๆ อยู่นะ
แม่บอกว่าไม่อินกับการเอาแขนเสื้อมาติดกำแพง อืมม...ก็จริงนะแม่
บนโต๊ะบอกว่าให้นอนแล้วเอาปากกาค้ำคางกับโต๊ะ ลองไหม?
นั่น เก้าอี้คู่อีกละ
ลองเอาหัวไว้ระหว่างโต๊ะกับโคมไฟดูนะ
หน้าต่างหอศิลป์ที่ทำให้เห็นตึกใบหยกแท่งสูง
เอาล่ะ เรากำลังจะลงจากชั้น 9 ละนะ
นี่ไง น้องสาวคนติสท์ของเรา
ต่อไป เป็นนิทรรศการภาพถ่ายฝีพระหัตถ์ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ชื่อ "ทรรศนียมรรคา"
ชอบมากกกก ดูแล้วอยากไปเที่ยวแบบนี้เลยยย
เริ่มกันด้วยเจ้าแมวที่เต็มผนังเลย น่ารัก♥
เป็นภาพถ่ายโทนเย็น เย็นจริง ดูแล้วสบายตา
สมเด็จพระเทพฯ ทรงเสด็จประพาสหลายที่มากๆ นี่แค่ของปีนี้นะ
ดูแล้วอยากไปเที่ยวตามเลย
เรากับแม่เดินนำน้องตลอดการชมนิทรรศการ เพราะน้องมัวแต่ถ่ายรูป555
ใครแม่ ใครลูก ?
มา เดี๋ยวเราถ่ายให้
แถมรูปจากโทรศัพท์เราให้นิดนึง ไม่มีที่น้องถ่าย แต่เราชอบ
แมวที่บราซิลหน้าเฉี่ยวจัง
เครื่องสแกนตรวจสุนัข(ปลอม) มีความ snoopy น่ารักกก
ถ้ามาวันธรรมดาจะเงียบสงบมากๆ วันหยุดอาจจะเสียงดังไปนิด
แล้วเราก็ลงมาเดินชั้นล่างกัน ชั้นล่างๆ นี่เป็นการเอารูปจาก instagram มาเรียงกันเป็นแนวยาว แสดงถึงความรักและอาลัยของพสกนิกรของในหลวง ร.9
พระองค์จะอยู่ในใจเราทุกคนเสมอ และตลอดไป
ธ ครองใจ ไทยนิรันดร์
ใช้พื้นที่ผนังแต่ละชั้น เป็นแนวยาวเลย
ไล่ระดับลงไปเรื่อยๆ เดินชมเพลินๆ ดี
เป็นอันว่าปิดทริปหอศิลป์ไปอีกวัน ชอบที่จะเดินให้สบายใจ เรามักจะมาหอศิลป์เวลาอารมณ์ไม่ดี เครียดเรื่องสอบ หรือเหงา หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ไม่สบายใจ เดินหอศิลป์แล้วรู้สึกเหมือนได้ชาร์จแบตให้ตัวเอง แล้วกลับไปเผชิญหน้ากับปัญหาต่อได้เพราะเรามีพลังแล้ว เย่
ถึงบางนิทรรศการจะดูเข้าถึงยาก ดูแล้วงง ดูแล้วไม่ค่อยเข้าใจ แต่เราก็ยังชอบข้ามไปเดินหอศิลป์อยู่ดี
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่าน หวังว่าจะไม่ทำให้ผิดหวังนะคะ
แล้วเจอกันทริปหน้านะ :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in