ตอนเด็กๆเราไม่เคยมีโอกาสไปเที่ยวสวนสยามเลยไม่ว่าจะไปเองกับครอบครัวหรือไปกับโรงเรียนอาจจะเป็นเพราะว่า มีนบุรีสมัยก่อนคือไกลมากๆ ไกลเหมือนไปฉะเชิงเทราเอาแค่ถนนรามอินทรากว่าจะถึงก็เมารถหน้าเหลืองแล้ว การเดินทางไปลำบาก ไม่ม่รถตู้รถเมล์ก็หลายต่อบ้านเราไม่มีรถยนตร์ของตัวเองการที่ต้องพาเด็กอ้วนคนหนึ่งขึ้นรถเมล์มันเปนเรื่องที่ทุลักทุเลสิ้นดีและพ่อก็ทำงานวันเสาร์ไม่มีเวลาจะพาไป พอโตขึ้นมากหน่อย แม้จะมีรถของทางบ้านแล้วแต่ก็สายไปเสียแล้วเพราะเราอยู่ในวัยที่ไม่สนใจสวนสยามหรือแดนเนรมิตรอีกแล้วสำหรับฉันจำได้ว่าอยากไปเที่ยวงานหนังสือที่คุรุสภาหรือนั่งรถเที่ยวทัศนาจรต่างจังหวัดมากกว่า พออยู่ ประมาณ ป.5 ก็เลิกรบเล้าผู้ปกครองให้พาไปไหนต่อไหนแล้วฉันเป็นสาวเร็วฉันจึงเอาเวลาไปฟังเพลง อ่านเธอกับฉัน หรือ นิตรยสาร The Boy สนุกกว่า

                      พอเวลาผ่านไปก็ไม่ได้รู้สึกว่าเปนปมด้อยอะไรที่ชีวิตวัยเด็กขาดประสบการณ์ที่สวนสยามแต่ยังคงเก็บความสงสัยไว้ในใจว่ามันสนุกยังไง? และในความทรงจำฉันยังคงจำโฆษณาในยุค 80's ได้ดีที่โฆษณาเทศกาลหุ่นโคมไฟจื้อกงที่สวนสยามจนคำนี้กลายเปนคำติดปากเวลาที่ใครตีหน้านิ่งไม่แสดงออกทางอารมณ์ฉันจะใช้คำว่าแข็งทื่อเปนหุ่นโคมไฟจื้อกงหรือโฆษณา Big Holiday ที่มีเพลงประกอบเมโลดี้ว่า"แต่ดแต่ด แต แต๊ด แต แต่ แต แต แต่ด แต๊ด แต"เลยตกลงไปกับเพื่อนร่วมอุดมการณ์ 1 คน คือหนุ่มผู้เพียบพน้อมทุกอย่างแต่พิการรัก

                    ฉันค้นพบว่าสวนสยามมันได้ดูคึกคักมากเหมือนภาพที่เห็นในโฆษณาแต่ก็ยังมีนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่เปนชาวอาหรับรองลงมาเปนชาวจีนและเด็กนักเรียนมัธยมคนไทย ไม่รู้ว่าครอบครัวไทย อยู่ไหน?เดี๋ยวนี้ครอบครัวคนชั้นกลางคนไทยเขาไปเที่ยวไหนกัน? สำหรับฉันถ้าพูดถึงความพร้อมทางร่างกายคือไปนี่เสี่ยงมากเพราะเปนไมเกรนจะปวดหัวง่ายแถมน้ำในหูไม่เท่ากันนี่ก็จะเวียนหัวง่ายการขึ้นรถไฟเหาะคือหมูที่วิ่งเตลิดไปชนปังตออยู่ดีๆไปหาความลำบากให้ตัวเองแต่ก็ผิดคาดเล่นเครื่องเล่นซอฟๆ ก็พอได้ไม่ได้เปนลมเปนแล้งแต่อย่างใดฉันพบว่าประสบการณ์อะไรที่เขาออกแบบมาเพื่อเด็กหรือวัยรุ่นมันก็คงจะเหมาะสมแล้วเราในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ไปมันไม่ได้ตื่นเต้น เพราะมันเกิดคำถามยิบย่อยเยอะ เช่น โซนตะลุยป่าแอฟริกาแต่พืชเป็นแบบ tropical forest ที่พบได้ในทุ่งที่ราบลุ่มภาคกลางซึ่งไม่พบในแอฟริกา ซึ่งจะดูเขียวขจีมากกว่าความเป็นแอฟริกาที่กล่าวถึงในท้องเรื่องหรือไม่ ?    

                       สงสัยว่าเขาจ้างบริษัทไหนทำสวน ?  

                      สงสัยว่าชนเผ่ามาไซจะโหดร้ายเหมือนใน story ที่ตามสวนสนุกเขียนถึงไหมว่ามีการจับคนไปบูชายัญคือบูชายัญในฐานะบูชาเทพเจ้าหรือแค่เป็นการลงโทษศัตรูผู้รุกราน ?

                       คิดถึงต้นทุนต่อการทำงานของเครื่องเล่นหนึ่งเที่ยวถ้ามีแขกแค่คนเดียวแต่ก็ต้องหมุนไปมามันจะเปลืองน้ำมันไหม ? 

                      นอกจากนั้นยังสงสารคนคุมเครื่องเล่นเวลาที่ไม่มีแขกมาเที่ยวเล่นในเครื่องเล่นนั้นๆเขาก็คงหงอยฉันเห็นเจ้าหน้าที่ท่านนึงโบกมือหย่อยๆ เรียกฉันและพวกไปเข้าบ้านผีสิงฉันจึงคิดว่าควรปล่อยให้เขาเหงาต่อไป

 

                    แม้ในหัวของฉันจะมีแต่เรื่องที่ real มากๆและใช้จินตนาการน้อยลงแต่ก็ถือว่าสนุกที่ได้ใช้เวลาหัวเราะกับเพื่อนๆน้องๆเราได้ประสบการณ์ครั้งแรกแบบคนแก่มาเที่ยวแต่ก็ไม่ได้น่าเสียดายอะไรถ้าสมมติว่าเคยมาตอนเด็กๆและมาตอนโตอีกครั้งเราอาจจะเศร้านิดๆก็ได้ที่เห็นความเปลี่ยนแปลงของสถานที่ในความทรงจำวัยเด็กนั้นทรุดโทรมลงไป