"
อะไรก็ได้ ให้ฉันทำอะไรก็ได้ขอแค่มีเธออยู่ข้างๆ กาย แค่นั้นก็พอที่ไหนก็ได้ ฉันจะไปโดยไม่รั้งรอขอแค่มีเธออยู่ก็พอ แค่นั้นจริงๆ"
ได้ยินเพลงนี้ตอนสวมบทหลานกตัญญู
ขับรถพาอาม่ามาในเมืองเมื่อเช้า
นานแล้วนะที่ไม่ได้ยินเพลงนี้
พอได้ฟังอีกที ก็ติดหูและติดอยู่ในหัว
เราเองก็เป็นคนนึงแหละที่มักโดนคำถาม
แล้วชอบตอบว่า "อะไรก็ได้"
ก็ความรู้สึกมันบอกว่า "อะไรก็ได้" จริงๆ
อย่างคำถามว่า
เย็นนี้จะกินอะไรดี? ----> "อะไรก็ได้"
เอากระเป๋าสีดำ/น้ำเงินดี? ----> "อะไรก็ได้"
ซื้ออะไรให้...ดีวะแก? ----> "อะไรก็ได้"
มีสองอย่างให้เลือก ก๋วยเตี๋ยว กะ เย็นตาโฟ เอาไร? --ก็ยังตอบเหมือนเดิม---> "อะไรก็ได้"
การตอบคำถามว่าอะไรก็ได้ มีส่วนกระตุ้นให้คู่สนทนารู้สึกหงุดหงิดใจ
เราเคยโดนว่า ว่า
"เฮร้ย ไม่คำตอบว่าอะไรก็ได้ ได้ป่ะ ขอคำตอบชัดเจน"
"ให้เวลาคิดก่อน"
"ลงโปรแกรมอะไรก็ได้มาหรอ พูดอยู่คำเดียว"
"ในสมองมีคำอื่นบ้างมั้ย"
ก็อยากจะตอบคนที่ถามมาทุกคนว่า
ก็เพราะคิดแล้ว ตัดสินใจแล้ว ประมาลผลแล้วว่า "อะไรก็ได้" ไง
แต่ก็ไม่เคยตอบไป เพราะเกรงใจคนถามเหลือเกิน
ตอบไปคงเท่ากับเราหงายการ์ด "กวนทรีน" แน่ๆ
มันไม่ได้ผิด หรือประหลาดอะไรนะที่จะ
"อะไรก็ได้" อยู่บ่อยครั้ง
ทุกอย่างที่มันเป็นอยู่มันก็ดีมากอยู่แล้ว
ไม่จำเป็นต้องเลือก หรือทำอะไรให้มันวุ่นวายมากมาย
"อะไรก็ได้" บ้างก็ได้
เนอะ
"อะไรก็ได้"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in