First week in India

1 วันก่อนไปเรียน
ฉันตื่นมา 8 โมง เพื่อเตรียมตัวไปสถาบันโฟกัส ตามเวลาที่นัดไว้ คือ 9 โมง เมื่อไปถึงที่โฟกัสก็เจอทีชเชอร์ดูท่าทางใจดี เขาก็แนะนำตัวว่าชื่อทีชเชอร์มากาเร็ต แล้วพาไปทำแบบทดสอบเพื่อจะได้รู้ว่าอยู่คลาสไหน แบบทดสอบก็ไม่มีอะไรยาก (จริงๆแบบทดสอบก็วัดไม่ค่อยตรงมากนัก) หลังจากนั้น ทีชเชอร์ก็ให้พูดแนะนำตัวอย่างน้อยซัก 1 นาที เขาได้อัดวิดีโอไว้แต่ฉันพูดไปเกือบ 5 นาที ไม่รู้ตอนนั้นขนอะไรมาพูด 5555 เมื่อพูดจบทีชเชอรืก็แจ้งว่าได้อยู่คลาสไหน เวลาเรียนกี่โมง สรุปคือฉันได้อยู่คลาส 64 คาบแรกที่เรียนคือ 9 โมง นักเรียนทุกคนที่นี่จะได้เรียนวันละ 5 วิชา ก็จะมี 1.RWLS 2.Conversation 3.Vocabuary 4. Essay writing 5. Grammar 6.Reading วิชาละ 45 นาที

เอาจริงๆฉันมีเรื่องตกใจอยู่ คือเพื่อนทั้งหมดเป็นคนอาหรับ ที่บอกว่าตกใจคือ มันไม่มีชาติอื่นเลยหรอ อาหรับล้วนๆแต่มาจกาหลากหลายประเทศ นานๆจะมีสาวเกาหลีโผล่มาเป็นครั้งคราว

 (ใครอยากเห็นหน้าค่าตาของฉันและเพื่อนๆก็ตามไปดุกันได้ใน IG :  https://www.instagram.com/sophsophdiary/นะคะ)(❁´◡`❁)

อย่างที่สองคือ ทุกคนแต่งตัวกันชิลมาก ชิลเหมือนอยู่บ้าน อารมณ์แบบเสื้อยืดอะไรประมาณนี้ สงสัยเพราะฉันดูรีวิวเรียนที่อังกฤษเยอะไปหน่อย เลยวาดภาพไว้ว่าคงจะแต่งตัวประมาณนั้นแบบกึ่งทางการ ส่วนตัวอิชั้น เอาเสื้อยืดมาไม่กี่ตัว ขนแต่เสื้อผ้าชีฟองฟรุ้งฟริ้ง เลยต้องไปหาซื้อเสื้อยืดไปเรียนกลัวเด่น 555

??????????????????????????????

เช้าวันแรกของการไปเรียน
ฉันตื่นมาแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปเรียน ใช้เวลาเดิน 5-10 นาทีก็ไปถึงโฟกัสตอน 8.45 น. ฉันเดินขึ้นไปชั้นสอง แล้วพบว่าประตูสถาบันปิด!!!!!! ไอ้ประตูปิดปกติคงไม่เท่าไหร่ แต่จู่ๆข้าศึกก็บุก ใช่แล้วค่ะฉันปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำมากๆ ฉันยืนรออยู่ไม่ถึงนาที ก็รีบวิ่งกลับไปบ้าน ถึงระยะทางจะไม่ไกลแต่มันช่างทรมานเหลือเกิน 5555 เมื่อปฎิบัติภารกิจที่บ้านเสร็จเรียบร้อย ฉันก็พร้อมไปเรียนแล้วค่ะ ฉันเดินออกมาจากห้องบังเอิญเจอกับโฮสเลยถามว่า “วันนี้สถาบันหยุดหรอ”
โฮสถามกลับมาว่า “เธอมีเรียนกี่โมง”
ฉันตอบ “9โมง ฉันไปถึง 8.45 แต่ประตูยังปิดอยู่”
ฉันได้คำตอบจากโฮสว่า “ที่อินเดียเราไม่ได้ตรงเวลาขนาดนั้น วันหลังไม่ต้องรีบ ไม่ต้องเผื่อเวลาขนาดนั้น”
หลังจากเหตุการณ์นั้นอินเดียก็เปลี่ยนฉันเป็นคนละคน บางวันฉันไปสาย บางทีก็เข้าเรียนวิชาที่สองที่สาม แหะๆ

??????????????????????????????

