ธาเนียพยายามเล่นงานอีกฝ่ายโดยที่ไม่ต้องฆ่า เพราะยังไม่ถึงขั้นนั้น สายลับสาวคว้าเนคไทจากต้นคออีกคนก่อนจะจับบิดแขนและมัดข้อมือก่อนจะถีบจนร่างอีกคนกระแทกตู้โบกี้ เธอหันไปเล่นงานคนอื่น ๆ ต่อ ในขณะที่ฮิวโก้ชกกับอีกคน ด้านไอเดนก็สู้กันอุตลุตจนเขากลิ้งหล่นจากโต๊ะทำครัวและร่วงไปกองบนพื้น หางตาของเขามีเลือดไหลออกชิบ ๆ เขาต้องยอมรับว่าตนเองไม่ได้สันทัดแบบคนอื่น ๆ ในบ้านบอนด์ เด็กหนุ่มฝึกให้แค่พอป้องกันตัวเองได้  

ไอเดนได้ยินเสียงลมดังก้องหูตนเอง เพราะคนที่ล็อคคอเปิดประตูตู้โบกี้ออก  

เขากำลังจะโดนโยนออก.... 

มือหนาของเด็กหนุ่มที่โดนล็อคคอกำแน่นก่อนจะจะอีกคนบิดแขนแต่ยังไม่มากพอ เท้าของเขาเริ่มปริ่ม ๆ และใกล้หล่น..... 

“มาสู้กับคนตัวเท่า ๆ กันไหม” เสียงของคนบางคนเอ่ยพลางถีบคนที่พยายามพลักไอเดนลงไปแทน 

ธาเนียมองน้าชายที่ทำหน้าเหวอสลับกับคนที่เพิ่งโดนตนเองถีบไป 

เด็กสาวผมบลอนด์ยักไหล่ก่อนจะพูด “ถีบก่อนค่อยขู่ถีหลัง” ก่อนจะหันไปทางฮิวโก้ที่กำลังโดนกดหัวในอ่างล้างจาน ร่างสูงของนักข่าวดิ้นไปมาจนสายลับสาวรีบวิ่งไปกระโดดล็อคคอคนที่กำลังกดหัวนักข่าวหนุ่มก่อนจะเอาเชือกรัดคอจนแน่น ชายหนุ่มไอค่อกแค่กเพราะสำลักน้ำ ไอเดนไปพยุงอีกคนทันทีตามหน้าที่ที่ต้องคุ้มกันพยานและหันไปทางธาเนียที่เก็บเชือกเข้านาฬิกาข้อมือเหมือนเดิม  

มือเรียวเล็กปาดเหงื่อก่อนจะพยายามค้นตัวจากคนที่นอนสลบ (หรือตาย) สายลับสวาพบอะไรบางอย่างในกระเป๋าโค้ตก่อนจะหยิบออกมาดู เธอปลดล็อคหน้าจอมือถือก่อนจะไล่ดูเบอร์โทรยันข้อความ อีเมลล์ สายลับกลอกตาอย่างไม่พอใจเพราะดูท่าเจ้าของมือถือจะเป็นคนฉลาด เพราะลบข้อมูลทันทีที่ได้หรือหลบประวัติการโทรทุกครั้ง 

มือถือที่ธาเนียถืออยู่ดังขึ้น มันขึ้นชื่อว่าปลายสายที่กำลังโทรมานั้นเป็นใคร เธอหันมามองไอเดนกับฮิวโก้ก่อนจะกดรับสาย 

"(รัสเซีย) สวัสดีถ้าเธอจะโทรมาหาเจ้าของเบอร์ละก็....เขานอนหลับไม่ก็ตายนะ" 

เสียงปลายสายส่งจิ๊ปากขึ้นก่อนจะพูดต่อ (ฉันพูดภาษาอังกฤษได้นะแม่สาวน้อย ไม่สิมิสบอนด์) 

"งั้นก็ดีนะมิสแวน ขอพูดแบบรวบรัดแล้วกัน" ธาเนียเอ่ยนิ่ง ๆ "อย่าหวังว่าพ่อแกจะรอดพ้นจากคุกเลย หรือ....จะส่งคนกี่คนมาฆ่าพยานก็ไม่มีผลอะไรหรอก" 

(ปากดีจังนะมิสบอนด์ ฉันเริ่มอยากรู้ว่าแกจะเก่งเหมือนที่เขาลือกันไหม) 

"ก็ลองดูสิ...ฉันเจอหนักกว่านี้มาแล้ว" 

เสียงประกาศดังขึ้นว่าตอนนี้พวกเขาได้มาถึงสถานีรถไฟในอัสเตอร์ดัมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ธาเนียกดวางสายลงก่อนหันมาทางทั้งสองหนุ่ม 

"เรารีบไปที่ศาลกันเถอะ" 

"เราควรเปลี่ยนเสื้อไหม? แบบน้ารู้มาว่า--" 

