ตอนเช้ามีเด็กนักเรียนจะขอขาดเรียนในคาบแรก แต่ตามระเบียบแล้วนักเรียนจะต้องมาบอกกับออฟฟิศก่อนเข้าเรียนประมาณ 5 นาที แต่น้องไม่ได้ทำยังงั้น น้องแค่ไลน์มาบอกเรา ซึ่งเราต้องวิ่งตามน้องให้มาบอกเองที่ออฟฟิศ และในขณะเดียวกันเราต้องเข้าออฟฟิศให้ทัน 8 โมงเพราะวันนี้เจ้าของโรงเรียนมา 
กว่าจะวิ่งตามนักเรียนให้มากรอกใบขอขาดเรียน ก็ปาเข้าไปจะแปดโมงแล้ว จะกลับขึ้นมาเอากระเป๋าที่ห้องพักเพื่อลงไปที่ออฟฟิศต่อเปิดประตูมาปรากฏว่า 

..น้ำท่วมห้อง.. 

วินาทีนั้นคือส้มแบบ what happen? คือรูมเมทอาบน้ำอยู่แล้วน้ำมันไม่ไหลลงท่อ หรือมัน cloggeg up พอน้ำมันไม่ไปไหนมันเลยล้นออกมานอกห้องแล้วก็ท่วมแบบจะครึ่งห้องอยู่แล้ว ทั้งฟองสบู่ ทั้งน้ำ แต่ตอนที่เมทออกมาคือเราบอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวแจ้งซ่อมให้ ในใจก็คิดอยู่นะ ว่าถ้าช่างเขามาซ่อมแค่ห้องน้ำ แต่ไม่ทำความสะอาดให้นี่จะทำยังไง ตายแน่ๆเลยจะเอาเวลาไหนขึ้นมาทำ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว แต่ยืนคิดนานมากไม่ได้เพราะต้องรีบลงไปทำงานที่ออฟฟิศต่อ 

สรุปเช้านี้ได้ตามนักเรียน วุ่นวายเรื่องห้องน้ำ และทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาแค่ 20 นาที  

แต่ก็ขอขอบพระคุณทีมซ่อมห้องน้ำมากเพราะนอกจากซ่อมเสร็จแล้ว ยังแจ้งพี่แม่บ้านให้เข้ามาทำความสะอาดเอาน้ำออกให้ด้วย ไม่งั้นนี่คงไม่มีเวลาขึ้นมาทำ เพราะนอกจากตอนเช้ายุ่งงานที่ออฟฟิศทั้งวันแล้วตอนบ่ายก็มีน้องนักเรียนเดินมาบอกที่ออฟฟิศว่าท้องเสีย คือตอนนั้นน้องเหมือนไม่ค่อยไหวแล้วอะ จนเราแบบ น้องต้องไปโรงพยาบาล แถมพยาบาลก็ไม่อยู่วันนี้ หน้าที่ในการพานักเรียนไปเลยตกเป็นของเรา 

เลยจัดแจงพานักเรียนขึ้นรถแทกซี่ ไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด (แต่เดินทางเกือบครึ่งชั่วโมง...) พอไปถึงห้องฉุกเฉินก็มีการถามไถ่สุขภาพ กรอกประวัติตามปกติ นักเรียนก็เข้าไปนั่งรอในห้องตรวจรอคุณหมอมา 

แต่คงด้วยความที่โรงพยาบาลนี้เป็นโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยด้วย เวลาที่คุณหมอเข้ามาตรวจจึงมีทั้งคุณหมอ นักเรียนแพทย์ต่างๆเข้ามารวมกันอยู่ประมาณ 5-8 คนเพิ่มความแพนิคให้น้องนักเรียนมากๆ คุณหมอก็ถามอาการปกติ ก็มีขอตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ ต่างๆ พร้อมกับให้น้ำเกลือเพราะร่างกายขาดน้ำจากการท้องเสีย 

ในระหว่างที่น้องนักเรียนให้น้ำเกลือ เราก็ต้องนั่งเฝ้าจนกว่าน้ำเกลือจะหมด ตอนน้องจะไปเข้าห้องน้ำก็ต้องพาหิ้วถุงน้ำเกลือไปเข้าด้วย ด้วยความที่น้องแพนิคกับโรงพยาบาลมากๆ น้องแทบจะลากเราเข้าไปในห้องน้ำอยู่แล้ว กำชับนักหนาว่าออกมาจากห้องน้ำแล้วต้องเจอส้มนะ แบบเออออ...เข้าไปก่อน นี่ดูแลเป็นลูกเลยนะเนี้ย 

ถ้าถามถึงสภาพของโรงพยาบาลก็ไม่แย่เลยนะในส่วนของความสะอาด แต่ความทันสมัยอาจจะยังไม่มากเท่าไหร่แต่ก็ถือว่าเป็นโรงพยาบาลที่ให้บริการได้ดีในระดับนึง แต่บรรยากาศจะอึมครึมนิดนึงเหมือนมันไม่ค่อยสว่างอะ 55555 คือพอพานักเรียนมารอบนี่ทำให้ส้มรู้สึกว่าเราต้องดูแลสุขภาพตัวเองมากๆนะ อย่าป่วย นึกถึงความอึดอัดของโรงพยาบาลไว้เข้าไว้งี้ 

พอน้ำเกลือหมดก็ออกไปจ่ายเงิน หมอเขียนใบสั่งยามาให้ไปซื้อข้างนอก เวลารับยา-จ่ายยาก็ต้องฟังรายละเอียดจากคุณหมอเป็นภาษาอังกฤษและนำมาแปลให้น้องฟัง ช่วยน้องจำอีกที เสร็จสรรพก็นั่งแทกซี่กลับโรงเรียนเป็นอันจบวัน จริงๆหมดเวลาไปกับการรอน้ำเกลือประมาณ 3-4 ชั่วโมง ถึงโรงเรียนสามทุ่มพอดี 

เออ...ก็เป็นประสบการณ์การเข้าโรงพยาบาลครั้งแรกของที่เซบู 

เอาจริงๆเหมือนเป็นประสบการณ์พาลูกมาหาหมอด้วยมากกว่า

see you then,

S.