มันเป็นความสัมพันธ์ฉาบฉวยที่จบลงอย่างรวดเร็ว

เร็วพอๆกับที่เกิดขึ้น

เรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากแอปพลิเคชันหาคู่ที่เพื่อนเขาคะยั้นคะยอให้โหลด เขาก็เออออตามมันไปเพราะไม่คิดว่ามันจะเสียหายอะไรบวกกับแอลกอฮอล์ที่วิ่งพล่านในเส้นเลือดที่ทำให้เขาไม่ทันจะได้ประมวลผล

ผู้คนมากหน้าหลายตาปรากฎขึ้นบนหน้าจอสมาร์ทโฟน เขาเลื่อนไปเรื่อยๆจนไปสะดุดตากับผู้ชายคนนึง ผิวแทน ใบหน้าคมรับกับสันกรามได้รูป เขาสไลด์นิ้วลง ปรากฎรูปหัวใจขึ้นบนหน้าจอ 

ก่อนที่หน้าจอแสดงผลจะแปรเปลี่ยน ปรากฎตัวอักษรห้าตัว

MATCH

ไม่นานนักก็มีแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชั่นบอกว่าอีกฝ่ายส่งข้อความมา

:สวัสดี

เขายกเครื่องดื่มมึนเมาในมือขึ้นมาดื่มจนหมด ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่า คุณว่างรึเปล่า สะดวกไหมถ้าจะเจอกันตอนนี้

ไม่ถึงนาทีดีก็มีข้อความตอบกลับมา

:ผมเห็นโลเคชั่นของคุณ เดี๋ยวผมเดินไปหาคุณเอง

ไม่นานนัก ― ไม่น่าถึงสิบห้านาที เก้าอี้บาร์ข้างเขาก็ถูกจับจองโดยชายหนุ่มรูปร่างสันทัด อายุประมาณสามสิบ หน้าตาไม่ต่างจากในรูปที่เขาเห็นเท่าไหร่ กลับดูดีกว่าด้วยซ้ำ นัยน์ตาสีมรกตนั่นดึงดูดเขาอย่างน่าประหลาด 

เขาจำไม่ได้ว่าดื่มไปเยอะมากแค่ไหน สติสัมปชัญญะเริ่มกลับมาตอนที่หลังเขาถูกผลักกระแทกกับผนังเย็นเฉียบ ก่อนจะถูกช่วงชิงลมหายใจ ริมฝีปากถูกบดเบียด ชื่อของเขาที่ถูกเรียกซ้ำๆ 

แสงแดดที่เล็ดลอดผ้าม่านกระทบเข้าที่เปลือกตาปลุกเขาให้ตื่น สถานที่แปลกตากับร่างกายเปลือยเปล่าก็ทำให้เขาพอจะรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่ข้างกายเขากลับเหลือเพียงความว่างเปล่ากับรอยยับยู่ยี่ของเตียง พลันสายตาเขาเหลือไปเห็นโน็ตที่แปะไว้บนโต๊ะข้างเตียง รอยยิ้มผลุดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

'ผมสั่งอาหารเช้าเอาไว้ให้แล้วนะ แล้วผมจะติดต่อไป'

ไม่ถึงห้าวันโทรศัพท์ของเขาก็ปรากฎแจ้งเตือน พวกเขานัดเจอกันอีกครั้ง ก่อนที่จะไปจบที่โรงแรมอีกครั้ง

และมันเป็นอย่างนั้นตลอดห้าเดือน 

เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ตัวเขาเองรู้สึกมากขึ้น

มากเกินไป

แต่อีกฝ่ายก็ยังเหมือนเดิม ติดต่อผ่านแอป นัดไปกินข้าว และจบลงที่เตียง

มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก

และเขาที่ไม่ติดต่อมาอีกเลย

แอลกอฮอล์แก้วแล้วแก้วเล่าส่งผ่านความร้อนผ่าวที่ลำคอ เขาหวังว่ามันจะช่วยให้มันช่วยพลางความทรงจำเหล่านั้น

แต่ไม่เลย ทุกอย่างยังคงแจ่มชัด 

เขาเปิดแอปพลิเคชั่นนั่นอีกครั้ง เลือกคนแรกที่โผล่ขึ้นมาในหน้าจอ 

เขาตื่นขึ้นมาในห้องโทนเบจสะอาดตา ผ้าห่มสีขาวที่ปกคลุมร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้ แผ่นหลังกว้างที่นั้งหันหลังอยู่ที่ปลาเตียง

เขายกยิ้มกว้าง ปากกำลังจะเอ่ยเรียกชื่อคนที่คิดถึง ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหายไปเมื่อเขานึกได้ว่าคนตรงหน้านั้นไม่ใช่คนในห้วงคำนึง

ได้แรงบันดาลใจมาจากหนังเรื่อง newness กับเพลง from the dining table ของ harry styles