1

ช่วงจะสิ้นปีหรือเริ่มต้นปีใหม่ๆเพื่อนหลายคนในเฟซบุ๊กก็เขียนสเตตัสทบทวนตัวเองในปีเก่าพร้อมกับตั้งเป้าหมายที่จะทำ หรือสิ่งที่อยากจะได้ในปีใหม่กันเต็มไปหมดได้อ่านบ้าง ไม่ได้อ่านบ้างความจริงแล้วสิ่งเหล่านี้ก็เป็นกิจกรรมที่ผมชื่นชอบและมักจะทำอยู่เสมอเหมือนกันเพียงแต่ปีนี้ไม่คิดอยากจะเขียนลงไปในพื้นที่สาธารณะมากสักเท่าไหร่อยากจะเตือนตัวเองเอาไว้ในสมุดบันทึกแล้วพยายามทำให้ได้มากกว่า

แต่มันก็มีบางอย่างเหมือนกันที่เราพร้อมจะแชร์มันลงไปในโลกออนไลน์อย่างเช่นเรื่องที่กำลังจะเขียนอยู่นี้

เล่าย้อนกลับไปนิดนึงคือจะบอกว่าตัวเองชอบถ่ายรูปได้มั้ย ก็พูดได้ไม่เต็มปาก แต่ถ้าเจออะไรที่อยากเก็บไว้ด้วยภาพก็จะยกกล้อง (มือถือ) มาบันทึกมันเอาไว้ และมักจะเอามาเปิดดูอยู่บ่อยๆบางรูปจำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง รูปไหนชอบหน่อย อยากแชร์ก็อัปลงอินสตาแกรมในเฟซบุ๊กให้คนอื่นชมด้วย แต่ก็เป็นอัตราส่วนที่น้อยหากเทียบกับรูปที่เราถ่ายมา

ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะว่ามีภาพไม่กี่ภาพไม่กี่ความรู้สึก หรือเป็นสัญลักษณ์แทนบางอย่างที่เราอยากสื่อสารให้คนอื่นรับรู้หรือ 'เห็น' ในสิ่งที่เราอยากจะ 'เป็น'

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามจำนวนภาพในแกลอรี่ของผมก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ วันเวลา

2

ปกติผมชอบใช้มือถือถ่ายรูป และกล้องจากไอโฟนก็ตอบสนองความต้องการของผมได้ดีทีเดียวเคยคิดเหมือนกันว่าแค่กล้องมือถือก็ถ่ายสวยขนาดนี้ (ในความเห็นของผม)จะมีกล้องดิจิตอลแพงๆ ไปทำไม (วะ)

กล้องที่น้องสาว (เหลือใช้และเอามา)ให้จึงถูกวางทิ้งไว้ในมุมห้องอย่างไม่ใยดี

จนกระทั่งไอโฟนห้าลูกรักของผมหน้าจอแตก แบตเสื่อมนั่นแหละความยุ่งยากวุ่นวายในชีวิตก็เริ่มขึ้น ผมต้องเปลี่ยนไปใช้กาแลกซี่โน้ตสามซึ่งดีตรงเรื่องการบันทึก หน้าจอที่ใหญ่ขึ้นแต่สิ่งที่ผมสูญเสียไปคือคุณภาพของกล้องถ่ายรูป ไม่รู้คนอื่นคิดเหมือนผมหรือเปล่าแต่จากการลองใช้กล้องมือถือของไอโฟนกับโน้ตสามนั้นมันช่างต่างกันหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียวบางรูปถ่ายแล้วไม่ค่อยชัด เบลอบ้าง ไม่ค่อยพอใจเท่ากับที่ถ่ายด้วยไอโฟนแต่ครั้นจะเปลี่ยนมือถือก็ไม่มีเงิน เลยต้องกลับไปง้อเจ้า fujix20ที่น้องให้มาแล้วเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน

ใครจะไปคิดว่าผมเจอของดีเข้าให้แล้ว

3

ตอนแรกที่เริ่มใช้กล้อง เอาจริงๆก็ไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่ เพราะตอนที่ใช้ไอโฟน แค่หามุมดีๆที่เราอยากถ่ายมันก็ออกมาสวยอย่างที่เห็นแล้ว พอมาใช้กล้องนี้ก็เลยติดโหมดออโต้เจออะไรก็กดถ่ายมันไปทั่ว รูปที่ออกมาก็ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่รวมๆ แล้วก็พอใจ

จนไม่กี่วันนี้เพื่อนเพิ่งซื้อกล้องมาใหม่ฟูจิเหมือนกัน แต่รุ่นใหม่กว่า ล้ำกว่า ถ่ายออกมาสวยกว่าก็เลยมีความคิดอยากจะถ่ายรูปให้สวยแบบนั้นบ้าง เท่าที่ความสามารถของกล้องเราจะพาไปอีกอย่างคือผมยังไม่รู้จักกล้องที่ถืออยู่ในมือดีเท่าไหร่เลย มันทำอะไรได้บ้างมีปุ่ม มีโหมดอะไรให้ใช้งานได้อีกมั้ย นอกจากปุ่มชัตเตอร์ ผมก็ค่อยๆทำความรู้จักกับค่า f ชัตเตอร์สปีด การปรับตั้งค่าต่างๆของกล้องให้ตรงกับที่เราอยากได้มากที่สุด

จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจมันมากสักเท่าไหร่หรอกแต่ก็คิดว่าถ้าเราถ่ายบ่อยๆ ลองใช้กล้องไปเรื่อยๆ ให้ชินมือ ก็คิดว่าคงเข้าใจและถ่ายได้อย่างที่อยากถ่ายไปเอง

4

ถ้าเปรียบบทความนี้เป็นหนัง คงเป็นการ flashbackที่กินเวลาไปมากพอสมควร

สิ่งที่ผมตั้งใจและอยากจะแชร์ในพื้นที่ออนไลน์ในปีนี้ก็เกี่ยวกับการถ่ายรูปนี่แหละครับด้วยความที่กำลังสนใจศาสตร์การถ่ายรูป และอยากพัฒนาทักษะการเขียนของตัวเองให้มันได้เรื่องได้ราวกว่าเดิมแล้วก็เลยอยากจะลองถ่ายรูปและเขียนเรื่องประกอบกันให้ได้วันละรูป วันละเรื่องซึ่งผมคิดว่าเป็นการท้าทายที่น่าสนุกอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะเอาจริงๆการหยิบกล้องไปถ่ายรูป แค่ที่บ้านก็มีอะไรให้ถ่ายเยอะแยะแล้ว ส่วนการเขียน ถ้าหากเรามีวินัยกับมันได้ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน

เพราะฉะนั้นการชาเลนจ์ตัวเองแบบนี้ก็เป็นอะไรที่ผมอยากจะทำให้ได้ในปีนี้

5

หวังว่าจะได้เห็นพัฒนาการด้านการถ่ายรูปและการเขียนของตัวเองที่ดีขึ้นในทุกๆวันนะ

ซุปพิเศษ
6.1.60