โชโช เป็นเด็กสาวธรรมดาที่ไม่ค่อยมีใครสนใจ จนเรียกได้ว่าแทบจะจมหายไปในฝูงชน
แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในความธรรมดานั้น มีความ ‘แปลก’ ซ่อนอยู่
ความแปลกที่โชโชเองก็กลัว แต่ไม่อาจหลีกหนี เพราะมี ‘มัน’ ตามติดทุกลมหายใจ!
‘มัน’ ที่บอกว่ารักเธอ ‘มัน’ ที่บอกว่าจะหาทุกอย่างที่เธอต้องการมาให้
และหากมันรู้ว่าเธอพึงใจใน ‘อะไร’ เธอจะได้สิ่งนั้นมาเก็บไว้เป็นของสะสม
‘ของสะสม’ ที่ไม่ใช่สิ่งของ แต่มันคือ ‘ชีวิต!’
...ศพที่หนึ่ง ศพที่สอง ศพที่สาม ศพที่สี่ ศพที่ห้า...
‘มัน’ จะสรรสร้างความตายที่โชโชไม่เคยอยากให้เกิดขึ้น
และดูเหมือนว่าจะยังมีศพเพิ่มขึ้นอีกเรื่อย ๆ
ไม่ว่าจะเป็น ‘คนที่เธอรัก’ หรือ ‘คนที่เธอเกลียด!’
คนเหล่านั้นอาจไม่มีทางฟื้นตื่นในเช้าวันต่อมา
เพราะถูกความตาย ‘บอกลาชั่วนิรันดร์!’
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
จะกล่อมเธอ...คืนนี้...ไม่หนีห่าง
ยามเธอตื่น...อยู่เคียงข้าง...ไม่ไปไหน
คอยห่มผ้า...ให้เธออุ่น...ยามหลับไป
‘ลาตายสวัสดิ์’ ...นะดวงใจ...ไปขึ้นเมรุ!

?หลังอ่าน