แด่...ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก 

" เจ้าดอกไม้ อย่าช้ำอีกเลย " เธอบอกฉัน 

เจ้าดอกที่ไม่ใช่ของเธอ ไม่มีประธานในความสัมพันธ์อันแสนประหลาดของเรา 

คืนที่อากาศหนาวอีกคืนของเดือนกุมภา เรานั่งตัวติดกัน ใส่หูฟังคนละข้าง เธอเปิดเพลงให้ฉันฟัง เป็นครั้งแรกที่เราได้สัมผัสกัน 

 // Exist for love - Aurora 

นาทีนั้นฉันได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองและกลัวว่ามันจะเผลอทำให้เธอจับได้ 

เธอหันมองหน้าฉัน และที่ครั้งที่ร้อยที่ฉันเอามือตัวเองขึ้นมาบัง 

"ไหนขอดูหน้าหน่อย"

 ฉันไม่ได้สบตากันแม้แต่นาทีเดียว ฉันที่อยู่ภายใต้แว่นของเธอพยายามอย่างหนักจะปิดบังสายตาคู่นั้น 

ในสมองฉันเอาแต่บอกว่า "อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย" 

แต่หัวใจฉันกลับมีแต่คำว่า "เอาสิ ดิ่งลงไปในเหวนั่น " 

แล้วฉันก็เลือกฟังเสียงหัวใจ เราขับรถไปเรื่อยๆในเมืองที่แสนวุ่นวาย ช่างเงียบงันเหลือเกินในตอนที่อยู่กับเธอ แสงไฟสีส้ม ลมเย็นกระทบมาที่ฉัน ฉันยื่นมือออกไปแตะสายลมเย็นเฉียบ หัวใจกลับมามีชีวิตชีวาและแตกสลายไปพร้อมๆกัน 

ฉันจำไม่ได้อีกแล้วว่าตัวเองเป็นใคร 

เรานั่งอยู่ติดกันอีกครั้ง ฉันมองเงาของเราที่อยู่บนพื้น มันทำให้ฉันคิดไปว่า

นี่ฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไงกันนะ ใช้อารมณ์สิ้นดี

เธอหันมามองหน้าฉัน ในเงาสะท้อนของไฟสีส้ม

 "อย่ามองสิ" 

แต่เธอมองอยู่เนิ่นนานจนฉันต้องหันหนีอีกครั้ง 

เราใช้เวลาด้วยกันทั้งคืน คุยเรื่องที่ต่างคนต่างพาลพบมา 

รัก สุข ทุกข์ ความเจ็บปวดในชีวิต เธอทำให้ฉันหัวเราะและฉันก็ทำให้เธอหัวเราะ

 "มาทำไม" กลับกลายเป็นคำตอบเดียวที่เธอไม่เคยตอบตลอดคืนนั้น 

ทำไมเธอใจร้ายขนาดนี้นะ

แต่ฉันเองที่ไปไหนไม่ได้

 หรือที่จริงเราไม่ควรรู้จักกันตั้งแต่แรก 

เธอไม่ลงทุนในความรัก ส่วนฉันก็กลัวการจากลา 

ฉันอยากเป็นเจ้าดอกไม้ของเธอ แต่เธอไม่เคยอยากครอบครองใคร 

ในความสัมพันธ์ที่รู้จุดจบตั้งเริ่มต้น แต่ฉันก็ลงมาถึงก้นเหวแล้วสินะ