ชายหนุ่มไม่พูดสิ่งใดนอกจากกุมบาดแผลที่หน้าท้องของตนอย่างเจ็บปวด "ไม่เป็นไร.." เขาพูดเบาๆและส่งรอยยิ้มให้แก่เธอ ก่อนที่จะใช้มือของตนที่เลอะไปด้วยเลือดสัมผัสที่ปลายคางของหญิงสาวอย่างอ่อน-โยนเพื่อให้ใบหน้าของเธอค่อยๆเงยขึ้นและสบตากับเขาอีกครั้ง เขามองเธอและยิ้มออกมาพลางสื่อว่าไม่เป็นไร และแววตาของเขาน้้นก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากตอนแรกที่เจอเธอแม้แต่นิดเดียว..

"จงมองข้าคนที่รอเจ้ามาแสนนาน จงมองข้าคนที่เล่นเพลงนั้นเพื่อร้องหาเจ้า จงมองข้าคนที่ขอพรข้อเดียวในชีวิตให้กับเจ้า" เขาพูดและสบตากับเธอ ก่อนที่เธอจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง บางสิ่งที่เธอยังไม่รู้..

........