วันและคืน ไหลไปไม่ย้อนกลับ

แต่ใจเรายังคงคำนึงถึงเขาอยู่

ทุกๆคนต่างก็มีใครสักคนที่แม้จะจากไปนานแล้ว

แต่เขายังคงอยู่

ไม่เคยจากไปไหน

สามปีที่แล้วเขาอาจจะเป็นคนที่เรารักนักหนา

ปีแล้วเราเขาอาจเป็นคนที่เราเฝ้าคิดถึง

สี่วันที่แล้วเขาอาจจะเป็นคนที่เราส่งยิ้มเล็กให้ในห้วงคำนึง

และในตอนนี้เขาเป็นความทรงจำของเรา

ความทรงจำที่ทั้งสุข

แต่ก็ปนไปด้วยความเศร้า

มันเหมือนเขาเป็นตะกอนที่ตกอยู่ในกล่องความทรงจำ

ที่เมื่อมีอะไรไปกระทบ

แม้เพียงเล็กน้อย

เขาคนนั้นก็ฟุ้งขึ้นมา

ให้เราได้คิดถึง

ราวกับเขาเข้ามาสัมผัสเราอย่างแผ่วเบา

ลอยคละคลุ้งไปทั่วหัวใจ

แล้วค่อยๆตกลงไป

ไปยังส่วนลึกของความทรงจำ