สำหรับนิยายเรื่องนี้เป็นแนวระบบที่มีรายละเอียดโครงสร้างชัดเจนและถ่ายทอดออกมาได้ยิ่งใหญ่น่าสนใจมาก ทั้งแนวคิด พลังต้นกำเนิด รวมถึงดีเทลและไอเท็มต่างๆ  ช่วงแรกอาจรู้สึกว่าเนื้อเรื่องเบาๆ อ่านเพลินๆ ไปกับความตลกโปกฮาของบรรดาเหล่าแก๊งค์ผู้พิทักษ์และผู้รุกรานแสนต๊อกต๋อย แต่เล่มสองดูเหมือนว่าเล่นใหญ่ขึ้นและรายละเอียดมากขึ้น ทั้งความร้ายกาจของระบบที่ทำให้เหล่าผู้พิทักษ์แทบจะปาดเหงื่อ หรือแม้กระทั่งดีเทลต่างๆของโลกใบนี้เอง ปมต่างๆค่อยๆไต่ะดับขึ้นจนสัมผัสได้ถึงความหน่วงและดราม่าเบาๆ อันที่จริง ชีวิตของพวกผมสงบสุขจริงๆนะครับ ไม่น่าจะใช่ชื่อเรื่องใช่ไหมคะ? แต่เป็นประโยคที่ใช้สะกดจิตตัวเองหรือเปล่า? 555  

     ส่วนใครชอบนิยายสำลักอาหารหมามาถูกทางแล้วค่ะ o(≧▽≦)o ทั้งอวี้หัวและเสี่ยวโหยวต่างก็สาดอาหารหมาให้ทุกคนอย่างมีความสุข พวกเขารักกันม๊ากกก และความคลั่งรักของทั้งคู่ยังทำให้คนหมั่นไส้ได้สุดๆ หวานจนไม่ต้องลุ้นเรื่องความรัก แต่ไปลุ้นกันแทนว่าความลับที่พวกเขาต่างปิดบังไว้จะโป๊ะแตกเมื่อไหร่ 555 ช่วงนี้ตลกสุดๆเพราะต่างฝ่ายต่างก็ต้องแอ๊บใส่กันเพื่อปิดบังตัวตน แถมต้องวางแผนปกป้องคนรักจากอันตรายและหาวิธีฟอกเงินแบบเร่งด่วนอีก ซึ่งซีนเหล่าจะได้สัมผัสได้ถึงมุมมองความรักที่มีแต่ความเห็นอกเห็นใจและอยากปกป้องความสุขของคนรักแบบเต็มเปี่ยมเลยค่ะ สำหรับเรื่องนี้ไม่มี NC ทั้งคู่จะใช้คีย์เวิร์ด ออกกำลังกาย ตอนตัดเข้าโคมค่ะ  (/▿＼ )

       ที่เราชอบอีกอย่างคือ ความเจ้าเล่ห์และเจ้าแผนการของอวี้หัว แต่ละแผนการของเขาได้มองล่วงหน้าไปหลายก้าวจนไม่มีใครตามทัน และทำให้ผู้คนตกหลุมพรางเสมอ แถมยังมีวิธีการโหดร้ายที่ทำให้ทุกคนคุกเข่าร้องขอชีวิตได้ด้วย แต่เวลาอยู่ต่อหน้าเสี่ยวโหยวก็จะมีอีกบุคลิกนึงที่ดูอบอุ่นอ่อนโยน และพ่อบ้านพ่อเรือนสุดๆ จริงๆแล้วอวี้หัวนั้นเป็นตัวละครที่น่าสงสารนะคะ แม้จะผ่านการทำภารกิจมาแล้ว 3,841 โลกแต่ชีวิตก็ดูเหมือนจะยังไม่สงบสุขเสียที  555

     และยิ่งเรื่องราวดำเนินไปมากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งเห็นการเติบโตทางความคิดของตัวละครต่างๆได้ชัดเจนมากขึ้น ทั้งมุมมองความคิดที่พวกเขามีต่อตนเอง ต่อคนรอข้าง รวมถึงผู้คนและโลกใบนี้ ซึ่งในนิยายของคุณชิงเซ่ออวี่อี้มักถ่ายทอดมุมมองให้เรามองเห็นสิ่งต่างๆแบบเหรียญที่สองด้านผ่านตัวละครที่มีหน้าที่ความรับผิดชอบที่แตกต่างกัน ซึ่งอ่านแล้วก็ได้ข้อคิดและรู้สึกลึกซึ้งดีค่ะ