หรือมากกว่านั้น
แผลมะเร็ง เนื้อร้าย กลายพันธุ์ ติ่งเนื้อนั้น
เพราะมันเป็นเรื่องที่กวนใจฉันมานานกว่าหลายปี

ไม่มอง ไม่ฟัง ไม่ดู ไม่สังเกต ไม่พูดถึง ไม่คิดถึง ไม่นึกถึง ไม่ได้ยิน ไม่เห็น
ไม่พยายามจะส่งความสนใจใดๆไปหาทั้งสิ้น
วันเคลื่อนเดือนลับ คล้ายกับไม่มีตัวตน ไม่เหลือร่องรอย ของก้อนเนื้อหรือแผลใดๆ
แต่แล้ว ในวันบางวัน
บางสิ่งบางอย่างก็มาสะกิดแผลเข้าให้
แผลอะไร ผ่านมาหลายปียังมีเลือดสดไหลริน

ไม่ใช่แผลใหญ่ เลือดไม่มากมาย เอามือกดไว้สักพักก็หยุด
มองดูเปื้อนเลือดนั้น ถอนใจกับความไม่ไหวของตัวเอง
ไม่แข็งแรงพอหรือ ไม่แน่ใจจริงหรือ ไม่มีความสุขมากพอหรือ
จริงๆคิดว่าไม่ใช่
ทุกอย่างที่มีทุกวันนี้ ดีเกินจะฝัน
คิดว่ามีพร้อม
แต่ที่มีเกินไปนิดเดียวคือติ่งเนื้อนั้น

หรือคือเราไม่ยอมเอามีดเฉือนให้ขาด
หรือคือเรารู้ว่าถ้าขาด เราอาจจะไม่ใช่เรา
ติ่งเนื้อไม่สนอะไร จับแตะนิดเดียวก็เลือดไหล
ไม่ใช่เรื่องมากมายของมันเลย เจ้าติ่งเนื้อเอ๋ย ติ่งเนื้อที่ไม่รู้อะไร
แต่เราเอง
ที่มองเห็นมือเปื้อนเลือดนั้น
เอากลับมาทุกความทรงจำ
หรือแค่ภาพจำ ที่มีแต่เราคิดไปว่าเคยเป็นความจริง
ความจริงที่เคยเกิดขึ้น ผ่านไปในอดีตแล้ว คล้ายกับเพียงความฝัน
หลักฐานการเคยมีอยู่ของมันในปัจจุบันนี้คืออะไร
มองไม่เห็น
แต่รู้สึกได้
อาจจะรู้สึกอยู่ข้างในคนเดียว
หรือคือความเป็นจริงที่เกิดในโลกคู่ขนาน
แค่เดินผิดในบางวัน ฉันก้าวมาอีกโลกหนึ่ง
เจ้าติ่งเนื้อ เลยติดมานับแต่นั้น