รู้สึกว่าทำไมเวลาที่บอกว่าเราชอบอะไร ชอบนักร้อง ชอบกิจกรรมอะไร ทำไมมันถึงมีบุคคลประเภทหนึ่ง ซึ่งชอบถามคำถามที่ดูเหมือนจะดูดีนะ แต่...เหมือนเสือกกลายๆ 

ตัวอย่าง

ก: เอ้ยๆ มึงชอบดาราคนไหนวะ

ข้าพเจ้า: BNK48 ยูนิตชราไลน์

ก: (มอง) มึงชอบวงนี้ได้ไงวะ (แล้วมันก็ยกข้อเสีย ข่าวดราม่าต่างๆ ของวงมาพูดประกอบ) ทำไมไม่ชอบวงอื่นล่ะ บลาๆๆ

ข้าพเจ้า: (เสือก--คิดในใจ)

ตัวอย่างที่สอง

เอ(นามสมมุติ) : เรียนคณะอะไรอะ

ข้าพเจ้า : มนุษยศาสตร์ เอกไทย

เอ : จบมาจะเป็นครูป่ะ

ข้าพเจ้า : นั่นคณะคุรุศาสตร์ว้อย

เอ : แล้วจบมาจะทำอะไรล่ะ คณะนี้หางานยากนะ บลาๆ

ข้าพเจ้า : .... (เรื่องของกูป่ะ ก็กูเรียนมาแล้วสี่ปี กูก็กำลังหางานทำอยู่โว้ย--คิดในใจ)

ก็ได้แต่คิดในใจนะ ไม่กล้าโพล่งคำที่คิดออกไป เดี๋ยวจะเกิดเหตุทะเลาะวิวาทไปเปล่าๆ

แต่แวบหนึ่งนะก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าที่ถามๆ ดังยกตัวอย่างเนี่ย เค้าถามเพราะอยากรู้ใช่มั้ย?

ถ้าใช่...ขอความกรุณาใช้คำพูดที่มันดูดีหน่อยนะ 

คือบางครั้งรูปแบบบางประโยคมันสื่อให้เห็นความเหยียดกลายๆ อะ

อย่างมีคนถามว่าเรียนจบที่ไหน พอมีคนบอกชื่อ

มหาวิทยาลัย ทำไมคนถามต้องย้อนถามประมาณว่า

"เรียนม.นี้ เค้าว่า...ไม่ดีนู่นนี่นั่นบลาๆ"

คนที่ตอบออกไปก็หน้าสั่นดิ ที่อยู่ๆ ใครก็ไม่รู้มาพูดเหยียบความรู้สึกแบบนั้น

การพูดถึงรสนิยมของคนอื่น แต่เราไม่อินก็เช่นกัน

คือไม่ชอบ ไม่อิน ไม่ผิด

แต่อย่ากดความชอบของคนอื่นให้มันต่ำเลยค่ะ

มันแย่มากๆ นะ ที่ความชอบ รสนิยมต่างๆ ของเรามันทำให้คนอื่นเดือดร้อนจนพ่นคำแย่ๆ ต่างๆ นานา

ทั้งๆ ที่ความจริง มันเป็นเรื่องสิทธิส่วนบุคคลแท้ๆ 

ช่วยเครารพ และให้เกียรติความชอบของคนอื่นด้วยนะคะ ถือว่าพูดกันดีๆ เนอะ

อย่าให้คนฟังต้องพูดออกไปว่า #ไม่เสือกดิ นะคะ

ด้วยความหวังดี