*SPOILER ALERT: อาจเปิดเผยเนื้อหาสำคัญสำหรับคนที่ไม่เคยเล่นคอนเนอร์สายแมชชีน*
Pairing: Hank Anderson x Connor
Author: sullie_sp
Rate: G
Setting: ฉากบนดาดฟ้าที่คอนเนอร์ต้องมากำจัดมาร์คัสเพื่อยุติความขัดแย้งระหว่างมนุษย์และแอนดรอยด์ จู่ ๆ แฮงค์ได้เข้ามาทำการขัดขวางและเกิดการต่อสู้กัน จนสุดท้ายคอนเนอร์เป็นฝ่ายชนะ และเป็นช่วงเวลาแห่งทางเลือกว่าจะปล่อยแฮงค์ให้ตกลงสู่พื้นข้างล่างหรือไม่
บรรยายทั่วไป: ข้อความ
บทสนทนา: “ข้อความ”
โปรแกรม: *ข้อความ*
ผมจับเสื้อเขาไว้แน่น สายตามองไปยังใบหน้าของเขาคนนั้น
เขาที่พยายามจับแขนผมเพื่อทรงตัวและดึงตัวเองให้กลับไปยืนบนพื้นที่ห่างไกลจากขอบตึกนั้น ตอนนี้กลับกางแขนราวกับรออะไรสักอย่างที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ
ความตาย… งั้นหรือ
ไม่… ไม่ใช่ความตาย
*ผลวิเคราะห์: มีความเป็นไปได้ถึง 93% ที่เขาจะเข้ามาขัดขวางภารกิจอีกครั้งหากไม่ทำการหยุดเขาไว้*
เขาไม่ได้รอความตาย
งั้นเหตุใดกัน
สายตานั่น เทียบกับข้อมูลในสารระบบแล้ว
มันคือสายตาแห่ง…
‘ความหวัง’
*วัตถุประสงค์: เป็น ‘คู่หู’ ที่ดีของผู้บังคับใช้กฎหมายเพื่อช่วยในการปฏิบัติภารกิจตรวจจับแอนดรอยด์ผิดปกติ*
*คู่หูคนปัจจุบัน: แฮงค์ แอนเดอร์สัน*
“ถึงเวลาเผชิญหน้ากับความจริงแล้ว”
ความจริง… งั้นหรือ
*เป้าหมาย: สังหาร มาร์คัส ผู้นำกลุ่มแอนดรอยด์ผิดปกติ*
ความจริงของ ‘ผม’ งั้นหรือ
*ถูกขัดขวางโดย แฮงค์ แอนเดอร์สัน สั่งให้ล้มเลิกภารกิจ*
“นายจะทำยังไงกันล่ะทีนี้”
*คำสั่งขัดแย้งกัน กำลังจัดลำดับความสำคัญ*
*เลือกคำหใสั่งที่สำคัญที่สุะำด*
ทำไมกัน
ทำไมผมถึงไม่ยอมปล่อยคุณไปเสียที
“… คอนเนอร์”
*ระดับความเครียด: 41%*
ผู้หมวดครับ
*ตรวจพบความไป้ม่เสพำถียรของระนืบบ*
ผมควรทำอย่างไร
*ภารกิจ: สังหๆาร แฮงค์ แอ^นเดอาปร์สัน เพื่อการดำเนินกา@รตามเป้าลหม#ฌไายหลักต่อ*
ผมควรทำแบบนั้นจริง ๆ หรือ
*ระดับความเครียด: 52%*
ผมควร ‘ปล่อย’ เขาจริง ๆ หรือ
*ระดับความเครียด: 66%*
*ยืนยันกลๆารกระทำผ%หรือไ!ม่*
ถ้าผมปล่อยคุณไป…
*ระดับความเครียด: 72%*
*วิเค&ราะห์: เห;ลืฝอเวล!าอีผก × นฟาทีใป_นการสัๅงหา~รผู้นำ●กลุ่>มแอ□นด`รอย<ด์ผิๆด|ปกติ*
*เข้าถึงความทรงจำ: ‘ถ้าเกิดว่าเราอยู่ผิดฝั่งล่ะ คอนเนอร์ ถ้าเกิดว่าสิ่งที่เราสู้ด้วยคือคนที่ต้องการสู้เพื่ออิสรภาพของตัวเอง’*
ถ้าสิ่งที่คุณพูดมันถูก…
*ระดับความเครียด: 79%*
ถ้าผมไม่ปล่อยคุณ…
*ระดับความเครียด: 85%*
*เตรียมปิดระบบชั่วคราวป้องกันการทำลายตัวเองเนื่องจากสภาวะความเครียดสูง*
ผมก็จะเป็นเหมือน ‘พวกนั้น’ ใช่ไหม…
*ระดับความเครียด: 89%*
ผมก็จะโดนสั่งปิด
*ระดับความเครียด: 91%*
*เปิดใช้คำสั่งอัตโนมัติ: ปิดการทำงานของระบบปฏิบัติการชั่วคราว*
ผมก็คงจะ ‘ตาย’
*ระดับความเครียด: 92%*
*เริ่มนับเวลาถอยหลัง*
ไม่
*ระดับความเครียด: 95%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 2 นาที*
ผมยังไม่อยากโดนทำลาย
*ระดับความเครียด: 98%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 นาที 45 วินาที*
ผมยังไม่อยากตาย!
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 นาที 20 วินาที*
ผมออกแรงดึงเขาให้ขึ้นมายืนแล้วผลักเข้าไปให้อยู่ตรงกลางดาดฟ้า ออกห่างจากขอบตึกมากที่สุด
ผมทำไม่ได้…
ผมทำแบบนั้นกับผู้หมวดแอนเดอร์สันไม่ได้
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 นาที 4 วินาที*
*ระดับความเครียด: 91%*
ผม ‘ฆ่า’ แฮงค์ไม่ได้
“ผม…”
*ภารกิจล้มเหลว*
*ระดับความเครียด: 87%*
*คำสั่งถูกหยุดพัก: ปิดการทำงานของระบบปฏิบัติการชั่วคราว – เนื่องจากสภาวะความเครียดลดลง*
ผม…
เป็นแอนดรอยด์ผิดปกติ
*ระดับความเครียด: 84%*
ผม…
มีชีวิต
เป็นของตัวเอง
“แกควรจะฆ่าฉันซะ”
เสียงนั่นทำให้ผมหันไปหา
ปลายกระบอกปืนที่ชี้เล็งไปยังกลางหน้าผากของผม
ผู้หมวดครับ
“ผม…”
*ระดับความเครียด: 90%*
*เปิดการใช้งานคำสั่งปิดการทำงานของระบบปฏิบัติการอีกครั้ง*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 59 วินาที*
ราวกับระบบประมวลผลสำหรับวิธีเข้าหาหรือสนทนาเกิดขัดข้องจากการที่ผมฝืนตัวเองเพื่อขัดคำสั่ง
ผมไม่สามารถคิดหาคำตอบเพื่อตอบกลับคำถามนั้นได้
“ฉันปล่อยแกไปไม่ได้หรอกนะ”
*ระดับความเครียด: 94%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 52 วินาที*
ทำไม
ผมไม่สามารถคำนวนสมการทางเลือกที่ดีที่สุดได้เลย
ผมควรตอบว่าอะไร…
“ทำไมแกไม่ฆ่าฉัน”
ฆ่า…
*ระดับความเครียด: 97%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 46 วินาที*
“ทำไมแกไม่ฆ่าฉัน!”
“เพราะผมทำไม่ได้ครับ!”
*ระดับความเครียด: 98%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 41 วินาที*
ใช่แล้วครับ
ผมมันผิดปกติ
ผมทำไม่ได้
“… ผมขอโทษ”
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 35 วินาที*
เขายังคงถือปืนจ่อผมโดยไม่ลดระดับลงเลย
ผมเข้าใจเขานะ
ถ้าเขาจะไม่เชื่อใจผม
ถ้าเขาจะเกลียดผม
เข้าใจ…
มั๊งนะ
“ผมทำภารกิจนี้ไม่ได้ ผม… ผม…”
*ระดับความเครียด: 96%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 29 วินาที*
พูดอะไรของนายน่ะคอนเนอร์
นั่นสิ ผมพูดอะไรของผมกันนะ
มันไม่มีอยู่ในโปรแกรม
แต่ผมกลับพูดออกมาได้โดยไม่ต้องผ่านการคิดคำนวน
รวมถึงการกระทำ ไม่สามารถตรวจจับคำสั่งได้เลย
แต่ทำไม
“ผมทำไม่ได้! พวกเขาไม่ผิด! ผมฆ่าพวกเขาไม่ได้!”
*ระดับความเครียด: 97%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 23 วินาที*
“ผม ‘ฆ่า’ คุณไม่ได้ แฮงค์”
*ระดับความเครียด: 95%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 18 วินาที*
ทันทีที่ผมพูดจบ ความเงียบก็เข้าปกคลุม
มีแต่เสียงลมพัด
กับเสียงฝีเท้าของผม
ที่กำลังก้าวไปข้างหน้า
ช้า ๆ
“ผมขอโทษ…”
*ระดับความเครียด: 96%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 13 วินาที*
โดยที่ไม่รู้ตัวว่าอะไรสั่งให้ทำ
ผมมองกระบอกปืนที่สั่นไหวในมือ เลยไปยังใบหน้าของเขา ด้วยสายตาที่พร่ามัวจนหลุดโฟกัส
ไม่ใช่เพราะชิ้นส่วนไม่ทำงาน หากแต่เป็นหยดน้ำที่เอ่ออยู่ข้างในจนล้นไหลออกมา
เข้าใกล้
หยิบปืนออก
เขาปล่อยปืนจากมือ
โยนปืนทิ้ง
จับมือเขาไว้
“ผู้หมวดครับ…”
*ระดับความเครียด: 97%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 9 วินาที*
เข้าใกล้อีก
ผมเห็นคุณแล้ว
ใบหน้าของคุณ
หน้าอันเศร้าสร้อย ที่พยายามแสร้งเก็บไว้
เพราะผมสินะ
ผมทำให้คุณเสียใจ
“… แฮงค์”
*ระดับความเครียด: 98%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 7 วินาที*
ยืนตรงหน้าเขา
ไม่อยากให้คุณเศร้าเลย
กางแขนออก
ผมคงทำให้คุณมีความสุขไม่ได้
ความรู้สึกนี้…
“… คอนเนอร์”
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 5 วินาที*
เขาเรียกชื่อผม
เข้าไปชิด
กอดเขาไว้
กดหน้าตัวเองไว้กับร่างของเขา
มนุษย์มักทำสิ่งนี้กันแล้วมีความสุข
แล้วคุณล่ะ
คุณมีความสุขหรือเปล่า
ที่ผมทำแบบนี้
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 3 วินาที*
ผมไม่เห็นสีหน้าเขา
เขายืนนิ่ง
ไม่พูด
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 2 วินาที*
แขนเขาเริ่มขยับ
เหมือนกำลังจะยกขึ้นทำอะไรสักอย่าง
“ผมขอโทษครับ… แฮงค์”
ผมพูดประโยคเดิม โดยไม่รู้ว่ามันจะดีขึ้นไหม
ไม่มีเวลาแล้ว
ผมกอดเขาแน่น
ไม่เงยหน้า
*ระดับความเครียด: 99%*
*ระบบจะทำการปิดตัวใน 1 วินาที*
พร้อมกับประโยคสุดท้ายที่ผมอยากให้เขาได้ยิน
“ผมจะบอกว่—————”
*เปิดใช้คำสั่งปิดการทำงานระบบปฏิบัติการชั่วคราว*
*เข้าสู่โหมดหยุดการทำงาน*
.
.
.
.
.
“…คอนเนอร์!”
หุ่นพลาสติกไร้วิญญาณได้ทรุดลงไปยืนเข่ากับพื้นอันเย็บเฉียบโดยมีผู้ที่ถูกกอดในตอนแรกนั้นลงไปคุกเข่าด้วยเพื่อประคองร่างไร้ชีวิตนั้นไว้
“คอนเนอร์! ได้ยินฉันไหม คอนเนอร์!”
คาดหวังที่จะได้รับปฏิกิริยาตอบกลับอะไรบ้าง
ไม่มีเลย
เจ้าหุ่นนั่นยังคงอยู่ในท่านั่งเข่าคอตก
ดวงตาคู่นั้นเลื่อนลอย
พร้อมกับเสียงที่ราวกับว่าเป็นคำบอกกล่าวจากโปรแกรมที่ลงไว้
.
.
.
*กรุณานำหุ่นแอนดรอยด์รุ่น RK800 หมายเลข #313 248 317 ไปทำการตรวจสอบและคืนค่าเดิมเพื่อการนำไปใช้งานต่อไปในอนาคต ติดต่อได้ที่ Cyberlife*
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in