เหตุการณ์ในมหาวิทยาลัยเริ่มโกลาหลและทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ซากศพเกลื่อนกลาดเต็มถนน กองทัพนักศึกษาซอมบี้ออกโจมตีและกัดแทะคนอย่างบ้าคลั่งไปทั่วมหาลัย แต่ละนาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้าสร้างความหวาดกลัวและทรมานใหักับผู้รอดชีวิตทุกคน แต่โชคชะตาก็พาให้ชีเหยียนและนักศึกษาที่รอดชีวิตวิ่งหนีเข้ามาในหอพักของซ่งเฝ่ยในเช้าวันถัดมา พวกเขาได้พบกันอีกครั้งท่ามกลางความมึนงงและสิ้นหวัง  (≧▽≦)/ รวมถึงได้เพื่อนร่วมชะตากรรมเพิ่มขึ้นมาอีกหลายคนแล้วค่ะ 

     แม้ว่าจะมีนักศึกษาเสียชีวิตมากมาย แต่กลับไม่มีข่าวคราวหรือความช่วยเหลือใดๆส่งมาที่มหาลัยแห่งนี้เลย ส่วนต้นตอการระบาดของไวรัสซอมบี้นั้นมาจากที่ไหนกันแน่ยังคงไม่แน่ชัด สถานการณ์ภายนอกเป็นอย่างไรก็ไม่อาจรู้ได้ ยังดีที่ไฟฟ้ายังคงใช้ได้อยู่ พวกเขาจึงได้แต่วางแผนเฉพาะหน้าเพื่อรอคอยความช่วยเหลือจากภายนอก ระหว่างนี้การกักตุนอาหาร หาอาวุธ และหาทางหนีทีไล่ รวมถึงสถานที่ปลอดภัยจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก แต่ละภารกิจจะสำเร็จได้ก็ต้องอาศัยความคิดและความสามัคคีจากบรรดาพันธมิตรผู้รอดชีวิต และตราบใดที่ยังมีชีวิต…ย่อมมีความหวังเสมอ ดังนั้นมาเอาใจช่วยซ่งเฝ่ย ชีเหยียน และผองเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยให้มีชีวิตรอดปลอดภัยจากฝูงซอมบี้กันนะค้า (~人^)

     แม้ซ่งเฝ่ยและชีเหยียนจะเคยเป็นแฟนกันมาก่อน แต่เพราะมุมมองและเรื่องราวบางอย่างทำให้ต้องเลิกลากันไป แม้จะบอกว่สนิสัยและความชอบของทั้งคู่จะดูเข้ากันไม่ได้เลย แต่พออ่านๆไปก็จะรู้ว่าพวกเขาไม่ได้เลิกกันเพราะหมดรักกัน แถมต่างฝ่ายยังคงมีเยื่อใยกันอยู่ และยิ่งสถานการณ์ความเป็นความตายอยู่ตรงหน้ายิ่งทำให้เสียงหัวใจดังขึ้นเรื่อยๆจนตระหนักถึงความรู้สึกที่มีต่ออีกฝ่ายมากขึ้น โมเม้นของชีเหยียนและซ่งเฝ่ยในเล่มหนึ่งนั้นจะเป็นความห่วงใยและความรักที่ยังมีให้แก่กันอยู่ มีกอดบ้างจุ๊บบ้าง แจกอาหารหมาให้เพื่อนร่วมชะตากรรมบ้าง ไม่แห้งแล้งจนเกินไปค่ะ 555  (* ^ ω ^)