เล่าย้อนหลังไปสักหน่อย ถือเป็นการบันทึกไว้ค่ะ ไม่มีสาระเช่นเคยนะคะ สั้นด้วยค่ะ
คอนเสิร์ตเพื่อการศึกษาของดิชั้งเอง ไม่ ชั้นล้อเล่น ชั้นเอาการศึกษาบังหน้า ความจริงก็คือชั้นอยากไปฟังดนตรียุคบาโรค ชั้นฟังก่อนนอนมานานมากแล้ว เป็นเพลงที่กล่อมชั้นมาตลอด ชั้นต้องได้ไปฟังเขาเล่นสด
ส่วนตัวเราก็ชอบฟังเพลงคลาสสิคเพลินๆแก้เบื่อเวลานอนไม่หลับค่ะ แล้วปีนี้ที่มหาลัยเห็นว่ามีวิชา Music Appreciation ไปลงไว้เผื่อได้ความรู้ประดับสมอง เอาไปขิงเพื่อนได้ไรงี้ แล้วมีงานให้เขียนรายงานการไปดูคอนเสิร์ต ก็เลยเลือกอันนี้ค่ะ
เห็นว่าราคาบัตร 300 มีแพงมากกว่านี้อยู่ค่ะ แต่ที่ดิชั้นสามารถซื้อได้คือสามร้อยค่ะ แต่เป็นคอนเสิร์ตการกุศลค่ะ ด้วยความชะล่าใจก็ไม่รีบซื้อ (เห็นโฆษณาในเฟซ ดีนะที่เห็น ถ้าไม่ก็ไม่รู้จะไปหาฟังที่ไหน5555555)
พอจะซื้อจริงๆ จะชวนเพื่อนที่เรียนวิชา music appreciation ไปด้วย แต่บัตรก็หมดแบบปริศนา ทั้งๆที่ทีแรกว่าง... แต่สุดท้ายชั้นก็ไปหาซื้อต่อมาจนได้ หายากมาก วันสุดท้ายเรย อุวะฮ่า
สรุปก็คือได้ประโยชน์ทั้งสนองความดัดจริตของตน ได้เรื่องไปเขียนบล็อก
และได้ข้อมูลทำรายงานวิชามิวแอพ ชั้นเลยเอาเหตุผลท้ายมาบังหน้าเพื่อไม่ให้แม่ด่า เพราะนี่เป็นคอนเสิร์ตที่ 4 ของไตรมาสนี้แล้วค่ะ............
เรานั่งเอ็มอาร์ทีไป แล้วก็เดินไปตามป้ายค่ะ นานอยู่กว่าจะเจอ มันดูร้างมาก
คุณลุงที่นี่ซื้อบัตรด้วยก็เลยโทรให้ไปเอาบัตร เราก็เลยได้บัตรมาไว้ในมือ และรอเข้าคอนอย่างสบายใจ
และเห็นด้วยว่ามีบัตรขายหน้างาน แก............................... (ถ้าดูไม่ผิดน่ะนะคะ)
ยังไงก็ตาม ทีแรกไปเจอแต่คนใส่สูทกับคุณมาดามตั่งต่าง ชั้นน่ะ ..ใส่นิสิตไปเด๋อๆ ....
ทำตัวไม่ถูกนิดหน่อยค่ะ เพราะเราน่าจะเป็นคนอายุน้อยที่สุดที่อยู่ตรงนั้น
ส่วนที่นั่งก็อยู่ชั้นสามเลยค่ะ อมก สูงมากแทบติดเพดาน..
แล้วดูเหมือนว่าที่นั่งจะมีปัญหา อะไรวุ่นวายคนสลับกันไปหมด ห้ามนั่งแถวแรกอะไรสักอย่าง ปัญหาเยอะสิ่ง คอนก็เริ่มเลทหน่อยค่ะ
กำลังจะเกียมถ่ายภาพ ลูกชายก็ดับไป...สรุปว่าก็ได้ภาพนี้มาเป็นภาพสุดท้าย
แต่ประทับใจมาก อิ่มเอมมาก เสพเต็มที่สองชั่วโมง ทรศแบตหมด ไม่ได้ยกมือมาถ่าย
เอาจริงต่อให้มีแบตก็ไม่กล้า ไม่มีใครถ่าย...
