“ไอ่พี่โทน พรุ่งนี้ได้หยุดยาวละนะ” คนตัวเล็กปีนขึ้นเตียงไปหาแฟนหนุ่มหน้าตายที่นอนพิงหมอนใบใหญ่อยู่บนเตียง ดวงตาสีดำขลับส่งสายตาออดอ้อนอีกคนสุดฤทธิ์
“อือ แล้ว?” คนตัวสูงกอดอกแล้วถามกลับ
“ก็พาเค้าไปเที่ยวสงกรานต์หน่อยสิ อยากเล่นน้ำ” ก็สงกรานต์ก็ต้องอยากเล่นน้ำไม่ใช่หรอ หรือไอ่แฟนบ้านี่ไม่คิดจะออกไปเล่นเลยหรือยังไงกัน
“ร้อน จะออกไปทำไม”
“ก็เพราะร้อนไง ถึงอยากออกไปเล่น”
“…”
“นะ...ได้มั้ย?นะ พี่โทน” คนตัวเล็กส่งสายตาอ้อนอีกครั้ง คนตัวสูงลังเลไปพักนึงว่าจะพาเขาไปหรือไม่ เพราะรายนั้นก็ดูไม่ค่อยอยากจะออกไปข้างนอกเท่าไหร่ แต่เขาขอแค่วันเดียวเองนี่นา
“นอนอยู่บ้านด้วยกันไม่ดีกว่าหรอ”
“ขอเล่นวันเดียวก็ได้” ร่างเล็กเอื้อมมือไปเขย่าแขนตัวสูง “ใจร้ายอะ” เขายู่ปากใส่คนตัวสูงก่อนที่จะหันหลังให้อีกคน เพราะงอนแล้ว
“ยังไม่ได้บอกเลยว่าไม่ให้ไป” เขาคล้ายเด็กน้อยขึ้นทุกทีที่งอแงเวลาไม่ได้สิ่งที่ต้องการจากคนตัวสูง ครั้งนี้ก็เช่นกัน ถึงได้ยินอย่างนั้นคนตัวเล็กก็ยังไม่หันไป “แต่...” มือหนาเอื้อมมือมาจับเขาหันไปประจันหน้าอย่างช้าๆ
“แต่ต้องอ้อนพี่ก่อน...”
“ทำไมเค้าต้องทำวะ!!” แน่นอนว่าท่าทางกระฟัดกระเฟียดของเขาไม่ได้ทำให้คนตัวสูงสะทกสะท้าน รังแต่จะให้อีกคนได้ใจในท่าทางของเขา ที่ไม่ต่างกับหมาน้อยที่ขู่เอาเป็นเอาตาย
“งั้นไม่ไป” เสียงทุ้มเอ่ยเรียบๆ แล้วชำเลืองมองคนตัวเล็กที่งอนจนแก้มตุ๊บป่องอยู่
“งั้นเค้าไปกับเพื่อนก็ได้เหอะทีนี้ไม่ชวนแล้ว”
“ไม่อยากไปกับละพี่หรอ?” เขาไม่สามารถเมินเฉยต่อเสียงนี้ได้ แววตาที่มองมาทางเขาอย่างรู้ว่าเขาแพ้แบบนี้ น้ำเสียงที่บ่งบอกว่าคนตัวสูงกำลังออดอ้อน ทั้งหมดมันคือสิ่งที่อีกคนงัดมันออกมาสู้ ซึ่งแน่นอน....
เขาแพ้
แพ้ราบคาบ..
โลกนี้ยุติธรรมซะที่ไหน
“อ..อ้อนยังไงเล่า!!” เขาแสร้งทำเป็นหงุดหงิดอีกคน กลบเกลื่อนอารมณ์เขิน ใครสอนให้ใช้สายตาแบบนั้น..
“มานอนตรงนี้สิ เร็ว...” อีกคนล้มตัวลงนอนตามเดิม ก่อนจะอ้าแขนออก เหมือนกำลังสื่อว่าให้เขาไปหนุนแขน
คนตัวเล็กค่อยๆเลื่อนตัวลงมานอนหนุนท่อนแขนของอีกคนอย่างว่าง่าย ก่อนที่อีกคนจะหันมายิ้มให้ แล้วใช้นิ้วชี้จิ้มลงที่หน้าผากเขาเบาๆอย่างหมั่นไส้
“เด็กดื้อ”
“ไม่ได้ดื้อสักหน่อย พี่ไม่ยอมเค้าเองต่างหาก” ริมฝีปากอิ่มขยับพูด ทันใดนั้นท่อนแขนแกร่งก็โอบกอดเขาเอาไว้ แล้วใช้คางเกยกับหัวของคนตัวเล็ก “แล้วพี่จะพาเค้าไปเที่ยวใช่มั้ย” ถามเพื่อแน่ใจว่าจะไม่โดนหลอก คนตัวเล็กค่อยๆขยับตัวหันเข้าหาคนตัวสูง แล้วใช้มือข้างนึงกอดอีกคนกลับ พูดมุบมิบในลำคอ มุดหน้าแนบกับอกของอีกคน
อยู่ในอ้อมกอดแบบนี้มันรู้สึกดีนี่นา...
“ครับ เดี๋ยวพาไป”
“กอดแค่นี้ ก็เรียกว่าอ้อนแล้วหรอ ฮึ”
“อ้อน พี่เอาไว้เรียกคนเวลาทำอะไรน่ารัก”
“...”
“เราอยู่เฉยๆก็น่ารักแล้วเรียกว่าอ้อนละกัน” ทันทีที่ประโยคนี้พูดจบคนตัวเล็กก็หน้าแดงอย่างไม่ต้องสงสัย ใครจะไปรู้ว่าอิพี่โทนจะมาไม้นี่
ไม่ต้องรอร่างเล็กตอบอะไร ร่างสูงก็ก้มหน้าลงไปหอมแก้มนิ่มของอีกคนฟอดใหญ่ ก่อนที่จะหัวเราะในลำคออย่างชอบใจที่เห็นว่าแฟนตัวเล็กหน้าแดงไปหมดแล้ว
เขาใช้มือตีไหล่อีกคนเบาๆที่มาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ แต่อีกคนก็ไม่สะทกสะท้านอะไร กลับรั้งเอวเขาเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม
“น่าฟัด” เขาเลื่อนศีรษะไปซบไหล่กว้าง สอดแขนเกี่ยวเอวอีกคนไว้แน่น เปล่งเสียงอู้อี้ไม่ได้ศัพท์อย่างเขินๆ
"เดี๋ยวฟัดคืนบ้าง"
"แล้วรู้รึเปล่า ว่าฟัดของพี่หมายความว่าอะไร" อีกคนหัวเราะชอบใจ ทำให้คนตัวเล็กยิ่งแคลงใจสงสัย ว่าเขาเข้าใจคำนี้ผิดหรือยังไง
"..."
"เดี๋ยวทำให้ดู" เสียงทุ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้เขารู้สึกว่าไอ่พี่โทนต้องทำอะไรไม่ดีแน่ๆ... อยู่ๆก็รู้สึกตัวเองไม่ปลอดภัย ...
-TBC-
ฮื่อ ฟิคสั้นๆที่เราแต่งเล่นๆ ในเทศกาลสงกรานต์แก้เครียดนะคะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ชื่อโทนนี่ก็คือโทรุนะคะ555 แต่ยัยทาก นี่ยังไม่มั่นใจเลยค่ะ จะให้ชื่ออะไรดี ยัยทาก นี่ก็จะดูแปลกๆไปแน่ๆเลยค่ะแง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in