โดย นาย สาม จ.
ตามจริงผมไม่ได้ชื่นชอบการกินชาเขียวเท่าไหร่ มันขม สีก็แปลกประหลาด และยังต้องนอนไม่หลับตอนกลางคืน
.
.
.
แต่วันนั้นฝนตก ที่นิมมานต์ ผมและเพื่อนเข้าไปหลบฝนที่ร้านนั้น "เมนูที่ลูกค้าสั่งหมดค่ะ" พนักงานพูดขึ้น ชาเขียวนมจึงกลายเป็นเมนูที่ผมต้องทาน
.
.
.
พนักงานเสริฟสองแก้ว แทนที่จะเป็นแก้วเดียว วงบนโต๊ะผมที่นึง และวางอีกที่ตรงข้ามผม เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ สามเดรสสีน้ำตาล และใส่แว่นสายตา
.
.
.
การเมือง เศรษฐกิจ การศึกษา ความไม่เท่าเทียมกันของสังคม ฯลฯ เราคุยกันถูกคอแทบทุกเรื่อง ไม่รู้ว่าเพราะสูตรของร้าน หรือเธอคนนั้นที่ทำให้ชาเชียวของเรากลมกล่อม.
.
.
แล้วฝนก็หยุดตก เธอลุกไปคิดเงินกับพนักงาน เปิดประตูร้าน เดินย้อนกลับมาที่โต๊ะ แล้วเราก็จูบกัน.
.
.
นับแต่นั้น ผมก็ทานชาเขียว ไม่ใช่เพราะอร่อยขึ้น มันยังขม สีก็ยังแปลกประหลาด และก็ยังต้องนอนไม่หลับตอนกลางคืน แต่ทุกครั้งที่ทานมัน ผมก็คิดถึงฝนที่ตกในวันนั้น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in