4.4.2020

ตั้งใจจะพิมพ์บันทึกอะไรไว้สักหน่อย ก่อนที่จะเลื่อนลอยไปมากกว่านี้

ตอนนี้เข้าสู่เดือน 4 ของปี 2020 แล้ว เร็วนะ 

เพราะว่าเลื่อนลอยสุดๆ วันเวลาก็เลยผ่านไปเร็วมากๆ

ตัดสินใจลาออกจากงานประจำที่ทำมาได้ 2 ปีกว่า

งานที่อยากจะลาออกตั้งแต่เดือนแรกที่ทำ 

แต่เพราะโชคชะตา หรือ เพราะความไม่ทะเยอทะยานของตัวเอง ทำให้ไม่ไปไหนซะที

สุดท้ายก็มาลาออกแบบที่ยังไม่มีงานรองรับ

ใช่ ลาออกแบบยังไม่มีงาน มั่นใจหรอก็เปล่า 

เอาจริงตอนนั้นก็กังวลหน่อยๆ (บางวันก็กังวลมากๆ)

แต่คิดว่าอยู่ต่อก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มีแต่จะรากงอกมากขึ้นทุกวันๆ

สรุปตอนนี้รากงอกเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนที่งอกเท่านั้นเอง อิผี

เอาเป็นว่าพอตัดสินใจลาออกก็รู้สึกโล่ง เอาจริงๆจนถึงตอนนี้ก็คิดว่าตัดสินใจถูกนะ

แต่ไอที่พลาดก็คงจะเป็นการไม่รีบๆหางานเป็นเรื่องเป็นราวซะทีนี่สิ

ช่วงเดือนธันวา เดือนสุดท้ายของการทำงาน ก็มองหาพวกงานพาร์ทไทม์

แล้วก็คิดแผนเที่ยว แผนพักผ่อนต่างๆนาๆ

6-9 ม.ค. ไปเกาหลีคนเดียว ได้ตั๋วโปรของ t-way มาในราคา 6000-7000 

เป็นทริปที่มีความสุขแปลกๆดี มันอึนๆ เหงาๆแปลกๆ แต่ก็รู้สึกถึงอิสระ สนุกดี

อาการหนาวจัด หิมะตก เป็นสิ่งที่เตรียมตัวไป แต่ที่ไม่ได้เตรียมตัวคือ ฝนตก

ความอึนเริ่มตั้งแต่เจอฝนนี่ล่ะ ถถถถถ

ทริปนี้กินเยอะ แล้วก็เจอของอร่อยเยอะเลย

ช้อปเสื้อผ้าน้อยเพราะไปหน้าหนาว แต่ไปหนักเอาที่เครื่องเขียนของกุ๊กกิ๊กทั้งหลาย

กลับมาปุ๊บก็ป่วยปั๊บ ไข้หวัดใหญ่ครั้งแรกในชีวิตเลย

ก็ยังดีที่รีบไปหาหมอ แล้วก็ได้ยาแรงทำให้หายเร็ว แต่ก็เสียดายตังชะมัด

พอเบิกไม่ได้ก็ป่วยทันที ชีวิตน้อ

หลังจากนั้นร้านที่เคยสมัครพาร์ทไทม์ก็ติดต่อมา สรุปเลยได้งาน เริ่มทำมาตั้งแต่ต้นกุมภา

ทำ จันทร์ถึงพุธ ได้วันละ 700 ก็ค่อนข้างโอเคเลย งานชิลๆ

แล้วก็ค้นพบว่าเราสามารถผลาญวันหยุด 4 วันได้เก่งกว่าที่คิด

เก่งคือไม่ใช่ว่าดีมีคุณภาพนะ คือผ่านไปเร็วชิบหาย 

เริ่มรู้สึกว่าจะหยุด 4 หรือ 2 วันก็ไม่ค่อยต่างมากเท่าไหร่ สุดท้ายก็ไร้สาระอยู่ดี

ไอที่คิดว่าจะทำอะไรที่เพิ่มพูนความรู้ ทักษะ อะไร ก็ฝันไปเถอะ นั่งๆนอนๆจ้า

25 มีนา คือวันสุดท้ายที่ไปทำงาน ยัง ยังไม่โดนไล่ออก 

แต่ต้องหยุดเพราะโควิดจ้า ตอนแรกขอหยุดเองละเพราะไม่ไหว กลัวติด แต่สุดท้ายร้านก็หยุด

และใช่ นับแล้วได้ 10 วันพอดีจนถึงวันนี้

เรานี่มันนักผลาญเวลาโดยแท้ ตอน 4 วันว่าไม่รู้สึกรู้สาแล้ว

คราวนี้ 10 วันก็ยังเซมๆ ถถถถถถถ แต่ก็นะ ด้วยสถานการณ์แบบนี้ยิ่งโคตรจะไม่อยากทำอะไร

สิ่งที่รวนไปแล้วแน่ๆ จริงๆก็รวนมาตั้งแต่ขึ้นปีใหม่ก็คือเวลานอน

พอไม่ได้ทำงานประจำ แล้วงานพาร์ทไทม์ก็เข้างานตั้ง 11 โมง เวลาก็รวนไปหมด

ถ้าไม่ถึงตี 1 ตี 2 นอนไม่หลับ ตื่น 9 โมงเป็นปกติอะไรแบบนี้

บางคืนลากไปถึงตี 3 ตี 4 แล้วยิ่งนอนดึกก็ยิ่งนอนเยอะ ร่างกายมันเหนื่อยมันเพลียกว่าปกติ

ตอนนี้เริ่มเห็นปัญหาแล้วก็พยายามนอนประมาณเที่ยงคืนมาได้ 2 วันละ ก็โอเคอยู่

เพราะก่อนหน้าคือง่วงแม่งทั้งวัน บางวันก็นอนระหว่างวันอีก ปวดหัวอีก ชีวิต

แต่นอกจากเรื่องนอนแล้วก็รู้สึกว่าเราต้องพยายามบริหารเวลาแต่ละวันให้ดีกว่านี้

มันแบบจบวันแบบงงๆอย่างบอกไม่ถูก มันแบบ เอ๊ะ ชั้นทำอะไรไปบ้างวะวันนี้ 

อ๋อ ไม่ได้ทำไรเลย แบบเนี่ย คือไม่ได้จะให้ทำอะไรมีสาระหรอกนะ 

แต่อย่างน้อยก็ตั้งใจดูหนังหรือซีรีส์หรืออ่านการ์ตูนให้มันจบเป็นเรื่องๆก็ยังดี

ที่ผ่านมาคือสะเปะสะปะมาก สมาธิไม่หลงเหลือแล้วในตัวดิฉัน ถถถถถถถ

น้ำหนักก้ทะยานไม่หยุด สายตาก็แย่ลง คือทุกอย่างละแม่

ก็เลยคิดอยากจะตั้งสติแล้วก็พิมพ์มันให้เป็นเรื่องเป็นราวนิดนึงกับสิ่งที่จะทำ 

แล้วก็อยากจะบันทึกแต่ละวันไว้ด้วยว่าเป็นไง อาจจะไม่ทุกวัน เท่าที่อยากจะเขียนก็แล้วกัน

เนี่ย ไม่ได้เขียนอะไรงี้นาน เหมียนอัดอั้นเนาะ พิมพ์ซะเยอะเชียว555555