บอกว่า มนุษย์ไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากความหวัง เปรียบเสมือนกับว่าความหวังเป็นแรงผลักดันในการใช้ชีวิตในแต่ละวันของคนเรา

         สำหรับผม ผมคิดว่าการที่เรามีความหวังมันเป็นเรื่องที่ดีนะ เหมือนกับมีเป้าหมายในการใช้ชีวิต

แต่สิ่งที่ตามมากับความหวัง คือ "การคาดหวัง" คนเราต่างคาดหวังในสิ่งต่างๆ หน้าที่การงาน ความรัก

ความสัมพันธ์ หรือการคาดหวังว่าเค้าจะทำตามที่สัญญากับเราไว้ และในความคาดหวัง มักจะสิ่งที่เรียกว่า "สมหวัง" และ"ความผิดหวังอยู่" เมื่อไหร่ก็ตามแต่ ที่มันไม่เป็นไปตามสิ่งที่เราคิดหรือคาดหวังไว้ มันก็จะทำร้ายจิตใจของเรา ทำลายความเชื่อของเรา ผมจึงคิดว่าสิ่งที่เรียกว่าความหวังเนี่ย คงเหมือนกับดาบสองคมที่เราควบคุมมันไม่ได้นั่นล่ะ

    จนถึงตอนนี้คุณคงคิดว่า 'เราก็แค่ไม่ต้องคาดหวังสิ เราจะได้ไม่ผิดหวังไง' ก็จริงของคุณนะ แต่มันทำง่าย

ขนาดนั้นเลยหรอ ไม่คาดหวังว่าแฟนคุณของลืมวันเกิดคุณรึป่าว ไม่คาดหวังเงินเดือนที่เพิ่มขึ้นหลังเรียนจบ หรือไม่คาดหวังคำสัญญาจากคนรักของเรา

คุณคงพอเข้าใจแล้วสินะว่า มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเลี่ยงที่คิดไม่คิดถึงมันได้

     ท้ายที่สุดผมแค่อยากจะบอกกับพวกคุณและตัวผมเองว่า สุดท้ายชีวิตเราก็ต้องพบเจอกับสิ่งที่เราสมหวัง

และความผิดหวังที่จะเกิดขึ้น. ถึงจะผิดหวัง ท้อแท้ หรือเหนื่อยล้า พวกคุณจงจำไว้ว่าในวันที่คุณดำดิ่ง

เพื่อน หรือครอบครัว จะไม่มีใครช่วยคุณได้เลย ถ้าหากคุณยังไม่ก้าวออกจากความผิดหวังพวกนั้น และหากคุณทำได้ นั้นคือวันที่คุณได้เติบโตขึ้นมาอีกหนึ่งก้าวแล้ว