เราเป็นนึงที่มักจะแก้ปัญหาด้วยวิธีผิดๆเช่น เพื่อนไม่จ่ายเงินค่ารายงาน เป็นปัญหาที่มักจะเกิดขึ้นในวัยเรียน โดยเฉพาะกับกลุ่มที่ครูจัดให้ เราออกคนเดียวพอบอกว่า ต้องจ่ายเท่านั้นเท่านี้ ค่านู้นนี้ เพื่อนคนนั้นจะพูดว่า มีตั้งหลายคนไม่ใช่หรอ?ทำไมออกเยอะจัง ทั้งๆที่คนที่พูดไม่ยอมช่วยเราไม่ทำอะไรเลย เราแก้ปัญหาด้วยการ ไม่ต้องจ่ายมันสักคนกูออกคนเดียวก็ได้ แต่!ไม่มีชื่อยูว์นะ จะมาโวยวายทำไมในเมื่อคุณไม่ช่วยไม่ออก สักแต่จะเอาคะแนน งั้นบั้ยส์นะเพราะเราก็ไม่ได้แคร์คุณขนาดนั้น 

รึอาจจะเป็น เรื่องความรับผิดชอบ หน้าที่ที่ได้รับหมอบหมายต่างๆ เช่น หัวหน้าห้อง มันคือหน้าที่อันใหญ่หลวงที่สุดในวัยเรียนแล้วเพื่อนในห้องส่วนใหญ่เกเร ได้สมาชิกในห้องดี ก็ดีไปแต่ที่ไม่ดีนี้สิ 

เช่น การกินเลี้ยงกันภายในห้อง ออกเงินช่วยกัน จัดหาร้านที่จะทานกันดำเนินการทุกอย่างผ่าน'หัวหน้า'

เก็บเงินไม่ครบหัวหน้าออกก่อนนะ เพื่อนกินไม่พอหัวหน้าหาเพิ่มให้หน่อย ร้านนำมาผิดจากที่ตกลงกันไว้หัวหน้าดำเนินการทีนะ กว่าหัวหน้าคนนั้นจะได้รับประทานคงเป็นลมตายพอดี และอีกเรื่องสำหรับหัวหน้าที่สมาชิกในห้องเกเร เช่นสมาชิกในห้องมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับรุ่นพี่ รุ่นน้องหรือเพื่อนต่างห้อง แทนที่คนที่จะดำเนินการจะเป็นครูที่ปรึกษา 'ครูคะ มีเรื่องทะเลาะวิวาท ทำไงดีคะ?' 'ครูไม่ว่างติดสอนห้องอื่น' โอเคหัวหน้าอีกเช่นกันที่จะต้องดูและบุคคลที่สร้างปัญหานั้น หรืออาจจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆเราจะเรียกว่านั้นเป็นหน้าที่หละกันนะคะ เช่น หัวหน้าวันนี้พาไปแก้ศูนย์หน่อย การบ้านที่หัวหน้าใช่ไหม ปวดหัวหัวหน้าพาไปห้องพยาบาล หัวหน้าไม่กล้าถามครูถามให้หน่อย หัวหน้าๆๆๆๆ 5 5 5 ตลกดีนะคะทั้งๆที่พวกคุณทำเองก็ได้ แต่กลับโยนเรื่องอะไรแบบนี้มาให้คนที่มีชื่อเล่นที่2ว่า'หัวหน้า' เป็นหัวหน้าห้องนะคะไม่ใช่ทาส แต่สิ่งที่เราทำคือ ส่งเองนะ ไปกับคนอื่นสิไม่ว่าง ถามเองสิยุ่งอยู่  อะไรที่มันใช่หน้าที่เรมักจะปฏิเสธตลอดเพราะ โตแล้วนะลองทำอะไรเองบ้างสิ เรามักจะทำเรื่องที่มันควรจะทำหรือมีเหตุผลมากพอมากกว่าตลอด แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้สิ่งที่ทำได้คือ ยอมรับ เพราะนั้นคือหน้าที่ คือสิ่งที่เราพึงกระทำ เราคือคนที่ในห้องเลือกนะ เหนื่อยบ้าง เจ็บปวดบ้าง รอดบ้างไม่รอดบ้าง พอมันผ่านไปแล้วเราลองมองย้อนกลับไปมันกลับกลยเป็นเรื่องตลก เรื่องสนุกที่ลืมได้ยาก