"งั้นก็ได้ รีบตามหลานให้ทันละน้าไอเดน" สายลับสาวเดินนำพวกเขาออกไปก่อน ทั้งสามทำตัวให้ปกติที่สุดก่อนจะเดินลงจากรถไฟไปทันที  

"เรามีอีกเวลามากพอที่จะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อไหมเนี่ย? ไหนจะต้องหารถอีก" ไอเดนบ่นพลางมองนาฬิกาตนเองและมองธาเนียเดินนำไปในตรอกแห่งหนึ่ง หนุ่มผมบลอนด์ถามขึ้นอย่างสงสัย 

"ทำไมเราไม่ไปเอ็มไอซิกส์สาขาเนเธอร์แลนด์?" 

"น้าอยากเสี่ยงความลับที่เป็นตำรวจสากลหลุดไปถึงหูน้ามีอากับพ่อแม่น้าไหมละ?" ธาเนียหันมามองอย่างสงสัย "เพราะกรณีนี้เอ็มฝั่งนี้ถ้าสงสัยว่าทำไมสายลับฝั่งอังกฤษถึงมาขอความช่วยเหลือโดยที่ไม่มีการแจ้งล่วงหน้า เขาหรือเธอจะถามหัวหน้าฝั่งหลานทันทีและจากนั้นเตรียมเม้งแตกได้เลยค่ะน้า" 

ไอเดนพยักหน้าก่อนจะหันมาทางพยานปากสำคัญที่ยังคงเงียบ 

"อดทนหน่อยมิสเตอร์อิวานอฟ เดี๋ยวก็ได้หลุดพ้นละ" เขาเอ่ยกับนักข่าวหนุ่มและเดินไปต่อ 

ฮิวโก้ถอนหายใจก่อนจะพูด "แต่ตอนนี้เริ่มไม่อยากหลุดพ้นจากใครบางคนแล้วสิ....."

ชาช่ายอมรับว่าความสัมพันธ์ของเธอกับฮิวโก้ก่อนหน้านั้นไม่ควรเรียกว่าความรัก แต่มันคือหลงมากกว่า  ความจริงมันออกจะเป็นความสัมพันธ์แบบใช้ประโยชน์จากอีกฝ่ายมากกว่า เธอใช้มือฮิวโก้ให้ทำตามทุก ๆ อย่างเพื่อให้เขาหลงคิดไปว่าตัวลูกสาวมาเฟียอย่างเธอนั้นกำลังมีใจให้เขาแต่ความจริงคือเมื่อเขาหมดประโยชน์ก็....ถีบหัวส่งไป  

ฮิวโก้ อิวานอฟ เลยโดนขังอยู่ในคุกข้อหาพยายามฆาตกรรมเกร็ก คูเปอร์ ชาช่านึกว่าฮิวโก้จะอยู่เงียบ ๆ เป็นแพะรับบาปไปแต่เป็นความคิดที่ผิดมหันต์สุด ๆ  

เพราะฮิวโก้แฉกลุ่มมาเฟียที่พ่อเธอคุ้มอยู่จนหมดเปลือก นั้นทำให้ตนเองอยู่ในสถานะพบพยานในความคุ้มกันของตำรวจสากล 

พ่อของเธอโดนพวกตำรวจสากลจับหลังจากนั้น และวันนี้คือวันที่เขาต้องโดนนำตัวไปขึ้นศาลอาชญากรโลกพร้อมกับแฟนเก่าเธอ 

คนคนนั้นบอกว่าจะปิดปากฮิวโก้ตั้งแต่ขบวนรถออกมาจากตึก ซึ่งมันจบเรื่องนี้ตั้งแต่ในลอนดอนแล้ว ถ้าหนึ่งในนายตำรวจนั้นไม่ใช่บอนด์ที่ดันมาเสอะอยู่ในรายชื่อคุ้มกันพยาน กลายเป็นว่างานนี้ยากกว่าเดิมเพราะดันมีคนมาจอยเพิ่มจนได้ แถมฝีมือก็ไม่ได้เล่น ๆ หากเป็นถึงสายลับเอ็มไอซิกส์ 

ชาช่ามองมือถือตนเองก่อนรับสายด้วยความหงุดหงิด "ฉันจะจัดการสามคนนั้นเองแล้ว แกมันไม่ได้เรื่องเลย!!" 

