"มันชั่งเป็นความรักที่โง่เง่า เมื่อเขารอคนที่ไม่ได้รักเขามาได้ยืนยาวถึงขนาดนั้น.." หญิงสาวพูดกับเปียโนเก่าๆ ที่ตั้งอยู่กลางบ้าน มันไม่เคยขยับเลยตั้งแต่เจ้าของของมันจากไป -- เธอมองมันชั่วครู่ก่อนที่จะหยิบถังน้ำเก่าๆกับผ้าขี้ริ้วขึ้นไปบนบ้าน ตอนนี้ฝนกำลังตกหนัก จนน้ำทะลุผ่านหลังคาเก่าๆมาได้ เธอเลือกที่จะก้มเช็ดมันแทนที่จะใช้พลังวิเศษของเธอ
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น หญิงสาวเดินไปที่หน้าต่างและมองลงไปข้างล่าง ชายแปลกหน้ากำลังเคาะประตูอยู่หน้าบ้าน ก่อนที่เขาจะมองเห็นเธอ..
"ข้าเพียงจะขอมาหลบฝนแค่เท่านั้น" -- เขาตะโกนดังกว่าเสียงฝนซะอีก แต่ทว่าหญิงสาว
กลับไม่ได้สนใจเสียงของเขาแม้แต่น้อย เมื่อเธอกำลังสนใจบางสิ่งบนใบหน้าของเขา
ดวงตา..ดวงตาของเขาเป็นสีฟ้า และมีแววตาที่เหมือนกับใครบางคน ใครบางคน ที่เธอเคยรู้จัก..
........
.... จบบริบูรณ์ ....
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in