เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
concerts&stuffdaisyintheskywithdiamonds
Can't Help Falling in LAUV



  • (i tried not to make this too long but apparently i failed)
    (ท่านสามารถข้าม text เพื่อไปดูรูปได้)
    (โปรดเปิดเพลงคลอเพื่ออรรถรสในการอ่าน)

    ได้ยินเพลงของ Lauv (อ่านว่า ลาฟ แต่ถ้าอยากใส่จริตแล้วออกเสียงคล้ายกับคำว่า love แบบ voiced labiodental fricative ก็ย่อมได้) ครั้งแรกเมื่อนั่งอยู่บนรถเพื่อนที่กำลังเคลื่อนตัวฝ่าการจราจรย่านอนุสาวรีย์ชัยไปช้าๆ ซึ่งหมายความว่า วันนั้นฟังเกือบครบอัลบั้มค่ะ (ಥ_ʖಥ) แน่นอนว่าเพลงแรกที่ติดหูเราคือ I like me better (ซึ่งมียอดสตรีมบนสปอติฟายตั้ง 706 ล้านครั้งแหนะ!) เลยเริ่มติดตามพิลาฟตั้งแต่นั้น และพอนางประกาศว่าจะมาแสดงคอนเสิร์ตที่ไทย เหย ก็ต้องจัดแล้วป้ะ เลยจัดการฝากเพื่อนซื้อบัตรตั้งแต่ปีีที่แล้วโน้นนน นานเกิ๊น เกือบลืมไปแล้วว่ามีคอน แต่ด้วยความที่เราและเพื่อนรีบ (และว่าง) เลยรีบแจ้นไปที่จัดงานตั้งแต่ห้าโมงเย็น แม้ว่าวงเปิดจะเล่นตอนสองทุ่มก็ตาม  

    17 พ.ค. 2562 16:55 น. - Moonstar Studio 
            หญิงสาวสามคนในเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์ยืนต่อแถวตรงจุดที่มีป้ายเขียนว่า security check ตาพลางสอดส่ายหาเจ้าหน้าที่ผู้กำลังค่อยๆ ฉีกสายรัดข้อมืออย่างสบายใจเฉิบจนทำให้อยากจะเข้าไปเสนอตัวช่วยฉีกด้วย ปากพึมพำถ้อยสงสัยว่าเขาให้เริ่มให้เข้าได้ตอนห้าโมงเย็นไม่ใช่หรือ ประมาณสิบห้านาทีผ่านไป เจ้าหน้าที่จึงเริ่มตรวจกระเป๋า (ซึ่งโหดมั่ก ห้ามเอาขนมเข้าแล้วนี่ลืมว่ามีป๊อกกี้อยู่ในกระเป๋า เลยต้องตัดใจทิ้ง ป๊อกกี้ทั้งถุงเลยนะคะคุณตำรวจ!) ด้วยความหิวที่สะสมมาตั้งแต่ตอนนั่งเอ็มอาร์ที เลยไปซื้อเคบับหน้างานมากินก่อน แล้วจึงไปต่อแถวหน้าประตูฮอลล์ and so the wait begins...

     ประมาณ 19:15 น.
               หลังจากที่ยืนๆ นั่งๆ เดินไปซื้อของกิน กลับมายืน แล้วก็ได้ที่นั่งอีก หญิงสาวสามคนนั้นก็ตัดสินใจจะเปิดคอร์สเทอร์โบติวเพลงพิลาฟ คนนึงเปิดสปอติฟาย คนนึงเปิดเนื้อเพลง ติวมันตรงนั้นเลยค่ะ (ฮา) พอได้เวลาประตูเปิด พวกเราตื่นเต้นมากๆ เพราะเรียกได้ว่าอยู่แทบจะหัวแถว ระยะห่างระหว่างเรากับประตูสั้นลงเรื่อยๆ จนถึงตาเรา! เสียงเจ้าหน้าที่ที่พร่ำตะโกนว่าอย่าวิ่งๆ ไม่มีความหมายเลย เพราะพี่คะ น้องจะวิ่งแบบพี่ตูน น้องต้องได้ที่ดีๆ และน้องก็ได้ยืนอยู่ตรงแถวที่สามจากเวที!!! แม่เจ้า อยากจะหลั่งน้ำตาแห่งความภาคภูมิใจตรงนั้น การมายืนรอตั้งแต่ห้าโมงไม่เสียเปล่า แล้วก็ยืนรอต่อจ้ะ (ยิ้มแห้ง)

