2016 Film Record - Films speak for me

2016 ถือเป็นปีที่ทำให้เราเกิดสปาร์คกับอุตสาหกรรมภาพยนตร์ขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ เป็นปีที่เรารู้สึก เข้าถึงหนังมากขึ้นกว่าที่เคยเป็น ไม่รู้ว่าเพราะว่าง เพราะโตขึ้น หรือเพราะอยากหนีจากโลกความจริงกันแน่ แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร (หรืออาจจะเพราะทั้งหมดนั่นรวมกัน) มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีนะ ดีมากๆ เลยด้วย และเราก็มีความสุขกับมันจริงๆ

ปกติชอบเก็บลิสต์หนังที่ดูไว้ตลอด เพราะเวลาย้อนกลับมาเปิดดู มันชวนให้นึกถึงช่วงเวลาและความรู้สึกตอนนั้น คล้ายๆ กับการฟังเพลงแล้วนึกถึงใครหรืออะไรบางอย่างนั่นแหละ ก่อนอื่นต้องขอบคุณ imdb ที่ทำให้สามารถเก็บรวบรวมหนังที่ดูไว้ได้เป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้ เดี๋ยวเราจะพูดถึงคร่าวๆ แล้วกัน
- ช่วงต้นปีของทุกปีก็จะได้ดู Sherlock ยังไงล่ะ! (ไม่ได้เรียงไว้อันแรก เพราะเพิ่งมากดเข้าลิสต์ทีหลัง) นับเป็นความฝันที่แฟนๆ ทุกคนรอคอย (จนลืมไปว่าเคยรอ)

- เดือนแรกๆ ก็จะเป็นช่วงของหนังรางวัล ทั้ง Spotlight, Steve Jobs, The Danish Girl, The Revenant, Room และยินดีกับเฮียลีโอด้วยสำหรับรางวัลออสการ์ครั้งแรกในชีวิตที่รอมาเนิ่นนาน ขอขอบคุณสำหรับมีมทั้งหมดที่เคยมอบให้ เราจะไม่มีวันลืม

- พูดถึงหนัง Bollywood ปลายปีที่แล้วได้มีโอกาสดู PK แล้วชอบมาก ตัวหนังมันแปลกใหม่ในสไตล์ที่ไม่เคยเห็นในหนังฮอลลีวู้ดมาก่อน รู้สึกว่า เออ...แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ เลยเริ่มสนใจหนังบอลลีวู้ดขึ้นมา และด้วยความที่ชอบ Aamir Khan จาก PK เลยไปเจอกับหนังเรื่อง 3 Idiots เข้าพอดี ซึ่งไม่ทำให้เราผิดหวังอีกเช่นกัน เป็นหนังที่ดีและอยากให้ทุกคนได้ลองดูสักครั้ง ต่อจากนี้ก็อยากดูหนังบอลลีวู้ดให้มากขึ้นอีก มันมีอะไรน่าสนใจเยอะเหมือนกัน

- ไปดู BvS แล้วคิดขึ้นมาได้ว่าไม่ค่อยรู้จักแบทแมนดีเท่าไร เลยไปหา Batman trilogy มาดู พอดูไป 2 ภาคก็นึกขึ้นได้ว่า อ้าว...เคยดูแล้วนี่ 555555 (เป็นคนรู้สึกตัวช้า)

- ต่อจากนี้เป็นช่วงของการดำดิ่งไปกับ psychological thriller เริ่มตั้งแต่ 10 Cloverfield Lane (ชอบมาก), Shutter Island, We Need to Talk About Kevin, Memento, American Psycho เหมือนจะเริ่มค้นพบหนทางของตัวเอง (...)

"Hope is a good thing, maybe the best of things, and no good thing ever dies."
- The Shawshank Redemption, 1994

- ช่วงหลังนี้เริ่มมาติด The Godfather สารภาพก็ได้ว่าไม่ได้ดูภาค 3 เพราะกลัวความชอบสองภาคแรกลดลง (หนูขอโทษ) แต่ยังไงก็เป็นหนังที่เราชอบมากๆ ชอบที่ทำให้เราเห็นชีวิตของมาเฟียในรูปแบบที่ต่างออกไปจากหนังมาเฟียอื่น มันทำให้เห็นสายใยของแก๊ง ของครอบครัว และเขาแสดงให้เห็นตัวละครสีเทาที่ดูก็รู้ว่าทำสิ่งที่ไม่ดีและผิดกฎหมาย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเคารพและอยากเอาใจช่วยต่อไป อีกอย่างการแสดงของทุกคน ดี-มาก-มาก

- Sing Street นอกจากบทเพลงเพราะๆ ก็ได้เรียนรู้ทั้งแง่มิตรภาพ ครอบครัว ความรัก ความฝัน เหล่านักแสดงหน้าใหม่ทั้งหลายก็น่าจับตามองมากๆ เป็นกำลังใจให้เติบใหญ่กันไปในอนาคตนะหนูๆ

- Oasis : Supersonic เป็นสารคดีที่เปลี่ยนมุมมองชีวิตเราเหมือนกัน จากคนที่ไม่ได้ชอบโอเอซิสเลย ได้ยินมาก็แต่ชื่อเสียง (ทั้งทางที่ดีและไม่ดี) จนได้ดูสารคดีนี้ (ที่ไม่รู้เหมือนกันว่าไปดูทำไม) ถึงได้เข้าใจว่าบางอย่างมันก็ meant to be จริงๆ และรวมถึงการที่เราได้มารู้จักกับพวกเขา บางทีมันก็อาจจะ meant to be เหมือนกัน ขอบคุณที่สร้างแรงบันดาลใจหลายๆ อย่างให้เรา

- อีกเรื่องที่อยากให้เอาเข้ามาฉายในไทย คือ Swiss Army Man หนังที่ได้ยินเรื่องย่อครั้งแรกแล้วต้องอุทานออกมาว่า WTF แต่ใครจะไปรู้ว่ามันแฝงปรัชญาชีวิตและทำให้เรามองเห็นความสวยงามของชีวิตได้อย่างไม่น่าเชื่อ เป็นอีกเรื่องที่ดีใจที่ได้ดู

- Fantastic Beasts and Where to Find Them หลังจากนั่งนับถอยหลังและโปรโมทมาเรื่อยๆ ร่วมปีจนเพื่อนจะเลิกคบ ในที่สุดก็ได้ดูสักที! รู้สึกอบอุ่นที่ได้รู้จักโลกที่คุ้นเคยของ J.K. Rowling อีกครั้ง และได้เห็นการแสดงของเอ็ดดี้ในบทบาทที่ต่างออกไปจากเดิม เป็นความรู้สึกที่อิ่มเอมจริงๆ
- Psycho เรื่องนี้รักมากๆๆๆ รักรายละเอียดทุกอย่างในหนัง รัก Hitchcock รักมากจนต้องเอามาทำ Film Journal เก็บไว้ดูทีหลัง ความประณีตของฮิตช์ค็อกเป็นสิ่งที่ทำให้รู้ว่าเขาใส่ใจและให้เกียรติผู้ชมมากแค่ไหน เหมาะกับการเก็บไว้เป็น reference ในการศึกษาหลายประเด็น

“You cannot say 'no' to the people you love, not often. That's the secret. And then when you do, it has to sound like a 'yes'. Or you have to make them say 'no.' You have to take time and trouble.”
- The Godfather, 1972

เรารู้สึกโชคดีที่ได้รู้จักกับสื่อภาพยนตร์และก็ไม่เคยรู้สึกเสียดายเวลาที่ใช้ไปกับมันเลย ในขณะที่หลายคนอาจมองว่ามันเป็นแค่สื่อบันเทิงชนิดหนึ่ง เรากลับคิดว่ามันคือการศึกษา ก็ถูกที่มันคือสื่งบันเทิง และถ้าใครจะมองแค่นั้นก็ไม่ผิด แต่ลึกลงไปในจอภาพ การแสดง บทพูด การตัดต่อ การกำกับ มันแฝงอะไรมากกว่านั้น ถ้าเรามองลึกลงไป จะเห็นรายละเอียดอีกเยอะแยะมากมาย กว่าที่มันจะมาประกอบกันเป็นภาพใหญ่ๆ บนจอให้เราได้เห็น มันเป็นศาสตร์ที่เหนื่อย ลงทุนลงแรง และต้องใช้ความอดทนกว่าจะได้ผลออกมา
เราเลยรู้สึกไม่ดีตอนไปดูหนังเรื่องหนึ่งไม่กี่ชั่วโมง แล้วมีคนเดินออกมาพูดว่า “ห่วย” แค่คำเดียว ทุกคนมีสิทธิแสดงความเห็นแหละ ไม่มีอะไรถูกหรือผิด ทุกอย่างมันเป็นศิลปะ ขึ้นอยู่กับรสนิยม ขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัว แต่เรานับถือความพยายามและความตั้งใจจริงของทุกคนนะ เพราะเรายังอยากเห็นพัฒนาการของทุกคน ไม่อยากให้ใครต้องท้อแท้แล้วล้มเลิกที่จะทำในสิ่งที่ชอบไป เรายังอยากให้ทุกคนได้ทำในสิ่งที่เราไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะมันมีความหมายกับเรามาก เลยอยากให้ทุกคนลองวิจารณ์หนังในแง่ที่ก่อประโยชน์กับตัวผู้จัดทำและทีมงาน ลองพูดในแง่ที่สร้างสรรค์ อะไรที่ดูไม่เวิร์ค ควรปรับแก้ตรงไหนดี คิดว่าทำยังไงถึงจะออกมาดีกว่านี้ เพราะคอมเม้นท์ที่ดีสามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงได้มากเลยนะ (ถ้าเขารับฟัง) ไม่ต่างอะไรกับนักร้อง นักเขียน หรือนักวาดเลย ทุกคนก็อยากรู้ว่าควรจะพัฒนายังไง แต่ทุกคนไม่ต้องการณ์คำด่าทอที่ไม่ก่อประโยชน์หรอก
เรานับถือและเป็นหนี้บุญคุณคนกลุ่มนี้มาก ขอบคุณพวกคุณทุกคนที่สร้างสิ่งดีๆ มาให้เราได้ดูและขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนสร้างผลงานดีๆ ออกมาต่อไป

"Hope is a good thing, maybe the best of things, and no good thing ever dies."

“You cannot say 'no' to the people you love, not often. That's the secret. And then when you do, it has to sound like a 'yes'. Or you have to make them say 'no.' You have to take time and trouble.”

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น