ลุงคนขับก็เอาตังค์มาคืน และชี้ลงข้างล่าง บอก ดาวๆ
อ่า สงสัยรถเต็มแล้ว เครๆเราเดินลง ลุงก็เรียกให้ขึ้นมาอีก งงกันอยู่สักพัก สรุปว่า...ให้จ่ายเงินตอนลงค่าา 5555

ราวๆ20นาทีก็ไปถึง สวนใหญ่มากก
หิวอะ แวะกินก่อนละกัน สั่งอาหารด้วยวิธีสากล คือถ่ายรูปจากเมนูให้เค้าดู ^^ 

ข้างๆตู้กดเครื่องดื่มเกือบทุกที่ จะมีถังขยะอยู่ข้างๆ แต่ไม่มีกลิ่นเหม็นนะ สะอาดเรียบร้อยมาก การทิ้งขยะที่ญี่ปุ่นนี่ต้องมีสติเนาะ ฝาขวดเค้ายังแยกทิ้ง ช่างน่าชื่นชม

คนที่มาสวนฮิตาชิในช่วงนี้ต่างมุ่งหน้าไปที่โซนทุ่ง Kochia
แว๊บแรกที่เห็นไกลๆลิบๆ ก็แอบผิดหวังเล็กน้อย ที่โคเชียยังเปลี่ยนสีไม่หมด
คือโคเชียเนี่ย ทีแรกก็จะเป็นพุ่มเขียวๆ แล้วจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีชมพู แดง จนถึงแห้งเป็นสีน้ำตาล

แต่พอเดินไปถึง เฮ้ยยย มันน่ารักมากกกกก
โคเชียเป็นต้นไม้พุ่มกลมๆเตี้ยๆ ปลูกอยู่ทั่วทั้งเนินเขากว้างๆ
เอาจริงๆ มันน่ารักทุกช่วงสีนั่นแหละ
เขียว--เขียวปนชมพู--ชมพูเข้ม
มาช่วงนี้ก็ดีนะ เห็นครบสีเลย :)

เวลาลมพัดนะ มันดุ๊กดิ๊กๆน่ารักม๊ากกกก นั่งมอง ยืนมองอยู่นาน ฟินมากพูดเลย
อยากกลับมาดูอีกตอนที่ยังเป็นสีเขียว

ที่นี่คนพาหมามาเดินเล่นเยอะมาก ฉันได้คุยกะหมาๆหลายตัวมาก คิดถึง3หมาที่บ้าน...

ทีแรกกะว่าบ่ายแก่ๆจะกลับไปช๊อปปิ้งในเมือง
แต่เรื่อยๆเฉื่อยๆนานไปหน่อย กว่าจะกลับออกมา ก็เย็นละ

ระหว่างรอรถไฟ เห็นห้องสูบบุหรี่ มีซาลารี่มังเต็มห้อง ควันขโมงเลย

ฉันอยู่ห้องรอรถใกล้ๆกัน เห็นคุณป้าคนนึงนั่งวาดรูปลงกระดาษขนาด postcard เป็นรูปทุ่งโคเชีย อยากถ่ายรูปป้า แต่ไม่กล้า

ตอนนั้น--จนถึงตอนนี้ก็คิดถามตัวเองอยู่ว่า ฉันไม่ได้วาดรูปนานแล้ว ฉันคนนั้นหายไปไหนแล้ววะ...

สุดท้ายรถไฟมาจอด คุณป้ารวบอุปกรณ์แล้วลุกจากไป เราต่างแยกย้ายไปนั่งที่ของตัวเอง

" ฉันอยากกลับมาวาดรูปอีก "

นั่งรถกลับโตเกียว ระหว่างทางพระอาทิตย์ตกดินพอดี สวยมากกก

และแล้วฉันก็ได้กินข้าวกล่องบนรถไฟสมใจ เข้าใจละ ว่าทำไมถึงมีคนตระเวนกินข้าวกล่องบนรถไฟกัน
มันอร่อย และเพลิดเพลินอย่างนี้นี่เอง :)

มาถึง UENO sta. มืดแระ กินไรดี
เดินไปเรื่อยๆ เลยลองแวะร้านข้าวหน้าปลาดิบที่ราคาถูกมากกก คิดเป็นเงินไทยก็ร้อยกว่าบาท!!! เฮ้ยจริงดิ!

คือ...คุณภาพได้ตามราคา รูปกับของจริงมาเกือบจะเหมือนกัน ของสดแหละ แต่ชิ้นปลาไม่สวย หอยตัวเล็กๆ วาซาบิไม่ใช่แบบสด เรียกว่าอิ่ม แต่ไม่ฟิน
แต่ไม่ได้เสียใจนะ ถือว่าได้ลองหลายๆอย่างก็โอเค แต่ว่า เพิ่งรู้ว่าการกินหอยเชลล์บีบมะนาว มันอร่อยอยู่นะ :)

ใกล้ๆโรงแรมมีตู้กาชาปองอยู่เรียงติดกันเป็นพรืด หลายสิบตู้ ลองค่ะลอง ราคาก็ต่างกันไป 200y up ลองหยอดมา2ตัว เอาไปฝากคุณแฟน  ^^

อ้อๆ มีลุง homeless คนนึง แกเดินเช็คช่องคืนเงินที่ตู้กาชาปอง เดินไปกลับ เฮ้ยย!!! แกได้เงินจากตู้ด้วยว่ะ!!! ได้เรื่อยๆเลยนะ ลุงคิดได้ไงอะ

อ่อๆ มีอย่างนึงที่รู้สึกได้คือ สามวันมานี้ฉันกินผักน้อยมาก คือปกติฉันกินผักเป็นกระต่ายเลยอะ ดีว่าคอนบินี่มีสลัดผักขาย เลยได้ผักมากินสบายใจ ส่วนอิกระป๋องข้างๆนี่ ถือเป็นนโยบายว่า มาญี่ปุ่นจะลองกินแอลกอฮอล์แปลกๆทุกวัน ก็สอยมาวันละป๋องสองป๋องค่ะ อิอิ หลับสบายย

นอนแช่น้ำอุ่นในอ่าง

นึกเล่นๆว่าถ้ามีที่กว้างๆ จะปลูกต้นเหลืองปรีดิยาธรณ์ ปลูกเยอะๆๆๆๆๆให้เต็มสวน พอถึงฤดูออกดอก ก็จะเหลืองสวยไปทั้งสวนพอดอกร่วงหมด เหลือแต่ใบ

ใบเค้าก็รีๆสวยดี สวยคนละแบบ เปิดให้คนเค้าชม ให้คนมาพักผ่อนกัน
Inspire มาจากทุ่งโคเชีย จริงๆแล้วมันก็เป็นแค่ไม้พุ่มเล็กๆ ปลูกต้นเดียวมันก็น่ารัก แต่ไม่มาก พอปลูกมันทั้งเนินเขา เหยย มันน่ารักสุดๆไปเลย
" คนญี่ปุ่นนี่เค้าจริงจังกับเรื่องเล็กๆเนาะ "

แต่มันสร้างคุณค่ามากๆเลย
.

.

.
นึกถึงป้าที่วาดรูป
...หนูอยากเป็นแบบป้า...