ฉันเชื่อว่าเลสเบี้ยนหลายคนล้วนโหยหาความรัก คนที่จะมาเป็นที่รัก แต่มันยาก ยากกว่าคนทั่วไปหลายเท่าจริงๆ ใช่มะ? 

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่เราจะมองหาคนรสนิยมเดียวกันได้แบบทะลุปรุโปร่ง เราไม่มีทางรู้เลยว่าผู้หญิงสองคนที่เดินมาด้วยกัน เขาจะเป็นคู่แม่ลูก พี่สาวน้องสาว เพื่อนสนิท หรือเป็นแฟนกัน มันยากนักที่จะรู้ว่าเพื่อนคนที่เราแอบชอบจะมีรสนิยมแบบไหน สาวสวยในออฟฟิศคนไหนที่เป็นเลสเบี้ยน เพราะเลสเบี้ยนก็เหมือนผู้หญิงทั่วไป ไม่ได้มีความแมน ก็ยังย้ำเสมอว่าเรายังรักสวยรักงามเหมือนเดิมอะนะ 

ฉันรู้ว่าหลายคนเคยจีบผู้หญิงที่ชอบผู้ชายเพราะหวังว่าจะเปลี่ยนเค้าได้ ซึ่งเปอร์เซ็นที่ทำสำเร็จน้อยมากๆและความสัมพันธ์มักจะไม่ยืนยาว ส่วนใครที่รักกันยั่งยืนฉันก็ขอยกให้คุณเป็นเจ้าแห่งเลส มอบมงฯให้ไปเลย (ขำๆนะ)

จริงๆแล้วฉันไม่ได้คิดว่าการเป็นเลสเบี้ยนจะเป็นบาปกรรมอะไรนะ เพราะฉันมีสิทธิ์เลือกได้ว่าจะชอบหรือไม่ชอบอะไร แม้ว่าอุปสรรคมันจะมากมายเหมือนหนีนรกมาเกิด แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่าฉันชอบผู้หญิง

ฉันรู้ว่ามันเหนื่อย มันท้อ มันยากตั้งแต่มองหาคนที่มีรสนิยมเดียวกัน ไม่พอ ต้องเป็นคนที่เข้ากับเราได้ ไม่พอ ต้องผ่านด่านผู้ปกครองที่ยังไม่เข้าใจในเรื่องนี้ ไม่พอ ต้องทนกับคำหยาบคายจากเพศตรงข้าม ไม่พอ ถ้าคนรักไม่เชื่อมั่นในความรัก ก็ไปกันไม่รอดอีก

ฉันรู้ว่าหลายคนก็มีความคิดเพ้อฝันเหมือนผู้หญิงปกติทั่วไปว่าอยากจะมีคนรักที่อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า ไม่ใช่เอาๆกันไปแล้วก็จาก ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แม้ใครๆจะชอบเหยียดว่ามันมีลูกไม่ได้ เดี๋ยวโดนดุ้นสักทีก็หายเป็นเลสซึ่งมันยิ่งทำให้ฉันรังเกียจเพศสภาพที่พ่นคำต่ำสถุนแบบนี้ออกมา ฉันอยากบอกว่าฉันพอใจที่จะอยู่กับคนรักโดยไม่ต้องมีลูกด้วยกันก็ได้ เพราะฉันไม่ได้รักหรือเอ็นดูเด็กสักเท่าไหร่ ส่วนประเด็นเรื่องอย่างว่า ก็ปล่อยไป เพราะคนที่มีจิตใจต่ำๆ หรือด้อยสติปัญญาก็คิดได้เท่านี้แหละ

สมมตินะถ้าคุณเจอคนๆนั้น คนที่เป็นเหมือนกันทุกอย่าง เข้ากันได้ทุกอย่าง แต่กลับมีทัศนคติมองว่าความรักแบบนี้ไม่มีทางยั่งยืน เราไม่สามารถมีลูกหรืออะไรก็แล้วแต่บลาๆๆ ซึ่งสักวันก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ถ้าเจอคนที่มีทัศนคติแบบนี้จะทำให้ไปกันไม่รอดจริงๆ เพราะถ้าไม่เชื่อ ยังไงก็ไม่มีทางที่จะทนต่อไปได้

ในทางกลับกันฉันอยากให้ทุกคนเชื่อ เชื่อว่ามันจะเป็นไปได้ ถ้าคนสองคนมีความเชื่อที่เหมือนกัน สุดท้ายเราก็จะพาตัวเองไปถึงจุดๆนั้น การที่มองเห็นคนรักอยู่ในอนาคตของเราในทุกๆวันทั้งสองฝ่าย มันก็คงจะมีแค่ความตายเท่านั้นแหละที่แยกคนสองคนที่เชื่อมั่นในกันและกันออกจากกันได้ 

อ่านแล้วคงจะมีความคิดกันหลายอย่างว่าไม่ลองโดนทิ้งบ้างล่ะ, ชั้นจริงจังแต่เค้าไม่ งั้นชั้นก็จะไม่กับทุกคน, ไม่มาเจอแบบชั้นบ้างล่ะ, ชั้นจะไปหาจากที่ไหนล่ะเกิดมายังไม่เคยเจอเลยเนี่ยเลสเบี้ยน บลาๆๆ

ส่วนตัวนะฉันคิดว่าเราต้องสร้างจุดยืนให้ตัวเอง ไม่จำเป็นต้องประกาศว่าฉันน่ะเป็นเลสเบี้ยน บางคนทำได้เพราะที่บ้านไม่ห้าม แต่สำหรับบางคนทำไม่ได้ แสดงออกไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราต้องพาตัวเองไปอยู่ในที่ๆมีคนแบบเดียวกันเยอะๆ และการคบเพื่อนที่มีรสนิยมคล้ายกันจะทำให้สังคมเชื่อมกันเองอัตโนมัติ 

นี่ฉันไม่ได้จะมาเปิดบทบรรยายการหาคู่อะไรทำนองนั้นหรอกนะแต่แค่มาแนะนำนิดๆหน่อยเท่านั้นแหละ 

เอาเป็นว่าถ้ามีรักก็อยากให้ทุ่มเทและจริงใจกับเขาให้มากที่สุด(ไม่ว่าจะเพศใดก็ตามนั่นแหละนะ) บอกจุดประสงค์ตั้งแต่เริ่มว่าเราไม่ได้คิดจะเล่นๆ พยายามล้วงทัศนคติของอีกฝ่าย(อย่างชาญฉลาด)ออกมาให้ได้มากที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่เสียเวลาชีวิตกับคนที่ไม่คิดจะจริงใจ ถึงแม้สุดท้ายต้องเหลือตัวคนเดียวเราก็ต้องอยู่ให้ได้ถูกมะ !!

เราไม่ต้องไปรีบเร่งกระเหี้ยนกระหือรือที่จะมีคนรัก แค่สร้างสังคมเล็กๆ พื้นที่เล็กๆของตัวเอง  ใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป พาตัวเองไปพบปะสังคมบ้าง เดี๋ยวสุดท้ายคนๆนั้นก็จะมาเองแหละนะ

(ถ้าไม่มาก็ขึ้นคาน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ)