2.
เบลล์ หรือที่เราเรียกจนคุ้นเคยว่า เบลล่า เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ตอนเจอกันครั้งแรกเธอมาพร้อมกับรอยยิ้มสดใสและผมทรงสั้นเกรียน จากประสบการณ์ส่วนตัว คนที่จะไว้ผมทรงนี้ โดยเฉพาะผู้หญิงด้วยแล้ว ถ้าไม่ใช่คนแก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่าขั้นสุดก็น่าจะเป็นคนที่เพิ่งผ่านหรือกำลังอยู่ในกระบวนการรักษา พยาบาลอย่างใดอย่างหนึ่ง... สำหรับเบลล์นั้นเป็นอย่างหลัง (แม้ตัวตนของเธอดูจะมีความใกล้เคียงกับอย่างแรกอยู่ไม่น้อย) และด้วยวัยที่ยังไม่น่าจะเข้าใกล้โรคภัยไข้เจ็บได้เลย เบลล์เล่าเรื่องการป่วยของตัวเองราวกับกำลังเล่าเรื่องราวของคนอื่น นี่ป่วยหรือไปเวิร์กแอนด์ทราเวลที่ไหนมา ทำไมถึงเล่า ด้วยความร่าเริงได้แบบนั้น—เราคิด

3.
สำหรับคนที่ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยป่วยหนักถึงขนาดต้องเข้าไปนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลเลยสักครั้ง ถ้าไม่ใช่เหตุฉุกเฉินกะทันหันใครกันจะคิดว่าอยู่ดีๆ ร่างกายจะเกิดเฮี้ยนขึ้นมาแล้วเล่นงานเราแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างเมื่อหลายปีก่อน เราเองก็เคยตื่นเช้าไปทำงานตามปกติ แต่พอสายหน่อยกลับถูกหามส่งโรงพยาบาลเอาเสียดื้อๆ รู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่ในห้องไอซียูแล้ว แถมยังต้องอยู่ในนั้นนานเป็นสัปดาห์... นี่สินะ ที่ว่ากันว่า ชีวิตคือความไม่แน่นอน

4.
วัยล่าฝันกับการต้องอยู่ในสถานการณ์ที่รู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้อีกหกเดือน ดูเหมือนเป็นเรื่องที่ไกลกันอยู่มากทีเดียวแต่ชีวิตเป็นเรื่องไม่แน่นอน เราเกือบลืมความรู้สึกนั้นไปแล้ว จนกระทั่งเบลล์ใช้เรื่องราวของตัวเอง ย้ำถึงความหมายของประโยคนี้อีกครั้ง...   

BUNBOOKS

เบลล์ตื่นขึ้นมาพบกับความจริงของชีวิต โลกของเธอในหลายเดือนต่อมาต้องวนเวียนอยู่ในโรงพยาบาล รับยาเคมีบำบัดจนผมร่วงหัวโล้น รับการฉายรังสี เผชิญกับภาวะแทรกซ้อน ภาวะติดเชื้อจนต้องเข้าห้องไอซียู มะเร็งลามเข้าไปอยู่ในห้องหนึ่งของหัวใจจนต้องผ่าตัดด่วน จนถึงต้องฝังท่อไว้บริเวณไหปลาร้า เพื่อรับยาเคมีบำบัดตลอด 24 ชั่วโมง เธอเป็นคนไข้ที่มียาคีโมสี่ขวดห้อยแขวนติดตัวราวกับเป็นเครื่องประดับคู่ใจ 

ที่ร้ายไปกว่านั้นคือ มะเร็งของเธอเป็นพวกดื้อยา รักษายากกว่าของคนอื่นหลายเท่า ชวนให้นึกในใจว่าทำไมคนเราถึงได้โชคร้ายขนาดนี้

แต่ที่สุดแล้วเธอก็ผ่านมันมาได้ และยังบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองไว้ในหนังสือเล่มนี้ ทั้งการปรับตัวเข้ากับสิ่งใหม่ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต การตั้งสติเพื่อรับมือกับปัญหา การมองโลกในแง่บวก การค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติมด้วยตนเอง เบื้องหลังรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา สายใยความผูกพันระหว่างพ่อแม่ลูก และมิตรภาพจากเพื่อนใหม่ที่เจ็บป่วยด้วยโรคมะเร็งเหมือนกัน

สำหรับผู้ป่วยมะเร็ง หนังสือเล่มนี้เป็นเหมือนช่อดอกไม้แทนกำลังใจ และเป็นตัวอย่างของการแก้ปัญหาต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามาดุจสายน้ำหลาก

สำหรับคนที่มีเพื่อนเป็นมะเร็ง อ่านแล้วต้องถามตัวเองว่า วันนี้ได้ทำประโยชน์อะไรที่จะช่วยเหลือเพื่อนของคุณหรือยัง

สำหรับบุคลากรทางการแพทย์ อ่านแล้วจะทำให้หัวใจของท่านอ่อนโยนลง และกลับไปย้อนถามตัวเองว่าวันนี้ดูแลคนไข้อย่างเต็มความสามารถแล้วหรือยัง

และสำหรับครอบครัวผู้ป่วยมะเร็ง อ่านแล้วจะเข้าใจว่า สมาชิกในครอบครัวทุกคนเป็นกำลังสำคัญที่สุด ที่จะช่วยให้ผู้ป่วยมีกำลังใจต่อสู้กับโรคร้ายและภาวะแทรกซ้อนต่างๆ ได้

ผมอยากเห็นหนังสือเล่มนี้ติดอันดับหนังสือเบสต์เซลเลอร์ เพราะผมคิดว่ามันให้ประโยชน์ทั้งต่อตัวเองและสังคม มีทั้งสาระและความบันเทิง

ถ้าเป็นคนที่อ่านภาษาไทยแตกฉาน ควรซื้อไว้สักคนละสามเล่ม ให้ตัวเองหนึ่งเล่ม มอบให้คนที่รู้จักที่ป่วยเป็นมะเร็งหนึ่งเล่ม และให้เพื่อนเป็นของขวัญปีใหม่อีกหนึ่งเล่ม ช่วยกันซื้อช่วยกันอ่าน

ล่าสุดผมเพิ่งมีโอกาสได้ดูหนังสารคดีที่จัดทำโดยสถานี NHK ของประเทศญี่ปุ่น เป็นเรื่องราวของคุณเป็นเอก รัตนเรือง ผู้กำกับและนักเขียนบทภาพยนตร์ชาวไทย เขาพูดภาษาอังกฤษประโยคหนึ่งที่โดนใจผมอย่างแรง

“There is wisdom among the ordinary people…”

ประโยคนี้ตอกย้ำอีกครั้งว่า เราค้นหาปรีชาญาณได้จากคนธรรมดาที่เดินดินกินข้าวแกง ดังเช่นที่เราจะพบได้จากเรื่องราวของเบลล์ สาวน้อยธรรมดาที่ไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตาคนนี้

ในวัย 26 ปี ฉันกำลังเรียนปริญญาโทเทอมสุดท้ายอยู่ที่อังกฤษ มีชีวิตลั้นลา วาดฝันหน้าที่การงานไว้อย่างสวยหรู แต่ทุกสิ่งทุกอย่างกลับต้องพังทลายลงด้วยนิสัยบ้างาน เครียดง่าย เกลียดการออกกำลังกาย พักผ่อนน้อย กินน้ำน้อย ใช้ชีวิตอย่างไม่ห่วงร่างกายตัวเอง จนป่วยเป็นโรคร้ายในที่สุด

เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้คือเรื่องจริงที่ฉันตั้งใจถ่ายทอดประสบการณ์การเป็นผู้ป่วยมะเร็งตลอดระยะเวลาสองปีครึ่ง คุณจะได้รับรู้ถึงความรู้สึกนึกคิด การใช้ชีวิตของผู้ป่วยมะเร็ง การเผชิญหน้ากับสถานการณ์ฉุกเฉิน การผ่าตัดสด ภาวะเลือดหมดตัว ภาระค่าใช้จ่าย รวมถึงเรื่องราวมากมายจากโรงพยาบาล และทัศนคติที่ทำให้ฉันผ่านพ้นเหตุการณ์เหล่านั้นมาได้

แน่นอนว่านี่เป็นแค่ประสบการณ์ส่วนตัวของฉันเท่านั้น ไม่สามารถใช้อ้างอิงทางการแพทย์ หรือใช้เปรียบเทียบกับโรคและอาการป่วยของคนอื่นๆ ได้ ประกอบกับเรื่องราวของฉันเกิดขึ้นในช่วงปี 2013-2015 ปัจจุบันสถานที่ต่างๆ ที่กล่าวถึงได้มีการเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงระบบต่างๆ ให้ดีขึ้นมากแล้ว

ฉันหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะเป็นอีกแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต แม้ในยามที่ชีวิตของคุณสิ้นหวังที่สุด ยามที่คุณมองไม่เห็นทางออกของปัญหา หรือยามที่ไม่มีใครเชื่อว่ามันจะเป็นไปได้ แต่หนังสือเล่มนี้จะทำให้คุณรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างสามารถเป็นไปได้ ขอเพียงคุณเชื่อมั่นและลงมือทำอย่างมีสติ เมื่อนั้นคำว่าปาฏิหาริย์ก็จะเกิดขึ้นกับทุกคนได้ เหมือนที่มันเคยเกิดขึ้นกับฉันมาแล้ว

ศิรินทิพย์ ขัติยะกาญจน์ (เบลล์)
อดีตผู้ป่วยมะเร็งต่อมน้ำเหลืองระยะสุดท้าย

ที่มะเร็งลามเข้าสู่หัวใจและพบได้เพียง 1% ในโลกเท่านั้น