มันเป็นห้องเรียนเล็กๆ ที่มีโต๊ะนักเรียน 28 ชุด กะเก้าอี้ผุๆเศษเหลือ 4 ตัวครึ่ง
.
.
ผมอยู่กับท่านเลขาธิการ ผู้ซึ่งทอดกายนั่งอยู่บนโต๊ะครูผู้สอน กาลเวลาผ่านไปนานเท่าใดมิอาจทราบได้ ท่านมองดูห้องเรียนแห่งนี้ ราวกับมิตรสหายที่พลัดพรากจากกะมานานแสนนาน
.
.
ผมสงบใจอยู่เป็นครู่ ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ "เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอครับ"
.
.
"ผมสอนครั้งสุดท้ายที่ห้องนี้"
.
.
"ก่อนที่คุณจะเป็นผู้บริหาร คุณจำห้องที่คุณสอนเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย?" ท่านเอ่ยถามผม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in