Title : Tranquil
Puiring : jungkook/jimin
Word : 408
Note : -

      เวลาฝนตกนอกจากความสร้างความวุ่ยวายในการเดินทางแล้ว สิ่งดีๆจากเสียงฝนตกคงจะเป็นบรรยากาศน่านอนนี่ล่ะมั้ง 

      จอนจองกุกรักการได้ยินเสียงฝนตกเป็นที่สุด เพราะมันทำให้เขานอนหลับสบาย โดยไม่ต้องพึ่งการฟัง asmr หรือการหาเพลงสบายๆกล่อมตัวเองให้นอนหลับฝันดี 

      ฝนยังคงตกกระหน่ำไม่หยุด จองกุกซุกตัวเข้ากับผ้าห่มผืนหนา กอดหมอนข้างแน่น แล้วหลับตา รับความรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ความสงบจากเสียงฝนที่กลบเสียงรบกวนอย่างอื่น

      เป็นอีกวันที่สงบสุบของเขาจริงๆ

      ปัง!

      "นายมีเรียนสิบโมง ลุกได้แล้วนะจอนจองกุก"

      ยังไม่ทันได้หลับเขาสู่กระบวนการที่สามสี่ของการนอนเพื่อฝัน จองกุกก็ถูกนาฬิกาปลุกประจำกาย ปลุกให้ลุกขึ้นจากความฝันปลอบๆ(ว่าจะได้นอนหลับสบายไปอีกวันแล้วแม่งเอ้ย) แฟนอายุมากกว่าเดินเข้ามากระชากผ้าห่มออกจากกายหนา เขย่าตัวจองกุกราวเขย่าเซียมซี 

      "ไม่ตื่นก็ไปเรียนเองนะ พี่มีนัดกับลูกค้า"จีมินพูดเฉียบขาด ถอดใจกับการปลุกแฟนเด็ก คนตัวเล็กถอนหายใจ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกจากห้องก็ถูกจองกุกคว้ามือไว้เสียก่อน

      "ไม่ๆ เดี๋ยวผมลุกไปอาบน้ำแล้ว ฝนตกอย่างนี้ผมไม่ไปเองนะ น้า"ส่งสายตาออดอ้อน ที่ไม่รู้ว่ามันจะอ้อนไหม สำหรับคนเพิ่งตื่นและยังไม่ทันได้แคะขี้ตา

     "ก็รีบไปอาบน้ำ ข้าวเช้าก็ไปหากินเองที่คณะแล้วกัน พี่รีบ อาบน้ำเร็วๆด้วย"จีมินสั่งก่อนเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง ทิ้งคนมาอาศัยชั่วคราวนั่งตาละห้อย 

     เปล่า ไม่ได้อาลัยอาวรณ์แผ่นหลังบางของแฟนรุ่นพี่ หากแต่อาลัยอาวรณ์เตียง ผ้าห่ม หมอนข้าง 
      เขาอยากนอนอีกสักตื่น แต่ทำไม่ได้เพราะ ถ้าไม่อาศัยรถยนต์ของพี่จีมิน เขาก็คงต้องไปตะลุยฝน ไปแออัดบนรถเมย์ไม่ก็บีทีเอสอีก จอนจองกุกไม่โอเค 

      จอนจองกุกเกลียดฤดูฝนยามที่เขาต้องได้ออกเดินทางพอๆกับรักฤดูฝนที่ทำให้เขานอนหลับพักผ่อนได้อย่างสงบสุข!