Some old memories
Are still beautiful
And bright inside
When i think about them
บนทุ่งหญ้าสีเขียวกว้างใหญ่ กับทางเดินที่ทอดยาวออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา สองขาเล็กเดินไปตามทางเดินแคบๆ ที่มีเนินราบสลับลาดชัน สถานที่แห่งนี้ มีเพียงคนรักของเธอคนเดียวที่ถูกฝังกลบ
ท้องฟ้าสีวานิลลาอ่อนละมุนตากำลังแปรเปลี่ยนเป็นสีดำเข้มและมืดสนิท ช่วงเวลาที่กลางวันสั้นกว่ากลางคืนกำลังมาเยือน
สายฝนอ่อนๆ กำลังตกลงมาประปราย ลมหนาวแสนเบาบางพัดมากระทบผิว กลิ่นไอฝนปนกับลมหนาวกำลังทำให้เธอรู้สึกสับสน นี่คงเป็นสัญญาณเตือนว่าฤดูกาลหนึ่งกำลังจะผ่านพ้นไป ฤดูกาลใหม่กำลังจะเข้ามาแล้วสินะ
สองขาเล็กหยุดนิ่ง เผยหญิงสาวในชุดสีดำสนิท ผมยาวเหยียดตรงถึงกลางหลัง ร่างเล็กแสนบอบบาง ใบหน้าหวานเรียวสวย แต่บัดนี้กลับเต็มไปด้วยความโศก
เธอกำลังยืนดูคนที่เธอรักเตรียมตัวออกเดินทางไปยังสถานที่แสนไกล มันไกลเสียจนเธอเองก็ไม่สามารถวัดระยะทางได้ว่ากี่หมื่นไมล์
You're the light I'm the shadow on the wall when you sleep
Everything that I need is right here with me
มือเรียวเล็กค่อยๆบรรจงวางช่อดอกลิลลี่สีขาวลงบนป้ายแสดงชื่อคนรักที่จากไป แสดงถึงความความบริสุทธิ์ สันติสุข และสรวงสวรรค์อันสงบแด่เขา
" ฉันมอบมันให้เธอนะ " แววตาแสนเศร้าในดวงตา ถูกแทนที่ด้วยประกายอันอ่อนโยนเจือความโหยหาสุดหัวใจ น้ำตาหยดหนึ่งของหญิงสาวหล่นร่วง ก่อนจะปลิวหายไปกับสายลมด้วยความรู้สึกรวดร้าวอาลัย
เธอยืนมองดูคนรักเตรียมตัวจากไปด้วยสายตาที่ยากจะบอก ก่อนที่เธอจะเอื้อนเอ่ยคำบางคำที่แสนจะสั้น แต่ยากเกินไปสำหรับเธอ
"ลาก่อนนะที่รัก"
...
"ขอให้เธอไม่โดดเดี่ยวในโลกที่ไม่มีฉัน และโลกของฉันที่ไม่มีเธอ ที่ผ่านมาตลอดการเดินทางร่วมกันมันไม่ใช่ช่วงเวลาที่สูญเปล่าเลย ฉันรู้ดีว่าถึงยังไงเราต้องแยกจากกันอยู่ดี แต่ก็อยากขอบคุณเธอที่เคียงข้างฉันเสมอมา ขอบคุณที่มอบความห่วงใย และดูแลกัน จากนี้เธอเองก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ ฉันเองก็จะดูแลตัวเองให้ดีเหมือนกัน รอวันที่เราจะได้พบกันในเวลาที่เหมาะสม ในดินแดนแสนไกลนั้น "
เธอเพียงแอบปาดน้ำตาลับหลังผู้คน แล้วยิ้มสดใสเมื่อหันกลับมา
ลาก่อนชั่วนิรันดร์ ด้วยรักและคิดถึง ?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in