"เรื่องราวนี้เกิดขึ้นที่เมืองติดชายทะเลแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวต่างชาติหรือในประเทศต่างก็นิยมมาที่เมืองนี้กันเรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นเมืองที่สมมุติขึ้นหรือตัวละครเองก็เป็นตัวละครที่แต่งขึ้นมาและเรื่องราวจะเป็นอย่างไร ไปเริ่มกันเลย "

                        ตอนที่1 จุดเริ่มต้นแห่งสายฝน

" ซู่....ซู่......ซู่......." (เสียงฝนตกลงมาอย่างหนัก)

       " ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก "(เสียงฝีเท้าคนที่กำลังวิ่งกระทบน้ำ)

" โถ่เอ้ย....ทำไมอยู่ดีๆฝนดันมาตกได้ยังไงล่ะเนี่ย เสื้อผ้าเปียกไปหมดแล้ว โถ่......"(เสียงผู้หญิงที่กำลังโอดครวญเพราะอยู่ดีๆก็มีฝนตกลงมาระหว่างที่เธอกำลังกลับบ้านแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้ทำให้เสื้อผ้าของเธอเปียก )

       " ฝนก็เป็นแบบนี้แหละครับนึกจะตกก็ตกมาแบบไม่ให้เราตั้งตัวได้ทันหรอก "(เสียงชายผู้ชายปริศนาที่พูดขึ้นมา)

" ฝนสำหรับคนเราแล้วก็เหมือนกับการใช้ชีวิตนั่นแหละครับเพราะเราไม่รู้หรอกว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเราไม่รู้ว่าวันนี้เราจะเจอเรื่องดีเรื่องแย่ เพราะฉะนั้นแล้วการที่ฝนตกแบบนี้อาจจะเพราะวันนี้เป็นวันที่แย่ของคุณก็ได้นะครับ "

     " หญิงสาวเหลือบสายตาไปมองพร้อมกับตอบเขาไปว่า  .อ่อค่ะ.   พร้อมกับคิดในใจไปว่า (อะไรของตาคนนี้เนี่ยพูดอะไรไม่เห็นเข้าใจเลย)  "

" พึ่งกลับมาจากโรงเรียนหรอครับ " (เสียงผู้ชายถาม)

     " อ่อใช่ค่ะกำลังจะกลับ แต่ฝนก็ดันมาตกก่อนนี่แหละค่ะ "(เสียงผู้หญิงตอบ)

" งั้นหรอแย่จังเลยเลยนะ "(เสียงผู้ชายตอบพร้อมกับยิ้มให้)

      " ค่ะ  "(เด็กผู้หญิงตอบพร้อมทำหน้าประหลาดใจ)

    (เด็กวัยรุ่นชายหญิงเงียบพร้อมกับมองดูฝนอยู่พักนึงจนเด็กหนุ่มเริ่มพูด )

" นี่ เธอคิดว่าเสียงฝนที่ตกลงมาแต่ล่ะครั้งมีเสียงที่แตกต่างกันมั้ย "(เสียงผู้ชายถาม)

      " (เด็กผู้หญิงครุ่นคิดอยู่พักนึง) อืมม... ก็ไม่นะเสียงฝนตกก็เหมือนๆกันหมดนั่นแหละค่ะ "(เสียงผู้หญิงตอบ)

" งั้นหรอ.... " (เด็กหนุ่มตอบพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองฝนที่กำลังตกลงมา)

      " นี่เธอหน้ะรีบรึเปล่าล่ะ "(เสียงผู้ชายถาม)

" คะ! อ่อก็อยากจะรีบกลับบ้านเร็วๆแหละค่ะ "(เสียงเด็กผู้หญิงตอบ)

       " งั้น นี่ครับผมให้  "(เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นร่มมาให้เธอ)

" คะ! อ่อไม่เป็นไรหรอกค่ะเธอเอาไว้ใช้เถอะ "(เสียงผู้หญิงตอบ)

       " เธอเอาไปใช้เถอะ ผมไม่จำเป็นต้องใช้มันหรอก "(เด็กหนุ่มพูดจบก็เอาร่มยัดใส่มือของเด็กผู้หญิง)

"ผมไปก่อนนะครับ เธอก็กลับบ้านระวังๆล่ะ "(เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับเดิมออกไปจากที่หลบฝน)

       (เด็กผู้หญิงก็ทำหน้างงแล้วก็เหมือนจะพูดอะไรไม่ออกแล้วก็ได้แหงนมองออกไปดูเด็กหนุ่มคนนั้นจากที่หลบฝน เธอเห็นเขาที่กำลังเดิมตากฝนพร้อมกับแหงนหน้ามองดูฝนที่ตกลงมาอย่างสบายใจ หลังจากมองดูเขาสักพักเธอก็กางร่มสีดำที่เด็กหนุ่มคนนั้นให้มาแล้วเดินกลับบ้านอย่างปกติ พรางกับคิดในใจไปว่า "อะไรของนายคนนี้แปลกชะมัดเลย " )

End. 

ปล. ผมพึ่งเริ่มเขียนเป็นครั้งแรกถ้าขาดตกหรือมีอะไรที่ควรแก้ไขก็แนะนำมาได้นะครับผมจะนำไปปรับปรุงให้ดีขึ้นแล้วก็จะทำEp.2 ออกมาเร็วๆนี้แหละครับติดตามดูกันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