(เรื่องเงินละมิสแวน? ผมทำดีที่สุ--) 

เธอหัวเราะออกมาก่อนจะพูด "งั้นฉันจะส่งพิกัดให้พร้อมกับเงินแต่....ต้องเป็นหลังจากแกหาทางรับสามคนนั้นมาหาฉันได้ละนะ" 

(ผมพอจะหาวิธีได้ละ เชื่อใจผมเถอะว่าจะพาพวกมันมาหาคุณได้แน่มิสแวน) 

ชาช่าหันไปทางลูกน้องตนอย่างหยั่งคิดก่อนจะพูด 

"หวังว่าแกจะทำตามคำพูดตนเองได้นะ"

ธาเนียกำลังแต่งตัวด้วยชุดทีี่มีอยู่ในตู้เสื้อผ้าของเซฟเฮ้าส์ สายลับสาวมองสภาพตนเองก่อนจะได้ยินเสียงคนบางคนเปิดประตูห้องน้ำออกมาเลยหันไปเจอกับฮิวโก้ที่ออกมาในสภาพของคนอาบน้ำเสร็จ เธอหันหน้าไปทางอื่นทันทีและเอ่ย 

"น้าพยายามติดต่อคนในกรมตำรวจสากลที่ไว้ใจได้ให้มารับตัวคุณไปที่ศาล" ร่างระหงเอ่ยโดยพยายามไม่หันไปทางคนที่กำลังแต่งตัวอยู่ หาได้รู้ว่าอีกคนมายืนอยู่ข้างหลังเธอตั้งนานแล้ว ฮิวโก้พูดพึมพัมออกมา 

"ผมขอโทษ..." 

ธาเนียหันมาตามเสียงจนเธอแทบชนกับอีกคน เพราะส่วนสูงที่ใกลล้เคียงกันของเธอกับนักข่าวตรงหน้า ชายหนุ่มถอนหายใจและพูดต่อ 

"ผมขอโทษที่ลากคุณมาเสี่ยงกับความตาย ทั้งที่เวลานี้คุณควรอยู่กับครอบครัวตนเองแล้ว ไม่ใช่--" 

มือของสายลับสาวยกแตะปากอีกคนเป็นเชิงว่าให้เขาเงียบลง 

"ฉันคือบอนด์นะฮิวโก้ ฉันพร้อมเสี่ยงกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว" ธาเนียเอ่ยพลางมองคนตรงหน้า "ความจริงคุณก็ไม่ได้เลวร้ายแบบที่ฉันคิดไว้" 

เขาหัวเราะออกมา 

"เธอก็ด้วยและขอบคุณที่ช่วยผมบนรถไฟตอนนั้นนะ ผมเกือบสำลักน้ำตายไปแล้วเวลานั้น" ฮิวโก้เอ่ยพลางพยายามผูกเนคไท ธาเนียขยับมาใกล้ ๆ นักข่าวหนุ่มก่อนจะช่วยผูกให้ ทั้งคู่เริ่มใกล้กันมากกว่าตอนแรกที่พบกัน หรือเมื่อกี้เสียอีก สายตาของเขามองมาที่อีกคนอย่างนิ่งเฉย เขาขยับหน้าไปใกล้ ๆ เด็กสาวตรงหน้าก่อนจะ.... 

"อะแฮ่ม ๆ" เสียงกระแอ่มไอของไอเดนดังขึ้นพลางขมวดคิ้วทองคนตรงหน้าทั้งสอง 

“น้ามาขัดอะไรเปล่าเนี่ย”

ทั้งคู่ส่ายหน้าพร้อมกันทันที หนุ่มผมบลอนด์เอ่ย “เดี๋ยวมีคนมารับพวกเราละ”

เป็นอย่างที่อีกคนว่าไว้ มีรถเอสยูวีมารับพวกเขา คนที่นั่งรถมาด้วยเป็นหนึ่งในหัวหน้าโครงการคุ้มกันพยานฮิวโก้ เขากล่าวขอบคุณไอเดนที่คุ้มกันอีกคนจนมาถึงที่นี่ ตลอดการนั่งรถมีแต่ความเงียบเชียบจนสายลับสาวเริ่มรู้สึกแปลก ๆ และไม่ไว้ใจกับบรรยากาศในตอนนี้

“ผมขอโทษนะเจ้าหน้าที่โอลสัน แต่ผมจำเป็นต้องทำ....” คนนั่งข้างคนขับหันมาทางคนพูดก่อนจะพยักหน้าและหยิบอาวุธบางอย่างออกมาจากสูทนอก

ธาเนียเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์ก่อนจะเอ่ยเสียงเบากับสองหนุ่มที่นั่งขนาบข้างเธอ

“เชื่อใจฉันไหม”

ฮิวโก้ส่งสายตามาอย่างเชื่อใจ ไอเดนกลืนน้ำลายและพยักหน้า ธาเนียเอ่ยกับอีกคนนิ่ง ๆ

“จะวันนี้หรือพรุ่งนี้ อย่าหวังว่าฉันจะตาย” เธอแย่งปืนออกจากมืออีกคนก่อนจะบังคับให้ยิงที่คนขับจนรถเริ่มเอียงเหมือนจะพลิกคว่ำ ฮิวโก้กับไอเดนรีบคว้าสายเข็มขัดนิรภัยทันทีที่รู้สึกว่ารถพลิกคว่ำ



TBC.