เส้น 2 เส้นที่มีระยะห่างเท่ากันตลอด เราเรียกว่าเส้นขนาน เส้น 2 เส้นนี้จะไม่มีทางบรรจบกันเลย..
ว่าไปเส้นขนาน ก็คล้ายความสัมพันธ์ของคนเราเหมือนกันนะ เรามองเห็นกันตลอดเวลา แต่ไม่สามารถได้อยู่ใกล้กัน ได้แต่มองอยู่ ณ จุดของเรา และดูว่าเค้าเป็นยังไง ทำอะไรมากก็ไม่ได้
เวลาเค้าสบายดี ก็สุขใจตาม ..เวลาเค้าทุกข์ใจ ก็ห่วงใย ถามไถ่บ้าง เป็นกำลังใจให้บ้าง แล้วเราก็ยังยืน ณ จุดนี้ของเราเสมอ..
แล้วเธอล่ะ เธออยู่ตรงจุดนั้น เธอคิดอย่างไรกับเรา ห่วงเราไหม เราไม่รู้หรอก เพราะความห่างของเรา ยังคงระยะอยู่อย่างนี้ จนเราเคยชินแล้ว และเริ่มมีสุขกับความห่างที่ไม่ทำให้เราเดือดเนื้อร้อนใจต่อไปแล้ว เรามีชีวิตใหม่ที่อิสระ สบาย ปลดปล่อยจากพันธนาการทั้งปวง
เราเคยอยากขยับตัว ให้เส้นขนานมาบรรจบกันนะ แต่เราทำฝ่ายเดียวไม่ไหว เราต้องออกแรงดึงตัวเราให้เข้าหาเธอเยอะจัง แต่ถ้าเธออยู่กับที่ก็ยังดี .. แต่ไม่ซิ เธอมีแรงต่อต้าน เธอขยับหนีเราไปอีก..เราเหนื่อยล้า อ่อนแรง หมดกำลังแล้ว ..
จนในที่สุด เมื่อเราสร้างสมดุลย์กันใหม่ แม้ว่าเรายังเป็นเส้นขนาน อาจเป็นแนวราบ หรือจะกี่องศาที่ขยับเขยื้อนกันไป แต่เรารักษาความสัมพันธ์อันใหม่ ที่ดูเรียบง่าย และลงตัว เอ้อ มันก็สบายดี
เหมือนกันนะ เราไม่ต้องทุกข์กายใจต่อกันแล้ว..
เราไม่ต้องอยู่ใกล้กัน ขออยู่แค่ตรงนี้ เฝ้ามองเธอสุขใจ ก็เพียงพอแล้ว..บางครั้งเธอทักทายว่าเราเป็นอย่างไรบ้าง ..เราก็ยิ้มให้กับตัวเองและต้นไม้ใกล้ตัวแล้ว โลกสดใสจัง..
แล้ววันหนึ่ง ถ้ามีอีกเส้นหนึ่ง หรือ หลายๆเส้นมาพาดผ่านเส้นขนานระหว่างเรา ก็จะเกิดมุมใหม่ๆขึ้นอีกมากมาย ความสัมพันธ์ระหว่างเราคงแปรเปลี่ยนอีกครา มันคงมีอะไรน่าตื่นเต้นเหมือนกัน แล้วแต่เหตุและปัจจัยต่างๆ ..เราก็คงรอดูสิ่งนั้นและปรับตัวใหม่อีกครั้ง..
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in