วันที่สาม
คลาสที่ฉันต้องเข้าเรียน คือคลาส 64 ทีชเชอร์ยังไม่ให้หนังสือ จนกว่าจะครบ 1 อาทิตย์ เพราะดูว่าเราเหมาะกับคลาสนี้ไหม  วันแรกกับคลาส 64 เพื่อนน่ารักเป็นกันเอง เล่นกันเหมือนเด็กๆ แต่ฉันต้องเรียนกับเพื่อนที่ยังอ่านแถบไม่คล่อง พูดก็ยังไม่ค่อยได้ พอจบคลาสของวันนั้น ฉันเลยคุยกับ Principal เพื่อขอย้ายคลาส วันต่อมา ฉันได้เรียนคลาสใหม่ คือคลาส 63 เป็น Intermediate คลาสนี้แบ่งเป็น 2 เซค คือ 63เอ และ 63บี เพื่อนคนไทยคนอื่นอยู่ 63เอ ส่วนฉันได้อยู่ 63บี เพื่อนๆในคลาสนี้ต่างออกไป ดูต่างออกไป ดูนิ่งๆ เล่นกันบ้างแต่ไม่ซนเท่าคลาสอื่นๆ ฉันไม่รู้จะเข้าหาเพื่อนยังไง 

เหตุผลแรก เขาเป็นคนอาหรับ มาจากซูดาน ซาอุดิอารเบีย เยเมน (มีคนไทยบางคน ตกใจบ้าง กลัวบ้าง เพราะด้วยความหน้าคมๆของเขาเลยทำให้กลัว) แม้ว่าฉันจะค่อนข้างเข้าใจและรู้วัฒธรรมอาหรับอยู่บ้าง แต่ก็อย่างที่ทุกคนรู้วัฒนธรรมเราต่างกันมาก เช่นเรื่องผู้ชายและผู้หญิง ก็ต้องใช้เวลาเรียนรู้กันและกัน
เหตุผลที่สอง อายุเราต่างกัน ฉัน 25 เพื่อนส่วนมากอายุ 17-18 มีอยู่แค่คนเดียวที่อายุเท่าฉันชื่อราชาร์ด (ตอนแรกฉันไม่ชอบขี้หน้ามากเลย คนอะไรโคตรเก๊ก อาจจะเป็นเพราะตอนแรกยังเกร็งๆกันอยู่ ) เหตุผลที่สาม ฉันฟังอังกฤษสำเนียงอาหรับไม่ออกและไม่ชิน (ในเดือนแรก) บางทีก็ต้องถามว่า Do you specking Arabian or English? 5555 เพราะแยกไม่ออกจริงๆ
ฉันถูกให้แนะนำตัวในทุกๆวันจนฉันเบื่อที่จะพูด เพื่อนก็คงเบื่อที่จะฟัง ฉันรับรู้ได้ 555 ถามเรื่องครอบครัวบ้าง ถามว่าทำอะไรหรือเรียนอะไรที่ไทยบ้าง ถามเรื่องอนาคตบ้าง เป็นแบบนี้ทุกวัน และทีชเชอร์ทุกคน ที่เจอฉันเป็นครั้งแรก

??????????????????????????????

***ฉันใช้เวลา 1 เดือนในการคุ้นชินสำเนียงของพวกเขา ปรับตัวเข้ากับเพื่อนๆ อาหรับ พอฉันเริ่มคุ้นกับเพื่อนในคลาส ก็ค่อยๆเริ่มคุยกับเด็กคลาสอื่น ต่อมาก็กลายเป็นรู้จักทักทายกันทั้งสถาบัน เด็กไทยเป็นที่สังเกตุและสนใจของเด็กอาหรับ เพราะทั้งสถาบันมีอยู่ไม่กี่คนเอง ฉันเลยสนุกกับการทำความรู้จัก การสนทนา ทำโน่นนี่กับเพื่อนใหม่ๆ มันทำให้ได้เรียนรู้คนที่วัฒนาธรรมต่างกับเรามากๆ***