ความหนาวเย็นทำให้ฉันต้องรีบหุบร่มที่กางทิ้งไว้ แล้วพุ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พายุจะก่อให้เกิดความเสียหายอื่นนอกเสียจากรอยชื้นแฉะบนเสื้อ หยดน้ำจากปลายกระโปรงตกกระทบพื้นปาร์เก้จนเกิดเสียงที่ทำให้เขาตื่น...

---

เขาผู้ซึ่งนอนหลับได้อย่างสงบสุขท่ามกลางเสียงครืนครามของความปั่นป่วนทางอากาศ แต่กลับตื่นขึ้นเพียงเพราะเสียงน้ำที่ตกกระทบกับพื้นอย่างแผ่วเบา ฉันพยายามอย่างมากที่จะหลีกเลี่ยงให้เขาเผยอเปลือกตาขึ้นมองด้วยความขุ่นเคืองโดยการหนีเข้าไปในห้องน้ำ เปลี่ยนมานุ่งผ้าเช็ดตัวแทนหลังชำระตัวเรียบร้อยแล้ว

เขายืนอยู่ตรงนั้น...ทันทีที่เปิดประตูออกไป เปลือยเปล่า แล้วโผเข้าหาตัวฉัน ฉุดรั้งให้ลงไปกองอยู่กับพื้น ผ้าขนหนูกระจัดกระจายออกราวกับกลีบดอกไม้สีขาวที่สะพรั่งบาน ดวงตาเขาพิจารณาตัวฉัน และฉันก็พิจารณาตัวเขา 

ฉันยังคงเปียกปอนไปด้วยน้ำ ทั้งเส้นผม และเนื้อหนัง และเมื่อเขาบดเบียดร่างลงมาหา ความชุ่มฉ่ำของฉันก็แทรกซอนเข้าไปในอณูผิวของอีกฝ่าย ปลายจมูกของเขาคลอเคลียอยู่ข้างใบหน้า...ริมใบหู และซอกคอ ลมหายใจอุ่นร้อนปะทะเข้ามาด้วยความสม่ำเสมอ แต่ฉันไม่อาจสัมผัสได้ถึงริมฝีปากอันอ่อนนุ่มได้ดังเคย

ทั้งที่ทุกครั้งมันเริ่มต้นจากสิ่งนี้...แรงดึงดูดที่ดึงเราเข้าหากัน ดูดดื่มชิ้นส่วนของกันและกัน ก่อนจะตามด้วยการลิ้มรสความหอมหวานของเรือนร่างภายใต้เสื้อผ้าที่ถูกถอดออกทีละชิ้น เหมือนดินเนอร์โฟร์คอร์ส ที่เขาเลือกทุกอย่างได้พอเหมาะ ตั้งแต่เสริฟเรียกน้ำย่อยเบาๆ ด้วยปลายนิ้วและริมฝีปาก เมนูคั่นกลางกลางด้วยการสัมผัสปลายถันและแก่นกลางอย่างเป็นจังหวะจนฉันส่งเสียงร้อง ต่อด้วยเมนดิชที่ดิบกระด้างแต่ฉ่ำหวานเมื่อเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของฉัน และฉันเป็นส่วนหนึ่งของเขา จบลงด้วยการระเบิดจุกขวดไวน์เสมอ...จะขาว หรือแดง คงอยู่ที่ตัวฉันเองเป็นคนเลือก

มันควรเป็นเช่นนั้นทุกทีนับแต่เรารู้จักกัน เขาผู้ซึ่งนั่งเงียบงันอยู่ในบาร์เพียงลำพังกึ่งรอคอย จนกระทั่งเพื่อนๆ ของเขามา เราที่สบตากันสักพักจึงได้เริ่มคุยกันเสียที เขาเหมือนดาวเสาร์ ดูเบาบาง อ่อนไหว และเงียบงัน คงอยู่ด้วยการรายล้อมไปด้วยผู้คนที่ต่างโคจรความคิดไปในทางเดียวกับเขา เขาเขียนหนังสือ และมักจะใช้เวลาบางส่วนชื่นชมความสำเร็จด้วยยอดขาย และยอดคำนิยมต่างๆ รวมถึงกระแสตอบรับในโซเชี่ยลมีเดียแบบไม่คลาดสายตาเลย นอกเสียจากเวลาทำงาน

ส่วนฉัน...เป็นเพียงหนักงานออฟฟิศธรรมดาที่เกิดอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองกะทันหันจากเรื่องราวบางอย่าง ฉันเหน็ดหน่ายกับชีวิต และเป็นครั้งแรกที่พนักงานดีเด่นที่ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเริ่มตอบรับคำชวนในการไปดื่มกับคนอื่นบ้าง นั่นคือจุดเริ่มต้นของการร่วงหล่น...เหมือนดาวหางซึ่งเป็นสะเก็ดจากการแตกตัวของดาวสักดวงและวิ่งวนไปอย่างไร้จุดหมาย 

และเมื่อเราโคจรมาพบกันโดยบังเอิญ
ดาวหางผู้โดดเดี่ยวและต้องการยื้ออายุขัยตัวเองเอาไว้
กับดาวเสาร์...ผู้ซึ่งดึงดูดอณูต่างๆ ให้หมุนโคจรรอบตัวเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์