ในหนังสือทุกเล่มมักจะมีบทบรรยายความรู้สึกของตัวละครแทบทุกตัวละครว่ารู้สึกอย่างไร คิดอ่านแบบไหน ทำให้ได้รู้ว่าตัวละครนั้นทำแบบนี้ไปเพื่อสิ่งใด
เพราะเราไม่สามารถอ่านความรู้สึกในใจใครได้ จึงทำให้บ่อยครั้งที่คำว่า 'ไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ' วนเวียนมาให้ได้ทำความรู้จักอยู่เป็นประจำ หนักเข้าก็อาจพาลไปถึงรู้สึก 'โกรธ' ไปเลยก็ได้
บางสิ่งบางอย่างเราก็ไม่อาจตรัสรู้เองโดยชอบได้ หากแต่ขอให้บอกเหตุผลกับเราสักนิด ที่ไม่ใช่คิดไปเองฝ่ายเดียวอยู่อย่างนี้ ถูกผิดก็มิอาจทราบได้
'ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ
อยากให้เขารู้ ฉันคงต้องแสดงออก ไม่ใช่ให้ใครเค้าบอก หรือว่าให้เค้าเดาเองว่ารักเธอ...'- เพลงแค่บอกว่ารักเธอ by หมีพูห์ -
นึกย้อนไปถึงช่วงมัธยมที่เราถูกพ่อกับแม่ส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ ไม่เคยถามพ่อกับแม่เหมือนกันว่าทำไมต้องส่งเราไปไกลๆด้วย และพ่อก็ไม่เคยบอกว่าทำไม ...
มีแต่คำถามในใจของเราเองว่า ทำไม ? พ่อกับแม่ไม่รักเราแล้วหรือ ถึงอยากส่งเราไปไกลๆ
เราเก็บความน้อยใจที่มีต่อพ่อกับแม่ติดตัวมาเสมอ
จนวันหนึ่งเรารวบรวมความกล้ามากพอที่จะขออ่านความในใจของพ่อกับแม่ต่อเหตุการณ์เหล่านั้น
พ่อกับแม่บอกเราว่า 'เพราะนั่นคือทางที่ดีที่สุดแล้วที่พ่อกับแม่จะให้ได้ ถ้าถามว่าพ่อกับแม่ไม่คิดถึงลูกเหรอ พ่อกับแม่ก็คิดถึงสิ ทำไมจะไม่คิดถึง แต่ก็เพื่ออนาคตลูก พ่อกับแม่ก็ต้องอดทน'
...
' ถ้าเราอ่านใจคนได้อย่างที่อ่านในนิยายก็ดีนะซี '
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in