     20:00 น.
                หลังจากที่ยืนอย่างปวดเท้ามาหลายชั่วโมง เสียงโน้ตตัวแรกของนักร้องวัย 20 ที่มีชื่อว่า 

    Bülow ซึ่งบอกได้เลยว่าโซผัว เท่มั่กๆๆๆ เพลงดีและเพอร์ฟอร์มดี แน่นอนว่าเราทั้งสามคนโดนตกค่ะ เพลงที่ทำให้เธอเป็นที่รู้จักน่าเป็นเพลง "Not a love song" แต่ส่วนตัวชอบเพลง "You & Jennifer" มากๆ จริตเดียวกับบียอนเซ่เพลง Irreplaceable ฟังๆไปแล้วอดไม่ได้ที่จะโยกตัวตามพร้อมคำถามในหัวว่าอีเจนนิเฟอร์นี่มันเป็นใครคะคุณกิตติ แนะนำมากๆสำหรับคนที่ชอบแนวเพลงของพิลาฟ พี่เค้าเลือกศิลปินเปิดคอนได้ดีจริงๆ 
    Bülow with her daddy attitude
  • 21:00 น.

             คุณกิตติคะ เมื่อเงารางๆ ของลาฟปรากฏบนเวที ทุกคนในฮอลล์กรี๊ดแทบสิ้นสติ (เรากรี๊ดเสียงดังหน่อย เพราะใกล้มาก กรี๊ด) ลาฟเลือกเปิดคอนเสิร์ตด้วยเพลงจังหวะสนุกที่เพิ่งปล่อยมาอย่าง "Drugs and Internet" ท่อนฮุคที่ร้องว่า "Oh shit! Am I a winner yet?" คือทุกคนในคอนประสานเสียงกัน ดังกังวานทั่วฮอลล์เลย เป็น vibe ที่ดีมากๆๆๆ แล้วพิลาฟเสียงดีมากๆๆๆ เพราะกว่าเปิดฟังในสปอติฟายไปอี๊ก เวลาที่พี่เขาแนะนำตัว เขาก็ถ่อมตัวมากๆๆๆ บอกว่าครั้งล่าสุดที่มาไทยคือมาเป็น headliner ให้กับพิเอ็ด ชีแรน แต่ตอนนี้เขามีคอนเสิร์ตของตัวเองแล้ว เราแบบ dis man so emo we must protect him at all cost! 


               หลังจากนั้นก็ขนเพลงฮิต (ศัพท์เก่ามากเถอะพระเจ้า) มาเล่นแบบไม่ให้ได้หยุดหายใจพัก ทั้งเพลงที่แค่อินโทรขึ้นมาก็กรี๊ดเสียงดังถล่มทลายอย่าง "Paris in the rain", เพลงเสียงเบสแน่นอย่าง "Paranoid" เพลงอกหักที่ร้องตามได้ไม่ยากอย่าง "Reforget", เพลงที่เปลี่ยนฮอลล์เป็นผับอย่าง  "A Different Way" ที่ฟีเจอริ่งกับ DJ Snake, หรือเพลงช้าซึ้งๆดึงอารมณ์ผู้ชมให้ยืนฟังเสียงลาฟนิ่งๆ อย่าง "Come Back Home" , และเพลงที่เต้นมันอีกแล้วอย่าง "Chasing Fire" (เอ่อ น้องคะ ถ้าเขียนมากกว่านี้ก็คือเอารูป setlist มาแปะเลยเถอะ) พูดง่ายๆก็คือเพลงนางเพราะทุกเพลงค่ะ (ฮา) และเราชอบการจัด setlist มากๆ เพราะแม้ว่าเพลงจะเยอะแต่รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก เพลงที่ต้องแหกปากตะโกนถูกคั่นด้วยเพลงช้าๆ พอให้ได้พักหายใจหายคอ ไม่มีช่วงที่น่าเบื่อเลยแม้แต่น้อย



