การเดินทางหนึ่งชั่วยามมันชั่งใกล้เหลือเกิน เมื่อหญิงสาวมายืนอยู่ด้านหน้าของป่าเขาวงกต...
"ถึงข้าจะเป็นอมตะ แต่ข้าก็นอนให้ปีศาจตนนั้นฝังคมเขี้ยวบนร่างข้าทุกๆวันไม่ได้" หญิงสาวพูดและนึกถึงภาพตัวเองในสภาพนั้น ก่อนที่จะส่ายหัวเบาๆอย่างอนาถใจ และเริ่มเดินเข้าป่าไป
ต้นไม้สูงจนสุดตาตั้งเรียงแถวเป็นทางเดิน ยิ่งเดินลึกเท่าไหร่ แสงสว่างก็เริ่มหายไป
หญิงสาวเดินไปเรื่อยๆและหักกิ่งไม้ไว้ตลอดทาง จนเมื่อเธอเดินวนกลับมาเจอกิ่งไม้ที่ตัวเองหักไว้รอบที่ร้อยกว่าๆ "เอาหล่ะข้าจะนอนตรงนี้" หญิงสาวพูดและนั่งลงอย่างเบื่อหน่าย เธอรู้ว่าเธอไม่ได้เหนื่อยแต่เป็นใจของเธอตั้งหากที่เหนื่อย หญิงสาวนั่งพิงต้นไม้เพื่อพักผ่อนจิตใจซักพักก่อนที่จะค่อยๆเคลิ้มหลับไป
.
.
แต่ทว่าเธอไม่ทันสังเกตว่ามีดวงตาใหญ่สีแดงคู่หนึ่งกำลังมองและค่อยๆเยื้องย่างเข้ามาหาเธอ...
........
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in