ปราบต์ เขียน

ซื้อเล่มนี้มาตั้งแต่ -- จำไม่ได้ จำได้ว่าปี 2021 นี่แหละ แต่ไม่แน่ใจว่าเดือนไหน เพิ่งหยิบมาอ่านเมื่อเดือนที่แล้ว แล้วใช้เวลาอ่านเป็นเดือนเพราะอ่านไป ทำอย่างอื่นไป เพิ่งมาโฟกัสอ่านติด ๆ กันเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เอง (ตอนที่งานเริ่มซา ๆ บ้างแล้ว)

เป็นงานเล่มที่ 3 ของปราบต์ที่เราอ่าน (สองเล่มแรกคือ กาหลมหรทึก กับ นิราศมหรรณพ) เรื่องนี้กดมาเพราะจะเอาส่วนลดค่าส่งของออนไลน์ (...) แต่ก็คิดว่าจะอ่านมาสักพักแล้ว ไหน ๆ ก็ไหนก็กดมาเลยแล้วกัน

ถ้าเคยอ่านกาหลมหรทึก แล้วตามทวิตเตอร์หรือช่องทางอื่นใดของคนเขียนก็คงจะพอรู้บ้างว่า ลิงพาดกลอน เป็นคล้าย ๆ สปินออฟจากตัวละครในกาหลฯ คือกบี่กับแชนที่เป็นตำรวจ เป็นตัวประกอบแต่คนชอบเยอะมาก ส่วนเราอ่านนานจนลืมแล้วว่ามันทำอะไรเหรอในเรื่อง (...) พอเป็นเรื่องแยก คนละจักรวาล คนละเส้นเรื่อง ก็ไม่จำเป็นต้องอ่านกาหลฯ ก่อนก็เข้าใจได้ เพราะไม่มีอะไรเชื่อมกันเลยนอกจากชื่อกบี่แชน (ซึ่งเป็นชื่อเล่นที่พูดถึงในเล่มนับครั้งได้)

มาพูดถึงว่าในเล่มนี้เขาเล่าเรื่องอะไรกัน

ลิงพาดกลอน เล่าเรื่องราวคดีฆาตกรรมปริศนาที่เกิดขึ้นในพื้นที่บ้านหลาว ทางตอนใต้ของไทย เป็นคดีฆาตกรรมชวนสยดสยองที่ฆาตกรตั้งใจใช้ "ลักษณะโทษ 21 ประการ" ตามที่บันทึกไว้ในกฎหมายตราสามดวงมาใช้สำเร็จโทษผู้ต้องโทษประหารในสมัยต้นรัตนโกสินทร์​ ตัวละครหลักคือ ไตรตรึงษ์ ตำรวจหนุ่มที่พื้นเพเป็นคนเชื้อชาติจีนในพื้นที่บริเวณบ้านหลาว เป็น "ลูกคุณหนู" มีบ้านเรือนใหญ่โต แต่พอเติบโตขึ้น ญาติทยอยเสียก็แยกย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ จนได้ข่าวว่าเพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกันตาย เลยรีบร้อนกลับมาที่บ้านเกิด ก่อนจะพบว่าการตายของเพื่อนมีเงื่อนงำที่เชื่อมโยงไปยังคดีฆาตกรรมที่กำลังเป็นที่จับตามองตอนนี้ด้วย

จริง ๆ ช่วงกลาง ๆ เล่มแอบไม่ค่อยชอบใจนิสัยตัวละครอย่างไตรตรึงษ์ แต่ก็เข้าใจได้ว่า เป็นเพราะพื้นเพตัวละครเป็นคนแบบนั้น 555 โตมาแบบอัปเปอร์มิดเดิลคลาสที่มองไม่เห็นความลำบากของคนอื่นแล้วมีความจะทำทานตลอดเวลา กว่าจะเข้าที่เข้าทางก็ตอนท้าย ๆ ช่วงท้าย ๆ เล่มก็คือฟาดเอา ๆ ปราบต์ทำรีเสิร์ชดีเสมอแหละ เรื่องนี้ก็ผูกโยงกับเหตุการณ์บ้านเมืองและสถานการณ์โลกได้ดี ทั้งปัญหาเรื่องชนชาติที่ถูกทอดทิ้ง รัฐศาสนา ระบบอุปถัมภ์ กฎหมายที่กลายเป็น "กดขี่" ฯลฯ ประเด็นน่าสนใจเยอะ (แล้วก็มาทีเดียวโครมเหมือนน้ำท่วมเหมือนกัน) แต่ส่วนที่ไม่ชอบคือมัน queerbait อะ 5555 ถึงเขาจะบอกก็เถอะว่าเรื่องมันคืออีก verse ให้เห็นรูปแบบคสพ.ของกบี่แชน แต่ก็แบบ ยุบยิบในใจ ส่วนถ้ามองข้ามเรื่องนั้นไป (และบางซีนที่ไม่รู้จะใส่มาทำไม) ก็ถือว่าประเด็นน่าสนใจดี แล้วก็ตอนจบที่เฉลยปมก็ทำให้ว้าวจริง อันนี้ยอม

ปราบต์หาข้อมูลเยอะแต่วิธีใส่ข้อมูลก็ดูวิชาการมากจนคนไม่ชอบก็อาจจะเอียนไปเลย บางหน้ามันเหมือนยกหนังสือวิชาการมาเลยงี้ 555 แต่ถ้าใครเฉย ๆ ก็น่าจะไม่ติดอะไร แค่รู้สึกว่าไม่ค่อยเนียนเป็นเนื้อเดียวกับเรื่องเท่าไหร่ (แต่ส่วนตัวคิดว่าเป็นสไตล์เขานะ) ภาพรวมคือ แรก ๆ เรื่อย ๆ กลาง ๆ หงุดหงิดนิดหน่อย ท้าย ๆ เข้มข้นมาก ตื่นเต้นโคตร ไม่กล้าวาง 555 แล้วก็อ่านจบเรื่องเดียวเลย

ไม่ได้เห็นด้วยกับทุกอย่างในเรื่อง แต่ก็คิดว่าเป็นการจุดประเด็นที่น่าสนใจดี ก็นะ เราไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับคนเขียนหรือตัวละครนี่นา