เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เล่าวนไปค่ะPrim Phanita
วิถีคนกาก(1)
  • กาก คือส่วนที่เหลือ จากสิ่งที่ใช้ สิ่งที่มีประโยชน์สูงสุดไปแล้ว ส่วนคนกาก คือ บุคคลที่มักจะทำงานแต่ละอย่างเป็นชิ้นเป็นอันไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จเหมือนชาวบ้าน กล่าวอีกทางคือ บุคคลที่ทำไรแม่งก็ไร้ค่า ไม่มีประโยชน์ ห่วยสุดๆ


    นั้นแหละคือฉันเอง... ขอผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาแปบ กระซิกๆ

    จุดเริ่มต้น : ความกากนี้ท่านได้แต่ใดมา?

    คือมันติดตัวมาตั้งแต่เกิดชนิดที่ว่าเหมือนไมโครชิปผังอยู่ในตัว ที่จริงอยากพูดว่ามันถูกถ่ายทอดมาจาก DNA .... นี่เหมือนกับว่าฉันกำลังแอบจิกแม่ตัวเองเล็กน้อย หุหุ ไม่เป็นไรในนี้พิมพ์ได้ 555555

    หากคุณเคยเป็นเด็กตัวเปลี้ย ขี้แย โดดหนังยางไม่เคยจะครบรอบ วิ่งซ่อนหาทีไรโดนจับได้คนแรกทุกที เล่นหมากเก็บไม่เคยจะชนะ วิ่งช้า เล่นกีฬาไม่เคยชนะ สอบเกือบจะตกชั้น เดินสะดุดขาล้มเองเป็นประจำ  
    ชีวิตในวัยเด็กของฉันมันช่างข่มขื่นซะเหลือเกินคุณขา น้ำใบบัวบกที่ว่าแก้ช้ำในยังต้องแพ้อ่ะแกร  หากคุณเคยเป็นหนึ่งในเรื่องที่ฉันกล่าวมาสักข้อ แหน่ะ เราคือเพื่อนกันนะเว้ยยยยย ไม่มีแค่ฉันกากแค่คนเดียว คุณมันก็กากด้วย 55555

    ในแต่ละวันฉันมักจะมีเรื่องให้บันเทิงใจกับความเป๋อของตัวทุกครั้ง มันไม่ได้กำหนดตายตัวนะว่าจะเกิดในช่วงโมงไหน เวลาไหน และ ต่อหน้าใคร...

    ตั้งแต่สมัยเรียนตอนประถมล่ะ ฉันมักจะใส่ชุดไปโรงเรียนไม่ค่อยจะเหมือนชาวบ้านชาวช่อง ด้วยความที่แม่ทำงานไม่มีเวลาว่าง นางจะจับฉันใส่ชุดอะไรก็ได้ตามใจนางคิดเพราะต้องรีบไปทำงาน ไม่มีเวลาเลือกมากนักหรอก   ซึ่งนางไม่ได้คิดว่าฉันต้องไปเจออะไรบ้างงงงง ในโรงเรียน! อยากจะกรีดร้องงง อยากจะอาละวาด ฉันเหมือนตัวประหลาดในโรงเรียน ทุกสายตามองฉันประดุจจุลินทรีย์ในขี้
     
    ลองนึกภาพวันที่คุณเดินเข้าไปโรงเรียน ทุกคนใส่ชุดนักเรียน และ...ฉัน

    ใส่ชุดพละ... หน้าที่บ้านเป็นกระด้งฟีบลงทันดี ในใจแบบ เอาฉันออกไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้นะยะ! สองมือน้อยๆพยายามจะยื้อดึงแม่ตัวเองพลางสงสารตาน่าสงสาร กระนั้นไม่เคยจะสะเทือนใจนาง นางปล่อยมือฉันอย่างง่ายดายและดันหลังฉันให้ไปหาครู

    ในเวลานั้นโลกทุกอย่างแม่งค่อยๆดับสูญอย่างแท้จริง

    แม่จะเอาแบบนี้จริงดิ!?
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in