ความกตัญญูที่พูดถึงนี่ ไม่ใช่แค่กตัญญูกับ พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ครูบาอาจารย์เท่านั้นนะคะ
เรื่องนั้น มันควรทำอยู่แล้ว
และทำให้ได้ในระดับลึกซึ้ง ไม่ใช่แค่ในทางปฏิบัติ
ในทางหัวใจก็ระลึกคุณท่านบ่อยๆ จะยิ่งมีพลังที่ดีๆ
เราควรกตัญญูให้ได้แม้กระทั่งสิ่งเล็กๆ (ที่เรียกว่ารัก) แหะๆ^__^
มีคนกดลิฟท์ให้
รถชลอให้เราแซง
คนหลีกทาง
ให้เก้าอี้ หยิบของให้เรา
อาหารอร่อยๆ ที่เราได้กิน
หน้าตา ผิวพรรณ หุ่น สุขภาพที่ยังแข็งแรง
น้ำที่เราดื่ม
เสื้อผ้าที่เราใส่
บ้านที่เราอยู่
ออฟฟิศ
เพื่อนที่ทำงาน
เจ้านายที่บางทีก็.....
หัด "ขอบคุณ" "ขอบคุณ"
ไม่ว่าจะในใจ หรือ นอกใจ ให้มันบ่อยๆ
ยิ้มเข้าไป ชื่นใจตัวเองเข้าไป
อาจจะดูเหมือนบ้าเล็กๆ
ทำบ่อยๆ จะกลายเป็นเรื่องธรรมดา
เราจะชิน
เป็นคนยิ้มง่าย
มีความสุขง่ายๆ
อ่อนน้อม
น่ารัก
คนอยากช่วยเหลือ
ใครๆ ก็อยากเข้าใกล้
พลังงานดีๆ จะค่อยๆ เพิ่ม
ทีละนิด ทีละนิด
และขยายออกไป ขยายออกไป รอบตัว
รอบที่นอน
รอบห้อง
รอบบ้าน
รอบที่ทำงาน
รอบที่โรงเรียน
จิตจะคุ้นเคย
จิตจะเข้าใจว่า
หืมม....รู้สึกแบบนี้ตลอดเลย
ชอบมีความสุขสินะ
จะได้พาเรื่องที่จะมีความสุขมาให้อีก
ไม่ใช่ว่าเราต้องเป็นคนมองโลกในแง่ดี แล้วจะทุกข์ไม่ได้ ร้องไห้ไม่เป็น
แต่เราจำเป็นต้องเอา "ความสุข" ต่อสู้กับ "ความทุกข์" ที่เกิดขึ้นสักหน่อย
เพราะจริงๆแล้ว โลกเราไม่ได้สวยงามขนาดนั้นก็จริง แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น
อยู่ที่เราเลือกจะมอง จะมองแต่ทุกข์ก็คงไม่ดี คงต้องมีความสุขมาคานกำลัง
กราบขอบคุณผู้อ่านทุกท่านมาก ที่อ่านมาถึงตรงนี้
ดีใจที่มีโอกาสเขียน ดีใจที่ท่านให้เกียรติมาอ่าน
เจอกันบทหน้านะคะ "รักสุดหัวใจ"
"เราอาจจะปรุงแต่งคำพูดหลอกคนอื่นได้ ยิ่งกว่านั้น เราอาจปรุงแต่งภาพในหัวหลอกตัวเองได้อีกแฟนที่คบ งานที่ทำ บทบาทที่แสดงออกไป ว่าชอบ ว่าดี ว่าสมเหตุสมผลแล้ว แต่ที่หลอกไม่ได้เลย และไม่มีมีวันทำได้เลย คือความรู้สึกลึกๆ ที่เป็นของจริง ทุกข์ สุข ละอาย กลัว ขมขื่นลึกๆ เป็นของจริง เช็คให้ดี"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in