เวลาหารูปที่จะวาด แต่ก่อนมักจะสนใจเพียงแค่บางจุดของรูปเท่านั้น ตัวอย่างเช่นรูปที่วาดข้างล่าง ตอนนี้หาภาพจริงไม่เจอแล้วแต่จำได้ว่าเป็นรูปหน้าเสือทั้งหน้า แต่ชอบตาเสือเลยอยากวาดแค่นั้นเอง
(สามารถคลิกที่รูปเพื่อไปดูรูปที่ละเอียดกว่านี้ได้ที่ DeviantArt ของเรานะคะ)
แม้ตอนแรกกะจะวาดแค่ "ลูกตา" เฉยๆ แต่สุดท้ายพอรู้ตัวอีกทีก็วาดจนเต็มแผ่นไปแล้ว และตอนที่วาดจนไม่เหลือที่แล้วยังคิดเลยว่าวาดลงกระดาษ A5 ดูมันจะเล็กไปด้วยซ้ำ น่าจะวาดลง A4 หรือมากกว่านั้น...
พอเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังได้ความว่า
เพื่อน: ก็เห็นว่าจะวาดแค่นี้ สุดท้ายก็ติดลมวาดจนหมดกระดาษอยู่ดี
เรา: วาดไปมันก็ลืมตัวน่ะ
เพื่อน: เห็นวาดเต็มแผ่นทุกที ไม่ต้องมาเถียง
เรา: คอยดูเถอะ วาดรอบหน้าไม่เป็นแบบนี้หรอก
เพื่อน: ก็เห็นพูดแบบนี้ทุกที ทำไม่ได้หรอก
เรา: พูดแบบนี้หาเรื่องกันชัดๆ
เพื่อน: เห็นวาดทีไรก็หยุดมือไม่ได้จนไม่เหลือกระดาษให้วาดทุกที
หลังจากนั้นก็นั่งขำกันจนทำอะไรไม่ได้ไปเกือบ 5 นาที และก็เป็นอย่างที่เพื่อนพูดไว้... เราไม่เคยหยุดมือวาดได้เลย จะหยุดได้ก็ต่อเมื่อไม่เหลือกระดาษให้วาดแล้ว (บางทีลามไปที่โต๊ะบางก็มี)
แต่สิ่งที่สะเทือนใจที่สุดสำหรับรูปนี้คือ ลืมเว้นที่กระดาษว่างๆให้หนวดเสือ ปัญหาใหญ่ยิ่งกว่าวาดไม่เสร็จเสียอีก พอไม่เหลือที่ให้แก้ ทางเดียวที่จะทำได้คือหาลิควิดมาป้าย ซึ่งโชคไม่ค่อยดีนักที่หัวมันจะตันอยู่แล้ว หนวดเลยออกมาสั้นๆกุดๆตามสภาพหัวลิควิคที่ใช้
จากปัญหาที่เจอกับรูปนี้ทำให้ตัดสินใจซื้อลิควิดมาวาดรูปโดยเฉพาะ (เคยคิดจะซื้อปากกาเจลขาวมาใช้ แต่เพื่อนแนะนำว่าถ้าอยากให้มันขาวตลอดปีตลอดชาติ ใช้ลิควิดจะดีกว่า) ถือว่าแก้ปัญหาได้อยู่หมัด แต่เรื่องขี้ลืมกลับแก้ไม่หายซักที ต้องเอาลิควิดช่วยชีวิตตลอดเวลา
...
อีกเรื่องเล็กๆที่ซ่อนไว้คือ ลายเซ็นต์ที่เขียนไว้ เป็นรูปแรกๆที่ใช้ 117 T.R. อย่างเต็มภาคภูมิ เพราะเริ่มมั่นใจว่าลายเส้นตัวเองไม่อยู่ในเงาใคร เลยกล้าที่จะใช่ชื่อฉายาตัวเองโดยไม่เขินอีกแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in