ทำไมดูเป็นเรื่องใหญ่กันนะ ก็แค่ตายเอง ดับศูนย์ไป

แต่เราไม่อยากฆ่าตัวตายแบบนั้น อย่างผูกคอตาย อะไรที่มันทรมาณตัวเอง

เราคงเลือกตายในแบบฉีดยาดีกว่า

เราหนีอะไรใช่ไหมถึงไม่อยากอยู่

ก็คงใช่เราเบื่อชีวิตที่เป็นอยู่ในตอนนี้มากเลย มันไม่มีความสุขเลย

มีแต่เรื่องให้เครียดให้คิดมากกมาย 

ความสุขเราอยู่ตรงไหน?

นั่นสิ ความสุขเราอยู่ตรงไหน ไม่ใช่ไม่มีเลย มันมีอยู่แล้ว 

แต่มันก็คงไม่มากถึงขนาดนั้นหรอก เราก็เป็นมนุษย์คนนึงที่อยากได้อยากมี

ในสิ่งที่ตัวเองขาด อยากได้ความรักมากมายจากใครซักคน

แต่ทุกวันนี้เราว่าเราใช้ชีวิตมาคงจะคุ้มแล้วแหละ เราไม่ได้อยากลองทำอะไร

ที่มันแตกต่างจากสิ่งที่เคยทำ เราใช้ชีวิตอย่างเหงาๆเรื่อยๆมันก็ดี แต่ก็คงพอแล้วมั้ง

บางคนใช้ชีิวิตได้เยี่ยมเลย ไปนั่นไปนี่ ทำนั่นทำนี่ ได้รับรู้สิ่งใหม่ๆทำให้ชีวตมีความหมาย

แต่กับเราพอเถอะชีวิต พอ ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว อยากรีเซตตัวเองเหลือเกิน

เหมือนชีวิตในช่วงนี้มองอะไรก็ไม่ดีไปหมด รู้สึกท้อแท้ในทุกเรื่อง 

ท้ายที่สุดแล้วเราคงเป็นไอคนขี้แพ้คนนึงหรือเปล่านะ ที่ไ่ม่ยอมลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ให้มันดีขึ้น  เรารู้ตัวเองอยู่นะว่าทำยังไงมันจะดีขึ้น แต่เราแค่ไม่อยากทำ 

หมดแพสชั่นในการดำรงชีวิต  

ว่างๆเราทำอะไร เรานอน เราจมอยู่กับความคิดตัวเอง จมอยู่กับจินตนาการ

ที่ตัวเองสร้างขึ้นเพราะความไม่พอใจในโลกความจริง เราทำแบบนั้นหลายปี

จนเราคิดว่าเราเป็นคนขี้มโนคนนึงเลยละ ช่างจินตนาการมากเอาเสียเลย

แต่ตอนนี้เรากำลังจะตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิต คือการลองไปพบจิตแพทย์ดู

เราไม่รู้ว่าตัวเองจะเล่าเรื่องที่มันอยู่ในใจให้หมอฟังได้ไหม

แล้วเราจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางอะไร

เราจะดีขึ้นหรือ เราจะจบชีวิตตัวเอง

ก็เรานั่นแหละที่เป็นตัวกำหนดอยู่ดี.....