คนที่เคยรักกัน แต่ต้องจากกันไปเจ็ดปี  ถ้ากลับมาเจอกันอีกครั้ง จะยังรักกันอยู่ไหม

เป็นคำถามแรกตอนอ่านคำโปรยด้านหลังหนังสือเล่มนี้จบ My Sunshine แสงตะวันกลางใจ (何以笙箫默) เป็นผลงานของกู้ม่าน นักเขียนชาวจีนแผ่นดินใหญ่ ซึ่งดูท่าจะมีผลงานเขียนหลายเล่ม และเรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในผลงานเขียนของเขาด้วย

เรื่องราวของจ้าวโม่เซิง หญิงสาวอดีตคนรักของทนายความเหออี่เชิน ที่หลังจากหนีไปรักษาแผลใจที่อเมริกาถึงเจ็ดปี ก็กลับมาที่จีนอีกครั้งและบังเอิญพบกับทนายความเหอและเหออี่เหมย น้องสาวคนละสายเลือดกับเขาตั้งแต่วันแรกที่กลับมา ทว่าการกลับมาของเธอครั้งนี้ยืนยันได้อย่างดีว่า เจ็ดปีที่เธอหนีไปเพื่อพยายามลืมเขา มันไม่ได้ผลเลยแม้แต่นิดเดียว

จบในส่วนของการเปิดตัวรีวิวให้ดูอลังการ

ต่อจากนี้คือความเห็นของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว

บอกก่อนว่าไม่ใช่คอหนังสือโรมานซ์ ไม่ชอบแนวโรแมนติก อ่านแล้วจั๊กจี้ 555 แต่เรื่องนี้ตัดสินใจซื้อมาจากงานหนังสือเดือนมีนาคม 2560 เพราะรู้สึกว่ามันเข้ามาอยู่ในสายตาบ่อยมาก สามสี่รอบได้ เหมือนบอกว่า "ซื้อเถอะ ซื้อเถอะ" ก็เลยตัดสินใจซื้อมา

เนื้อเรื่องก็เป็นเรื่องรักโรแมนติกพ่อแง่แม่งอน พระเอกเย็นชาเต็มสูบ นางเอกสดใสร่าเริง ไร้เดียงสาจนบางครั้งใกล้คำว่าโง่เข้าไปเต็มที (แต่น่ารักในสายตาพระเอกและคนรอบข้าง) ถ้าตัดปัญหาเรื่องนิสัยส่วนตัวของพระนาง พล็อตเรื่องถือว่าดีใช้ได้ สมเหตุสมผล ขมวดปมดี คลายปมแก้ปมชัดเจน แต่ใช้ตัวละครทิ้งขว้างไปหน่อย เสียดายพี่อิ้งฮุย Y_Y

เหออี่เหมยที่เปิดเรื่องมาดูเหมือนจะมีความสำคัญกับเนื้อเรื่องมาก จริง ๆ ก็ไม่มีเลย แต่จะไปเฉลยปมในตอนพิเศษท้ายเล่ม

เรื่องมันเกิดขึ้นจากความไม่เข้าใจกันระหว่างคนสองคน ความไม่ยอมฟังกัน จะมีหลายฉากมากที่นางเอกพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แล้วพระเอกก็จะตัดบทว่า "ไม่เป็นไร ผมเข้าใจแล้ว" คือ...​เข้าใจอะไรเหรอคะคุณพี่ เข้าใจกับผีสิ รู้ว่าโกรธ แต่แบบนี้ก็ไม่ฟังกันเลยเหรออออ โอ๊ยยยย /อึดอัด

นอกจากประเด็นความรักพ่อแง่แม่งอนที่กว่าจะลงเอยกันก็ปาไปครึ่งเล่มนั้น ก็จะมีเรื่องครอบครัวพระนางนิดหน่อย แล้วก็สะท้อนสังคมเรื่องการเหยียดชนชาติจีนในอเมริกาอยู่ประปราย ถ้ามองให้เป็นกลางก็จะรู้สึกว่าคนเขียนไบแอสชาติตัวเองนิดนึง ก็ปกติ แต่ก็เขียนซะเมกาจะไม่เหลือดีแล้วจ้า ใจเย็น ยังไงนางก็เองก็จบจากที่นั่นเด้อ 555555555 (แล้วก็ซ้อนด้วย ฮ่องกงที่เหยียดจีนอีกที คือ 555)

เรื่องนี้มีเป็นซีรีส์ด้วยแหละ เปิดไปดูแล้วตอนนึง แต่ไม่ค่อยถูกใจ เรื่องมันเอื่อย (มาก) เลยไม่ได้ดูต่อ

ถ้าจะมีเรื่องที่ชอบมาก ๆ ของเรื่องนี้ก็คงเป็นสำนวน สำนวนดี แทรกพวกคำคมปรัชญาอะไรพวกนี้ไว้เยอะ แบบแนวปรัชญาจีน ชอบ 555 อ่านก็เพลิน ๆ

เห็นมีหลายคนชอบมาก แต่ไม่ใช่ทางเรา ฮื่อ 55555555 คิดว่าคนชอบแนวนี้น่าจะชอบใจ

แล้วเจอกันเล่มหน้า