นี่คือของที่น้องไออุ่นให้เรา ถึงจะเป็ยของเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เราก็ดีใจมากเลย

น้องระบายสีกระดองเต้าเองเลยนะ เราเลือกสีให้ แถมติดเล็บกับลายเต่าเองด้วย

เราได้สอนเด็กหลายคนเลย อีกคนนึงที่เราอยากเล่าคือ น้องเฌอบุญ สาวน้อยสุดน่ารักของเรา คนนี้เก่ง ปั้นเองได้ แม้จะติดเล่นอยู่นิดหน่อย ตอนสอน ตาน้องจะจ้องอยู่ที่สีชมพูตลอด พร้อมกับบอกว่า "จะเอาสีชมพู ๆ" เราก็ใช้สีชมพูมาหลอกล่อ ถ้าอยากได้สีชมพูก็ต้องทำอันนี้ก่อน น้องก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ระหว่างสอนก็จะมีเสียง "ว้าว" ของเญอบุญตลอดคาบเวลาที่เขาทำอะไรเสร็จ ก็จะยกขึ้นมาโชว์เรา  เราก็ส่งเสียง "ว้าว" ไปกับน้องด้วย เฌอบุญเป็นคนร่าเริง หัวเราะทั้งคาบเลย หลังทำเสร็จน้องก็กระโดดโลดเต้น วิ่งไปมาเลย พี่ปุ๋ยถึงกับบอกว่าน้องดูแฮปปี้เวลาเรียนกับเราเนอะ เรียนเสร็จปุ๊ปก็เต้นดุ๊กดิ๊กเลย ปกติเขาไม่เคยน้องเต้นเลย ส่วนพี่หญิงก็บอกว่าตอนสอนเราดูสนุกกว่าน้องอีก ได้ยินแบบนี้เราก็ดีใจมากเลย ที่เห็นน้องมีความสุขกับการสอนของเรา

หลังสอนมาประมาณ 2-3คาบ เราก็เริ่มทำได้ดีแล้ว (มั้ง) บางทีก็ได้ดูเด็ก 2 คนพร้อมกัน จากที่เราได้สอนมาตั้งแต่เด็กเตรียมอนุบาล-อนุบาล 2 เราได้รู้ว่า การสอนเด็กโตคือลาภอันประเสริฐ เพราะน้องมีสมาธิมากกว่าเด็กเล็ก จดจ่อได้ดีกว่า ถึงจะเล่นแต่ก็ยังทำงานได้ สอนเด็กเล็กเราต้องคอยเรียกให้เขาทำงานบ่อย ๆ งานของเขาจะค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งมันไม่ทันกับเวลาแค่ 1 ชั่วโมง น้องที่เราสอนมักจะเป็นคนท้าย ๆ ที่ทำเสร็จ เพราะเราไม่อยากเร่งน้อง มีเทคนิคนึงที่เราใช้เวลาสอนน้องคือ การพูดและสอนเขาย้ำ ๆ อย่างการปั้นวงกลม น้องเตรียมอนุบาลกับอนุบาล 1 ยังทำไม่ค่อยได้ เราก็จับมือเขาวน ๆ แล้วก็พูด "วน วน วน" ไปเรื่อย ๆ มันช่วยให้เขาทำได้ แล้วก็ช่วยกระตุ้นให้เขาทำเองด้วย แต่พูดบ่อย ๆ ก็แอบบหลอนนะ เหมือนเป็นการสะกดจิตเลย ลองดูนะ พูดให้เป็นจังหวะ แล้วก็พูดวนซ้ำไปเรื่อย ๆ "วน วน วน" (มาหลอนไปด้วนกันนะ)