แล้วคนแปลกหน้าสองคนก็กอดทักทายกันอย่างเขินๆ...

        แพต (ถือว่าสนิทแล้ว เรียกชื่อย่อไปเลยละกัน) บอกว่าบ้านของเขาอยู่ไม่ไกลจากสนามบินเมลเบิร์น ฟังดูดี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเท่าไร เพราะทำให้เดาได้ว่ามันต้องไกลจากตัวเมืองมากแน่

       แพตขับรถมาจอดหน้าบ้านหน้าตาธรรมดาๆ หลังหนึ่ง แต่บ้านหน้าตาธรรมดาที่เห็นไม่ใช่บ้านที่แพตอยู่ (อ้าว…) เราต้องเดินไปด้านหลัง แล้วเดินเข้าประตูเล็กๆ ที่เปิดออกไปเจอทางเดินคอนกรีตเก่าๆ มีต้นหญ้าเล็กๆ ขึ้นแซมอยู่ตามรอยแตก

      เดินตามทางเดินคอนกรีตมาอีกนิด ก็จะเจอบ้านหลังเล็กกะทัดรัดขนาดสามห้องนอน ที่แพตบอกว่าพักอยู่กับป้าสองคน (หมายถึงแพตหนึ่งคนกับป้าหนึ่งคนนะ)

       แพตบอกว่าบ้านและที่ดินทั้งหมดเป็นของป้า แต่ป้ายกบ้านหน้าตาธรรมดาที่เราเห็นด้านหน้าให้คนอื่นเช่า ส่วนแพตกับป้าก็เลยย้ายมาอยู่บ้านด้านหลังนี้แทน

              ‘ยุ่น’ เพื่อนที่รู้จักตั้งแต่สมัยไปเรียนซัมเมอร์ที่นิวซีแลนด์ด้วยกันตอนเด็กๆ ถึงไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี แต่ก็เห็นความเคลื่อนไหวกันบนโลกออนไลน์มาตลอด 

             หลายเดือนก่อน เรารู้ว่ายุ่นก็มาเวิร์กแอนด์ฮอลิเดย์ที่นี่ ก่อนมาเราก็เลยขอคำแนะนำ(และความช่วยเหลือ) จากยุ่นไปหลายอย่าง รวมถึงนัดเจอกันทันทีที่มาถึง

             ยุ่นพาเราไปซื้อซิมโทรศัพท์ เปิดบัญชีธนาคาร พาไปแนะนำร้านอาหารราคาถูกที่ควรรู้พิกัดเอาไว้ เพื่อให้รอดตายในเมืองที่ราคาอาหารแพงกว่าบ้านเราเกือบสิบเท่า (เมนูประหยัดของที่นี่ก็หนีไม่พ้นซูชิแท่งราคา 2 ดอลลาร์ออสเตรเลีย หรือประมาณห้าสิบบาท) และร้าน Don Don ที่ขายอาหารจานเดียวสไตล์ญี่ปุ่นแต่ให้เยอะมาก ราคาเริ่มต้นที่ 6.5 ดอลลาร์ฯ ในขณะที่ร้านอาหารทั่วไปในเมลเบิร์นราคาเริ่มต้นก็ 12 ดอลลาร์ฯ เข้าไปแล้ว

ยุ่นมีความสามารถพิเศษในการเสาะหาของกินและของใช้ราคาถูก ด้วยเทคนิคคล้ายนักลงทุน คือรอให้หุ้นดีราคาถูกก่อนแล้วค่อยช้อนซื้อ ตัวอย่างเช่น ถ้าวันนี้ยุ่นอยากกินขนมทิมแทมที่ราคาปกติอยู่ที่ 3.7 ดอลลาร์ฯ (ทิมแทมคือขนมช็อกโกแลตยอดฮิตของออสเตรเลีย ตอนที่ยุ่นบอกว่ามาที่นี่ต้องกินทิมแทม เราก็...เมืองไทยก็มีเปล่าวะ แต่ยุ่นรีบบอกว่าทิมแทมที่ขายบ้านเรา ผลิตที่อินโดนีเซีย ส่วนของที่นี่ผลิตที่ออสเตรเลีย และใช้ช็อกโกแลตคนละเกรดกัน, โอเคเชื่อก็ได้) แต่ถึงจะอยากกินแค่ไหน ยุ่นก็จะไม่ซื้อทันที เพราะตามซูเปอร์มาร์เก็ตจะสุ่มเอาของมาลดราคา 10-50% เป็นประจำเพราะฉะนั้นยุ่นจะรอซื้อทิมแทมในราคาลด 50% เท่านั้น 

แค่ทิมแทมยังจริงจังขนาดนี้ อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง ยุ่นจึงกลายเป็นผู้เกื้อกูลข้อมูลด้านของถูก ของลดราคา และของมือสองให้เราตลอดครึ่งปีแรกที่อยู่ที่น

       เราใช้เวลาส่วนใหญ่ติดตามแพตไปแทบจะทุกที่ เหมือนกำลังทำสารคดีตามติดชีวิตเด็กจบใหม่ กิจกรรมที่แพตทำทุกวันก็คือไปฟิตเนสและว่ายน้ำบางวันเราก็ตามแพตไปว่ายน้ำด้วย มีครั้งหนึ่งไปเจอคลาสแอโรบิกในน้ำเข้าพอดี แค่ชื่อกิจกรรมก็พอจะบอกอายุคนเข้าร่วมได้ เราเลยกลายเป็นคนอายุน้อยที่สุดในคลาสนั้น ร่วมกับคุณป้าคุณยายทั้งหลายที่ดูคล้ายจะเป็นขาประจำสังเกตได้จากการรู้ท่าล่วงหน้าและทำท่านำคุณครูอยู่บ่อยครั้ง

           ถ้าไม่ไปออกกำลังกาย บางวันแพตก็จะเข้าห้องสมุด นั่งทำเรซูเม่สมัครงาน เราก็ติดสอยห้อยตามไปนั่งเล่นในห้องสมุดหรือเดินเล่นแถวนั้นด้วย งานวันเกิดเพื่อนแพต เราก็ไปแจม แพตไปเตะบอลเราก็ไปนั่งดู มากกว่านี้อีกนิดแพตคงคิดว่าเราถูกส่งมาเพื่อตามติดชีวิตเขาจริงๆ 

     แพตมีโปรเจ็กต์อยากทำบล็อกเกี่ยวกับชาวต่างชาติที่มาอาศัยอยู่ในออสเตรเลีย เราก็ช่วยอัดคลิปสัมภาษณ์ให้ ส่วนวันที่ไม่มีโปรแกรมไปไหน แพตก็จะชวนทำสวน เริ่มจากถอนหญ้าเคลียร์ทางเดิน เอาหินมาปู หรือไปซื้อต้นไม้มาลง

        อาทิตย์แรกของเราในเมลเบิร์นผ่านไปอย่างเรียบง่าย ได้อยู่อย่างประหยัด ได้ใช้ชีวิตเหมือนคนในพื้นที่สมใจ นักท่องเที่ยวที่ไหนจะมาใช้เวลาไปกับการเข้าคลาสแอโรบิกในน้ำเข้าห้องสมุด และทำสวนอย่างเรา และที่สำคัญคือได้แพตเป็นเพื่อนสนิทคนใหม่ที่คอยช่วยแนะนำเรื่องความเป็นอยู่ ว่าเราควรทำอะไร จะหางานและหาบ้านต่อไปยังไงดี 

           แพตบอกให้เรา “Make friends, everything will be easier.” ทุกอย่างจะง่ายขึ้นถ้ามีเพื่อน...

           ซึ่งการมีแพตและยุ่นอยู่ที่นี่ ก็ทำให้การอยู่เมลเบิร์นของเราง่ายขึ้นจริงๆ