เวลาเปลี่ยนคนได้เสมอ ทำไมน่ะเหรอเวลาจะพาเราไปในสถานที่ใหม่ๆเจอผู้คนใหม่ๆสภาพแวดล้อมรอบๆตัวเราก็จะเปลี่ยนไปด้วยแล้วมันก็จะเปลี่ยนเราด้วย ไม่อยากเขียนเรื่องนี้เลยอ่ะมันเศร้า ขนาดอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆคนเรายังเปลี่ยนได้เลยเนอะ  เคยฟังเพลง'ปล่อย ของพี่ป๊อบปองกูลไหม' มันมีท่อนนึงที่ฝังอยู่ในหัวเราตลอดมายังเองออกไปไม่ได้เลย คือท่อนที่ว่า 'แล้ววันนึงเค้าจะหายไป' หลายต่อหลายคนพิสูจน์ท่อนนี้ของเพลงนี้มาแล้วทั้งนั้นว่าเป็นจริง ไม่ว่าเค้าคนนั้นจะเป็นคนที่เป็นภาพสวยงามอยู่ในหัวเรา หรือเป็นภาพที่เราไม่อยากจำแต่แล้ววันนึงเวลาก็จะพาเค้าหายไปอยู่ดี ถ้าเค้าคนนั้นเป็นภาพที่เราไม่อยากจำหายไปเลยก็คงดี แต่ถ้าเค้าคนนั้นเป็นภาพที่เราไม่อยากลืมล่ะ เราจะมีวิธีเก็บเค้าไว้ในความทรงจำได้นานขนาดไหนกัน

                    เราเคยเจอคนที่สร้างภาพในหัวเราไว้หลายๆคนมันเป็นภาพที่ทำให้เราไม่อยากลืม แต่เมื่อเอาเข้าจริงๆเราก็ลืมเค้าไปอยู่ดี อาจจะไม่ได้ลืมไปทั้งหมดแต่ส่วนใหญ่ในเรื่องของควมรู้สึกเราก็ลืมมันไปหมดแล้ว ตอนนี้มาถึงอีกครั้งในช่วงเวลาของการเปลี่ยนผ่านทุกคนต่างต้องแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง และก็เป็นอีกครั้งที่จะต้องลืมสินะ ตอนนี้เราก็พูดได้ ว่าเราจะไม่ลืมแต่อีกหน่อยพอมีคนใหม่ๆผ่านเข้ามาเราก็ลืมมันอยู่ดี กี่ครั้งแล้วที่บอกว่าจะไม่ลืมคนนั้นคนนี้แต่สุดท้ายเราก็ลืม เราเสียใจ เราโกรธตัวเองทำไมเป็นแบบนี้ ไม่ชอบตัวเองตรงที่ถ้าได้ไปข้างหน้าไปนที่ๆดีกว่าเราจะไม่หันกลับมามองข้างหลังอีกเลย