พี่สาวที่ร้องโซปราโน่คือแบบไมค์อยู่ห่างมากๆ(หรืออาจจะไม่มีด้วยซ้ำ) แต่เสียงก้องไปทั้งฮอลล์
กุบรรลุเลยว่าทำไม พระพุทธเจ้าถึงพูดแล้วพระสงฆ์ 1250 รูปถึงได้ยิน
นี่นั่งชั้น 3 เสียงเปิดกระดาษโน้ตเพลงยังได้ยินเลย เพราะทุกคนเงียบมาก
ชั้นหนึ่งน่าจะมีแต่คนใหญ่คนโต ส่วนคนชั้นสามจะเจอคนที่แต่งตัวปกติกันเยอะอยู่ค่ะ สบายใจขึ้นมาหน่อย ไม่เขินเหมือนแรกๆ 5555555 ช่วงแรกๆจะเขินหน่อย
เล่นประมาณสิบเพลงรวมอังกอร์ค่ะ มีเบรคคั่นกลางประมาณ 20 นาที
ส่วนมากก็จะเป็นเพลงของโมซาร์ท บาค บีโธเฟน สารพัด รวมเจ้าพ่อแห่งวงการเพลงบาโรค
เค้าเล่น the four seasons ของวิวาลดี้ด้วย แต่เลือกเล่นแค่ Winter ซึ่งเล่นละฟังดูหนาวจริง ชอบ ฮือออ ละเพลงสุดท้ายเป็นThe arrival of the queen sheba กุแบ๊บบบ หวี้ดดด นุ้ชอบเพลงนี้ เพราะนุ้ฟังก่อนนอนทุกคืน ฮือๆๆๆ จริงๆเพลงที่เล่นวันนี้เหมือนอาจารย์สอนไปหมดแล้ว แต่จำไม่ได้55555 จำได้แค่เพลงที่ชอบ
เราก็ไปฟังเพลินๆ แต่ประทับใจมากตรงที่ในคอนเสิร์ตเงียบจนเราสามารถโฟกัสและใส่ใจกับทุกเสียงที่เล่นออกมาจากเครื่องดนตรี ก็อดเบลสมายหูมากค่ะ มันแบบ อิ่มเอม และรื่นรมย์จริงๆ
ช่วงระหว่างเพลงหรือก่อนเพลงเริ่มมันเงียบมากจนถ้าคุยโทรศัพท์ก็จะได้ยินค่ะ มีฝรั่งพูดทรศอยู่แถวบนๆกว่าเรา คุณป้าที่อยู่หน้าเราก็มองค้อนขึ้นไปเลยค่ะ อมก กัว5555555555555
แล้วก็คนดูก็ปรบมือกันชื่นชมสนั่นหวั่นไหว ปรบนาน ปรบดัง ปรบทุกครั้งที่เพลงขึ้นเพลงจบ คนร้องโอเปร่าก็ปรบ ใครทำอะไรก็ปรบหมด 55555555555555
ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ๆดีค่ะ ไว้คราวหลังก็อยากจะไปอีกนะคะ
เห็นว่าโตโยต้ามีจัดแบบนี้ทุกปี เห็นมีแบบสอบถามให้ทำด้วย งงนิดหน่อยที่ให้ทำก่อน คือดิชั้งยังไม่ได้เข้าไปฟังเลย..แหะๆ.................../งงแห้ง ยิ้มแห้ง
หลังงานเลิกก็มีชัทเทิลแวนไปส่งที่ MRT สบายๆกลับไปพร้อมกับความดัดจริตค่ะ สวยสุด
ยังไงก็ขอบคุณคนที่พลัดหลงเข้ามาอ่านค่ะ มันไม่มีอะไรค่ะ เราบันทึกเก็บไว้ซือๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in