การ์ดวันเกิดของน้องยูจัง

เรื่องน่ารักในสัปดาห์ที่สองคือ มีผู้ปกครองซื้อหนังสือนิทานจากห้องสมุดให้เป็นวันเกิดของลูกสาว เราเลยได้ทำการ์ดวันเกิดให้น้อง เรารู้สึกว่ามันน่ารักดี ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ ก็ตาม แต่พอคุณแม่ได้รับหนังสือแล้วบอกว่าลูกสาวดีใจมากที่ได้การ์ด เราก็รู้สึดมีความสุขไปด้วยเลย เพราะถ้าตามปกติแล้ว เราคงไม่ได้มีโอกาสทำการ์ดวันเกิดให้เด็ก ๆ สักเท่าไหร่ เรื่องเล็ก ๆ มันสร้างความสุขให้เราได้ทั้งสัปดาห์เลย สัปดาห์ที่สองเราจึงไม่ค่อยได้ทำอะไรมากนัก เรายังอยู่ในกระบวนการแก้วิเคราะห์หนังสือที่จะนำไปลงเพจ และได้อัดคลิปเล่านิทานลงผ่านทางเพจห้องสมุดเหมือนเดิม

หนังสือเรื่อง 끼리끼리 모여 살아요 

ที่เรามีโอกาสทำบรรณาธิการ ปรับคำ เพิ่มลดคำ ให้เป็นภาษาสำหรับเด็ก

มาถึงอาทิตย์ที่สามในการทำงาน หนังสือที่เรามีโอกาสทำบรรณาธิการได้นำมาเข้าระบบให้เด็ก ๆ อ่านแล้ว (เย้ y-y) หนังสือเรื่อง 끼리끼리 모여 살아요 เป็นหนังสือภาษาเกาหลี ที่แปลไทยว่า พวกเราอาศัยอยู่ร่วมกัน ซึ่งมีผู้ปกครองใจดีแปลมาให้ แล้วเราก็ต้องนำคำแปลเหล่านั้นมาเรียบเรียง ปรับคำ เพิ่มลดคำ ให้เหมาะสำหรับเด็กและให้ตรงกับประเด็นสารดคีที่หนังสือต้องการนำเสนอ หลังจากเรียบเรียงแล้วก็ต้องนำข้อความเหล่านั้นมาแปะลงหนังสือ ซึ่งแปะเป็นแบบเปิดปิดได้ เผื่อเด็ก ๆ เกาหลีมาอ่านก็จะสามารถอ่านได้เหมือนเดิม เรารู้สึกภูมิใจเล็ก ๆ แม้จะเป็นเพียงการช่วยเรียบเรียง ปรับคำเท่านั้น แต่ก็เป็นส่วนสำคัญมาก ๆ สำหรับหนังสือสำหรับเด็ก

และในอาทิตย์ที่สามผู้ปกครองยังเริ่มพาเด็ก ๆ มาห้องสมุดกันมากขึ้นแล้วด้วย โต๊ะบรรณารักษ์ทำงานหนักมาก ๆ  มีเด็ก ๆ เต็มห้องสมุดไปหมด ด้านนอกที่เป็นสนามหญ้าก็เช่นกัน เด็ก ๆ เริ่มมากันเยอะขึ้น โดยเฉพาะวันเสาร์ อาทิตย์ หนังสือในห้องสมุดถูกหยิบยืมมาอ่านจนไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว

ลูกค้าประจำที่วิ่งมาหาเราทุกครั้งที่มาที่ห้องสมุด

และตอนนี้เราก็มีเพื่อนสนิทเป็นเด็กชายสองขวบด้วย น้องเรียกแทนตัวเองว่าคุณตำรวจและชวนเราอ่านนิทานตลอดเลย วันแรกที่น้องเจอเรา เราอ่านนิทานไปเป็นสิบเล่มเลย เป็นเด็กสองขวบที่มีสมาธินานมาก ๆ ถ้าเราไม่ได้ทำงานอื่นอยู่เราก็มักจะมาเล่านิทานให้น้องฟัง น้องฟังเรื่องเดิม ๆ ได้ไม่เบื่อเลย แถมนิทานส่วนใหญ่ในห้องสมุดน้องก็เคยอ่านหมดแล้วด้วย (บางเล่มเราเพิ่งเคยอ่านด้วยซ้ำ ฮ่า) น้องเป็นหนึ่งในคนที่ทำให้การฝึกงานของเราไม่เงียบเหงาเลย แม้บางครั้งต้องตัดใจไม่เล่นกับน้อง ไปทำงานอย่างอื่นก็ตาม y-y 

อีกอย่างหนึ่งที่เรารู้สึกว่าเรามีพัฒนาการในการมาฝึกงานคือ เราจำหนังสือในห้องสมุดได้เกือบทั้งหมดแล้ว ตอนสัปดาห์แรกที่พี่บอกว่าเราต้องจำหนังสือในห้องสมุดให้หมดนะ ผู้ปกครองถามหาเราจะได้ตอบได้ เราเคยคิดว่า ห่ะ เราจะจำได้ทั้งหมดเมื่อไหร่เนี่ย แต่กลายเป็นว่าเข้าสัปดาห์ที่สามเราก็จำได้เกือบทั้งหมดแล้ว การอยู่กับหนังสือทั้งวันและทำส่วนบรรณารักษ์บ่อย ๆ ทำให้เราจำหนังสือได้ไปด้วย เวลาคุณแม่มาถามหาหนังสือแล้วเราตอบได้ปุ๊บ รู้สึกตัวเองเท่ขึ้นมาทันทีเลย 55555

จริง ๆ ช่วงอาทิตย์ที่สามเราได้ทำงานมากขึ้นและห้องสมุดก็คึกคักมาก ๆ เราหวังว่างานของเราจะทำให้เด็ก ๆ มีความสุขและสบายใจที่จะมาในห้องสมุด อาทิตย์ต่อ ๆ ไปเราหวังว่าตัวเราจะมีงานออกมาให้เด็ก ๆ ได้เห็นเพิ่มขึ้นอีก และหวังว่าเรามีพัฒนาการที่ดีขึ้นในการฝึกงานครั้งนี้ ขอให้ทุกคนมีวันที่ดีกันนะคะ ʘ‿ʘ ✿