DAY19 - Cloud ☁️ ( 안녕~ )
#jayxfictober
Couple : dongho x kuanlin


ก้อนเมฆก้อนโตสีขาวสะอาดดุจปุยนุ่นตัดกับสีฟ้าของท้าฟ้าเป็นอย่างดี
กระแสลมเอื่อยเฉื่อยพัดพาเจ้าก้อนเมฆผ่านมาทีละก้อน ทีละก้อน ก้อนแล้วก้อนเล่าไม่มีจบสิ้น
แน่นอน วันนี้ท้องฟ้ามีเมฆเป็นส่วนมากนี่นา



เพราะเหตุนั้น ...
จึงพาไลควานลินและคังดงโฮมาบรรจบพบเจอกันเป็นครั้งแรก
ทั้งสองต่างรักการถ่ายภาพก้อนเมฆเป็นชีวิตจิตใจ
รู้สึกสงบเวลาได้ใช้เวลาชีวิตอยู่กับสิ่งที่ได้มองเห็นแต่จับต้องไม่ได้
มันสวยงามเหลือเกิน


เหมือนพรหมลิขิตเลย


และในเวลานั้นต่างคนต่างเปราะบาง การได้ใช้เวลากับสิ่งที่ตัวเองรักพร้อมกับคนที่ความคิดเหมือนกัน
ช่วยทำให้แผลในใจทั้งสองสมานและหายไปในที่สุด


รู้ตัวอีกที ต่างฝ่ายต่างก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกันเสียแล้ว
เหมือนกับเจ้าก้อนเมฆเหล่านั้น



ควานลินไม่ใช่คนแข็งกระด้าง นิสัยลูกแมวของเจ้าตัวเริ่มเผยออกมาทีละนิดเมื่อเริ่มได้ใกล้ชิดกัน
ดงโฮก็ไม่ใช่คนเย็นชาเหมือนภาพลักษณ์ ตรงกันข้ามกลับเป็นผู้ชายที่อบอุ่นด้วยซ้ำ



ความรู้สึกที่ขาดหายต่างถูกเติมเต็มทีละนิด เหมือนเจออีกเสี้ยวหนึ่งที่หายไป
เมื่อรวมกันเป็นหนึ่งทุกอย่างดูลงตัวไม่มีส่วนไหนขาดส่วนไหนเกินแม้แต่นิดเดียว



ส่วนที่ควานลินขาด ดงโฮก็จะคอยเติมเต็มอยู่เสมอ
ส่วนที่ดงโฮขาด ควานลินก็จะคอยเติมเต็มให้เช่นกัน



“ ตื่นเร็ว วันนี้ไปถ่ายรูปคุณก้อนเมฆกัน “
เสียงทุ้มของควานลินปลุกหมีตัวโตที่นอนกอดกายขาวบางให้ตื่นการจากการหลับใหล
เจ้าหมีตัวโตบิดขี้เกียจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะดึงควานลินไปจมอยู่ในอ้อมกอดอุ่นอีกครั้ง



“ งดวันนึงไม่ได้เหรอ อยากนอนกอดเรา “
“ ไม่ได้ วันนี้ต้องไปถ่ายนะ “
ถ้าคังดงโฮยังไม่รีบคลายอ้อมกอดนี้ ไลควานลินจะไม่ลุกออกจากเตียงจริงๆแล้วนะ



ก็กอดนี้มันอุ่นจนทำให้ไม่อยากไปไหนเลย
และแล้วแพลนที่ตั้งใจจะไปถ่ายรูปเจ้าก้อนเมฆเหล่านั้นก็ล้มไม่เป็นท่า
เพราะคังดงโฮคนเดียวเลย ... คนบ้า



“ ลินครับ ไปยืนทำไมที่ระเบียง “
“ ถ่ายรูปคุณก้อนเมฆไง “
มือเรียวสวยรัวกดชัตเตอร์เมื่อเห็นก้อนเมฆก้อนใหญ่เคลื่อนตัวพัดผ่านไป



แชะ !



เสียงชัตเตอร์ดังจากด้านหลังของควานลิน เสียงดังทำให้ร่างบางหันไปมองอย่างสงสัย
และแล้วก็คังดงโฮกำลังรัวชัตเตอร์ใส่ตัวเองอยู่

“ ถ่ายอะไรครับ ทำไมไม่ถ่ายคุณก้อนเมฆล่ะ “