               หลังจากโน้ตตัวสุดท้ายของ Chasing Fire  เงียบลง อยู่ ๆ พิลาฟก็หายไปจากเวที ทุกคนงุนงงและในหัวก็คิดสิ่งเดียวกันว่าเกิดอะไรขึ้น หูได้ยินเสียงกรี๊ดจากด้านหลังฮอลล์ ใช่ค่ะ นางวิ่งไปอีกด้านของฮอล์เพื่อไปร้องเพลง "The Story Never Ends" เพลงฟังสบายกับกีตาร์โปร่งและระยะที่ไกลจากตัวดิฉันเหลือเกิน (เรื่องเศร้ากว่านั้นคือเพลงนี้เป็นเพลงโปรดของดิฉันและดิฉัน จำ! เนื้อ! ได้! ทุก! ท่อน! ต่างจากเพลงอื่นที่สิบสี่ถั่วงาถั่วงาสิบสิี่บ้าง) กลายเป็นว่าตอนนี้เราสามหน่อกลายเป็นอยู่ด้านหลังสุด ใจเต้นตุ้ม ๆต่อม ๆ ว่าพี่เค้าจะกลับมาเวทีด้านนี้ไหม แต่สุดท้ายก็กลับมา ยอมรับว่าหลังจากนั้น หากพิลาฟหายไปจากเวทีก็คือเริ่มเลิ่กลั่กและหันซ้ายหันขวามองไปด้านหลังแล้วว่าจะไปตรงนั้นอีกไหม แต่เหตุการณ์นั้นไม่เกิดขึ้นอีก อย่าเซอร์ไพรส์แบบนี้อีกนะคะ หัวใจจะวาย



                พิลาฟก็ยังคงขนเพลงฟังสนุก โยกได้เรื่อยๆ มาเล่นให้ฟังอีกเพียบ ซึ่งเสียงเขาดีไม่มีตกตลอดคอนเสิร์ตระยะเวลาชัวโมงครึ่งเลย ทั้งยังเล่นกีตาร์ด้วยอีก กระโดดโลดเต้นไปมาทั่วเวที เอเนอร์จี้พิเค้าดีมากจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเพลงทำนองสบาย ๆ อย่าง "Superhero" เพลงเต้นยั่ว ๆ บดๆ อย่าง "Easy Love" เพลงทำนองติดหูอีกเพลงอย่าง "Enemies" เพลงที่ทุกคนในฮอลล์ร้องเสียงดังมาก ๆๆๆๆ จนพิลาฟยืนนิ่งๆ มือปิดปากแบบไม่อยากเชื่อว่าพวกเราร้องเพลงเค้าได้อย่าง "i'm so tired" เพลงใหม่ที่ยังไม่ออกอย่าง "Sims" ไปเล่นเปียโนที่เพลงซึ้งๆ อย่าง "Breathe" เพลงร้องตามโยกหัวได้สบายๆ อย่าง  "The Other" พอมาถึงเพลงนี้ พิลาฟบอกว่าเป็นเพลงสุดท้ายแล้ว แต่ทุกคนไม่ยอม พลางตะโกนว่า Encore! Encore! และสุดท้ายพิลาฟก็ออกมาร้องเพลงทำนองช้า ๆ เศร้า ๆ อย่าง "Never Not" และปิดคอนเสิร์ตนี้ด้วยเพลงฮิตอย่าง "I like me better"


                เป็นคอนเสิร์ตที่เอนจอยมากๆ ขนาดเราไม่ใช่ฮาร์ดคอร์แฟนขนาดนั้น ไม่ได้ร้องได้ทุกเพลง (ส่วนใหญ่จะร้องเสียงดังแค่ท่อนฮุก แหะๆ) ยังรู้สึกสนุกมาก ๆ และความทุ่มเทของพิลาฟทำให้เรารู็สึกคุ้มค่าตั๋วทุกบาททุกสตางค์ที่จ่ายไป พิลาฟมีความน้องสูงมากและเอนเตอร์เทนเก่ง พูดเก่ง ขยันส่งมินิฮาร์ทให้ตลอด ช็อตที่มีคนตะโกนว่า "I love you!" แล้วพิลาฟตอบกลับมานิ่งๆ ว่า "I love you too." คือตายไปเรย เราประทับใจกับคอนเสิร์ตครั้งนี้มาก ๆ และทำให้เรารู้ว่า หากมีเวลา (และเงิน) จงไปคอนเสิร์ตศิลปินที่ชอบเถอะ ไปตอนที่ร่างกายยังไหว เพราะบรรยากาศในฮอลล์บวกกับเสียงร้องของนักร้องคนโปรดช่วยต่ออายุให้คุณได้จริง ๆ  

    (อ้อ แล้วก็ถ้าบัตรหลุม รีบไปเถอะ ภาพคมชัดเฮชดีระยะมือเอื้อมถึงยังไงก็คุ้มเวลารอ)
    (เตือนแล้วนะ)


    (all photos taken by me; iphone 8 plus; developed with Lightroom and RNI Films)
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in