You know me the bestYou know my worst,
see me hurt,
but you don't judge
เธอรู้จักฉันในแบบที่ดีที่สุดของฉัน
รู้แม้กระทั่งตอนที่แย่ที่สุดของฉัน
เห็นตอนฉันเจ็บปวด
แต่ไม่ได้ตัดสินในตัวฉัน
That, right there, is the scariest feeling
Opening and closing up again
I've been hurt so I don't trust
Now here we are, staring at the ceiling
นั่นแหละ ความรู้สึกที่น่ากลัวที่สุด
เปิดหัวใจและปิดมันลงอีกครั้ง
ฉันเคยโดนทำร้าย จึงไม่เชื่อใจ
ตอนนี้ เธอกับฉัน ได้แต่จ้องมองเพดาน
I've said those words before but it was a lie
And you deserve to hear them a thousand times
If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?
If all it is is eight letters
Why am I in my own way?
ฉันเคยพูดคำเหล่านั้น แต่มันเป็นเพียงการโกหก
และเธอสมควรที่จะได้ยินมันสักพันครั้ง
ถ้ามันเป็นแค่แปดตัวอักษร
ทำไมมันถึงพูดออกไปได้ยากจังนะ
ถ้ามันเป็นแค่แปดตัวอักษร
ทำไมฉันจึงไม่ยอมพูดมันออกไป
Why do I pull you close
And then ask you for space
If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?
ทำไมฉันดึงเธอมาใกล้
แล้วเรียกร้องหาพื้นที่ช่องว่างระหว่างกัน
ถ้ามันเป็นแค่แปดตัวอักษร
ทำไมมันถึงพูดออกไปได้ยากจังนะ
Isn't it amazing how almost
every line on our hands align
When your hand's in mine
It's like I'm whole again,
isn't that a sign
I should speak my mind
มันไม่มหัศจรรย์หรอที่ทุกเส้นทาง
ที่เราไป มือของเราจะเกี่ยวกัน
เมื่อมือเธอมาวางบนมือฉัน
ราวกับว่าฉันถูกเติมเต็มอีกครั้ง
มันไม่ใช่สัญญาณหรอ
ที่ฉันควรจะพูดความในใจ
When I close my eyes
It’s you there in my mind
When I close my eyes
เมื่อฉันหลับตาลง
มันมีแต่เธออยู่ข้างในนั้น
เมื่อฉันหลับตาลง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in